_ιστορίες λωφορείου x

Mπήκε όπως το συνηθίζει, τελευταίος στο τελευταίο λεωφορείο των 9.00.
Καθυστερεί επικίνδυνα κάθε φορά, λες και παίζει με τις πιθανότητες να προλάβει ή να μην προλάβει... Εν τω μεταξύ όλοι οι άλλοι, μεταξύ τους κι εγώ, είχαμε επιβιβαστεί και καθίσει στις θέσεις μας...
Κάτι του είπε ο οδηγός που βιαζότανε κι είχε ήδη βάλει μπρος την μηχανή... κάτι του ανταπάντησε εκείνος μέσα από το έρκος των δοντιών του, προχωρώντας στον διάδρομο, στριμώχνοντας τις σακούλες του και το αργό του βήμα, κλυδωνιζόμενος.
Πέρασε από δίπλα μου...
- Καλησπέρα κύριε Στέλιο, του είπα.
Και τότε είδα για πρώτη φορά το πρόσωπό του...
Σα να ανασηκώθηκε η τραγιάσκα του, σα να φωτίστηκαν τα γένια του, γέλασε κι είχε άσπρα ολόισια δόντια και ένα Α! σα να τον άνοιξε... τόσο που ξαφνιάστηκε κι ο ίδιος. 
- Α! .. τι κάνετε; Δεν πήγατε σήμερα στο Ρέθυμνο; Είδατε ξανά τον ....; Δεν έχει θέσεις, ε;; Ελένη, ε; Ελένη σας λένε;
Τόσες ερωτήσεις...
Προσπάθησα να στριμώξω τις απαντήσεις μου... 
Πίσω του ερχόταν ο εισπράκτορας αγριεμένος...
- Κάτσε ρε Στέλιο.. κάτσε μη πέσεις και σε πληρώνουμε...
Εκείνος καθυστερούσε όρθιος και πεισμωμένος... στο τέλος όμως προχώρησε προς την γαλαρία και κάπου έκατσε...

Στη στάση του.. είχα το νου μου.... θα τον ξανάβλεπα...
Πέρασε από μπροστά μου κατευθυνόμενος στην έξοδο και σταμάτησε για να με χαιρετήσει...
- Καληνύχτα... Καλό δρόμο και Καλό Πάσχα,  κύριε Στέλιο...
Και τότε μου είπε : ... δεν είναι καλές μέρες αυτές για μένα... Πάσχα.. δεν περνάω καλά το Πάσχα, είναι δύσκολα η Ανάσταση...
Δεν είχα χρόνο... στενός ο διάδρομος.. βιαζόταν το λεωφορείο... ο εισπράκτορας... οι  επιβάτες που θέλανε να κατέβουν.. οι άλλοι που θέλανε ν' ανέβουν.
Μετάνιωσα. Καλύτερα να μην του είχα πει τίποτα....
Έφυγε στο σκοτάδι...
Στο σκοτάδι που γνώριζε.... στο σκοτάδι που τον περίμενε, να το περπατήσει έως το μακρινό του χωριό, το μοναχικό του σπίτι.

Δεν ξέρω από θαύματα!
Δεν ξέρω από προσευχές!
Ξέρω μόνο από τις ατέλειωτες διαδρομές και τα λόγια που ανταλάσσουν οι βιαστικοί επιβάτες.
Αν κάνουν τα λόγια θαύματα... ίσως απ' αυτή η διαδρομή να κρατήσει το Α! του ξαφνιάσματος...