[ παράκοσμος_ ]

"Τα χρόνια θα μας λιώσουν  κι αν μείνει κάτι εδώ θα 'ναι το φως που είχαν οι μέρες πριν τελειώσουν  μόνο το φως." Το Πέρασμα Αργά αργά θα γείρω σαν μέρα που περνά Στην αγκαλιά σου θα χαθώ και θ ανατείλω πρώτη φορά Οι ανάσες και τα χέρια τα λόγια, τα κορμιά οι αναστεναγμοί του κόσμου και τα γέλια τώρα θα γίνονται ξανά. Γλιστράμε και περνούμε κι αν μένει κάτι εδώ είναι το φως που μας χαρίστηκε να δούμε μες τη ζωή εσύ κι εγώ. Τα χρόνια θα μας λιώσουν κι αν μείνει κάτι εδώ θα ναι το φως που είχαν οι μέρες πριν τελειώσουν μόνο το φως. Από τον δίσκο του Αλ. Ιωαννίδη Νεροποντή Ερμηνεία : Αλκίνοος Ιωαννίδης - Σόνια Θεοδωρίδου

Τελείωσε το καλοκαίρι. Το ανθεκτικό καλοκαίρι, ακόμα και σε μας εδώ στο Νότο  -ας το πούμε ποιητικά- δίπλωσε τα φτερά του! Και τι θα απογίνουν τώρα όλες αυτές οι "πραμάτειες" του καλοκαιριού; Όλος αυτός ο πολύχρωμος, πληθωρικός, χαρούμενος κόσμος,  ο αραδιασμένος κατά μήκος των τσιμεντοστρωμένων παραλιών, όλα αυτά τα αλλοπρόσαλλα στοιβαγμένα πράγματα; Κάποια απ' αυτά θα πεταχτούν ως άχρηστα στα σκουπίδια. Τα περισσότερα όμως θα αποθηκευτούν για το  επόμενο καλοκαίρι. Γιατί αυτή είναι η λειτουργική χρησιμότητά τους: να αποτελούν το ντεκόρ, το απαραίτητο φαντασμαγορικό που θεωρείται ως το κατάλληλο για να δοθεί η ώθηση αλλά και ο σκοπός της κατανάλωσης των διακοπών . Διότι δίχως φαντασμαγορία, δίχως την κατασκευή ενός ομοιώματος μιας "άλλης" καλύτερης, πιο χαρούμενης, πιο ξέγνοιαστης και απολαυστικής ζωής, το να πηγαίνει κανείς απλώς σε ένα άλλο τόπο για να κοιμηθεί, να φάει, να κάνει μπάνιο, να φλερτάρει κλπ, θα ήταν κάτι που θα στερούταν έναν επαρκή λόγ

Στη μνήμη της Είναι δύσκολο, εξαιρετικά δύσκολο να γράψει κανείς για τoν θάνατο της Σούζαν Ήτον. Και ξέρω ότι, όταν ο καλός φίλος της σελίδας και ποιητής Νίκος Χουρδάκης, με παρακίνησε να γράψω κι εγώ κάτι, ως ένα βαθμό αυτή τη δυσκολία είχε στο νου του. Ο ίδιος, παλεύοντας με αυτήν, έγραψε το ποίημα Κλάμα για την Suzanne Eaton που δημοσιεύεται στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση. - Γράψε κάτι , μου είπε... μια άποψη,  κάνε έστω ένα σχόλιο πάνω στο ποίημα..... Σε τι συνίσταται αυτή η δυσκολία; Ναι, είναι δύσκολο να φέρεις στο επίπεδο του λόγου ένα έγκλημα, δίχως να περιπέσεις σε μια κούφια αναπαραγωγή, δίχως να παγιδευτείς σ' ένα αναμάσημα των ίδιων  χαρακτηρισμών και στερεότυπων εκφράσεων, όπως αποτρόπαιο, μας γεμίζει φρίκη,    το τέρας κλπ.  με τα οποία οι τελάληδες των δελτίων, μέσα σε λίγα λεπτά προλαβαίνουν να πουλήσουν την φτηνή δημοσιογραφική πραμάτεια τους, ένα μείγμα αηδίας, αρρωστημένης περιέργειας και τρόμου,  σ' ένα χάσκον τηλεοπτικό κοινό (πο