Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_Φρεντερίκο Γκαρσία Λόρκα

"Αποκάλυψη: Ο ίδιος ο δικτάτορας Φράνκο διέταξε τη δολοφονία του Λόρκα!"


Αποκάλυψη: Ο ίδιος ο δικτάτορας Φράνκο διέταξε τη δολοφονία του Λόρκα!
Ένας από τους σημαντικότερους Ισπανούς ποιητές και θεατρικούς συγγραφείς, ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, δολοφονήθηκε σε ηλικία 38 ετών το 1936 και αυτό είναι γνωστό. Σήμερα όμως αποκαλύπτεται ότι η δολοφονία διατάχθηκε από το καθεστώς του δικτάτορα Φράνκο.
Σύμφωνα με έγγραφα που βρέθηκαν στα κεντρικά της αστυνομικής διεύθυνσης της Γρανάδας, αποκαλύπτεται μετά από 79 χρόνια, ότι δολοφονήθηκε για τα πιστεύω του, καθώς θεωρείτο από τη τότε κυβέρνηση ως ''σοσιαλιστής και μασόνος της στοάς στην Αλάμπρα". Επίσης τον κατηγορούσαν για ''ομοφυλοφιλία και αποκλείνουσα συμπεριφορά''.
Η δολοφονία του, σύμφωνα με ανεπίσημες πληροφορίες, είχε γίνει στην περιοχή της Γρανάδας από ένα εκτελεστικό απόσπασμα 12 ατόμων, το οποίο αποτελούνταν από αστυνομικούς,εθελοντές αλλά και κρατούμενους.
Οι περισσότεροι από όσους συμμετείχαν στο εκτελεστικό απόσπασμα δεν γνώριζαν καν ποιον πρόκειται να δολοφονήσουν. Για τη δολοφονία κατηγορήθηκαν ακροδεξιοί πολιτικοί, μέλη επιχειρηματικών κύκλων αλλά και κάποιοι προερχόμενοι από την άκρως συντηρητική οικογένεια του πατέρα του, οι οποίοι ήταν έξαλλοι με τον πατέρα και ως εκδίκηση σκότωσαν τον γιο.
Η δολοφονία του, όμως, προέκυψε έπειτα από επίσημη εντολή του καθεστώτος της ισπανικής χούντας . Οι αρχές, σύμφωνα με τα ιστορικά έγραφα, είχαν πραγματοποιήσει δύο έρευνες στο σπίτι του Λόρκα με εντολή του δικτάτορα Φράνκο. Για αυτό και ο συγγραφέας είχε βρει καταφύγιο στο σπίτι ενός φίλου του.
Ωστόσο το 1936 και συγκεκριμένα ένα μήνα αφού ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος, αστυνομικοί εντόπισαν τον Λόρκα τον συνέλαβαν και αφού ομολόγησε τον εκτέλεσαν. Έπειτα θάφτηκε σε έναν ρηχό τάφο, όπως αναφέρεται σε ένα από τα έγραφα. Το τι είπε στην ομολογία του δεν έχει γίνει γνωστό.
Αξίζει να αναφερθεί ότι ο τάφος του Ισπανού συγγραφέα δεν έχει βρεθεί ακόμα, ενώ πριν να δοθούν στην δημοσιότητα αυτά τα έγραφα θεωρούνταν ότι τα οστά του βρίσκονταν σε έναν μαζικό τάφο χιλιάδων αμάχων κοντά στη Γρανάδα.
Ο δικτάτορας Φράνκο αρνούνταν τότε οποιαδήποτε εμπλοκή του στη δολοφονία του συγγραφέα ενώ είχε δηλώσει ότι: '' Ο συγγραφέας πέθανε επειδή είχε ανάμειξη με τους αντάρτες. Αυτά είναι φυσικά ατυχήματα του πολέμου"...
 Πηγή : εφ. Αυγή, 24/4/2015

 
 
Ποίηση : Φρεντερίκο Γκαρσία Λόρκα
Απαγγελία : Νότης Περγιάλης
  Η κιθάρα
Της κιθάρας το κλάμα
Αρχινάει.
Της χαραυγής οι κούπες
γίνονται κομμάτια.
Της κιθάρας το κλάμα
αρχινάει.
Ανώφελο
να την κάνεις να πάψει.
Αδύνατο
να την κάνεις να πάψει.
Κλαίει μονότονα
όπως κλαίει το νερό,
όπως κλαίει ο αγέρας
στο χιόνι που πέφτει.
Αδύνατο
να την κάνεις να πάψει.
Κλαίει για πράγματα
απόμακρα.
Άνεμος του Νότου καυτερός
που αποζητάει άσπρες καμέλιες.
Την άστοχη κλαίει σαΐτα,
το βράδυ που αύριο δεν έχει,
και το πρώτο πουλί που πεθαίνει
στο κλωνάρι επάνω.
Ω! Κιθάρα!
Καρδιά βαριά λαβωμένη
από πέντε σπαθιά.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός