[ παράκοσμος_ ]

 Η πτώση των βάσεων των φιλοσοφικών / ανθρωπιστικών σχολών έγινε, άλλη μια φορά,  αφορμή   για κλάψα για το κατάντημα της εκπαιδευτικής πολιτικής αλλά και συνολικά του πολιτικού πολιτισμού μας που έπαψε να εκτιμά τις ανώτερες αξίες του πνεύματος και του ανθρωπισμού.  Θεωρώ αυτό το "ενδιαφέρον" ρηχό, υποκριτικό και παραπλανητικό, για ένα φαινόμενο το οποίο είναι πλήρως εξηγήσιμο και αναμενόμενο. Στα χρόνια που θα έρθουν οι λεγόμενες "βάσεις" θα πέσουν ακόμη περισσότερο, τα συναφή τμήματα των Πανεπιστημίων θα υπολειτουργούν, θα μαραζώνουν και κάποια από αυτά θα κλείσουν, τα αμφιθέατρα θα αδειάζουν, οι φοιτητές σ'αυτά θα είναι ένα σπάνιο είδος, όπως αυτά τα απειλούμενα είδη του ζωικού βασιλείου (φώκιες, χελώνες, αετοί και τα παρόμοια).  Όμως όλα αυτά δεν αποτελούν αιτίες για θλίψη και κατήφεια. Το αντίθετο θα έλεγα, θα πρέπει να είμαστε (εμείς των ανθρωπιστικών) χαρούμενοι : Είναι η πιο χειροπιαστή και λαμπρή απόδειξη του ότι τα αντικείμενα που θεραπεύονται στις αν

 Το γεγονός είναι πραγματικό, αλλά μικρή σημασία έχει αυτό. Η δημοσιογράφος  ξεκίνησε την ραδιοφωνική της εκπομπή, (άκουγα στο αυτοκίνητο) λέγοντας πόσο ευχάριστα εξεπλάγην όταν ο υπάλληλος του βενζινάδικου στο οποίο σταμάτησε για να βάλει βενζίνη, της έδωσε ΔΩΡΕΑΝ (έχει σημασία αυτό) ένα πλαστικό μπουκαλάκι παγωμένο νερό και μάλιστα ΧΑΜΟΓΕΛΩΝΤΑΣ (εδώ είναι το σημαντικό) και ολοκλήρωνε την ανάλυση της εμπειρίας της συμπεραίνοντας πόσο πιο πολιτισμένα θα ζούσαμε εάν όλοι χαμογελούσαμε καθημερινά, σε όλους, γνωστούς και αγνώστους, δίνοντας και παίρνοντας πράγματα, δείχνοντας έτσι την καλή μας διάθεση.  Είναι, λοιπόν, τόσο σημαντικό αυτό το χαμόγελο; Βεβαίως και είναι! όχι γιατί ως χαμόγελο είναι εκδήλωση μιας καλής, υγιούς, φιλικής ψυχικής κατάστασης, όπως αφελώς λαμβάνει η δημοσιογράφος, αλλά διότι είναι ο θρίαμβος, η επιβεβαίωση του marketing. Τι είναι όμως το  marketing;  Απαντώ αμέσως : Marketing είναι η μεθοδική, επιστημονικά ελεγχόμενη χειραγώγηση προκειμένου να κάνουμε κάποιον να

  Βλέποντας αυτές τις δύο φωτογραφίες, τα ερωτήματα που τέθηκαν στον δημόσιο διάλογο (άλλος ένας ευφημισμός του κατευθυνόμενου μονολόγου)   ήταν : 1. εάν αυτό που βλέπουμε είναι νόμιμο, δηλ. αν τηρείται η κείμενη νομοθεσία (πολεοδομική, λιμενική, εργατική και ό,τι άλλο) και 2. εάν αυτό που βλέπουμε γίνεται με την συγκατάθεση του εργαζόμενου (του σερβιτόρου).  Και στα δύο αυτά ερωτήματα η απάντηση ήταν καταφατική.  Η επιχείρηση τηρεί όλες τις διατάξεις, βεβαίωσε ο υπουργός Άδωνις, ο οποίος επιδεικνύοντας ταχύτατα αντανακλαστικά και ζήλο διέταξε, όπως είπε,  να γίνουν αμέσως όλοι οι έλεγχοι (άξιος ο μισθός του!) και ο εργαζόμενος με την θέλησή του, δίχως καμία εργοδοτική πίεση, θαλασσοδρομεί για να βγάλει ένα,  πλέον του "καλού" μισθού του, "καλό" φιλοδώρημα . Εξάλλου  πόσα και πόσα άλλα δεν κάνουν οι άνθρωποι τη σήμερον ημέρα για να  βγάλουν τον "επιούσιον";  Όμως εάν, παρόλα αυτά,  νιώθουμε ότι κάτι μας ενοχλεί, κάτι μας φαίνεται παράξενο, κάτι κλωτσάει μέ