_τ' ανήσυχα χέρια

 
Όχι, δεν ήταν το μυαλό, ούτε το σώμα σου, τα πιο απαιτητικά κομμάτια του εαυτού σου.
Τα χέρια σου ήταν.
Τα χέρια σου ήταν το πιό ταραχώδες κι επικίνδυνο σημείο σου.
Λοιπόν, συμβαίνει κάτι παράξενο με τα χέρια:  δεν έχουν  λόγια όπως το μυαλό για να εκφραστούν,  δεν έχουν κάπου να πάνε όπως το σώμα, δεν κλαίνε όπως τα μάτια, δεν ουρλιάζουν όπως το στόμα, τα χέρια δεν συννεφιάζουν όπως το χαμόγελό σου.
Δεν ξέρεις τι συμβαίνει στα χέρια. Δεν έχεις τρόπο να καταλάβεις τα χέρια σου.
Κι είναι εκείνα που καταλαβαίνουν τα πάντα. Ο τρόπος των χεριών είναι ο δίχως λόγια τρόπος.
Τα χέρια ζητούν την ψηλάφηση... Τι είναι όμως η ψηλάφηση;


Τα χέρια δεν ψεύδονται κι αργούν πολύ να μεγαλώσουν.
Η γνώση τους είναι το έπος των μικρών πραγμάτων.
Η ζέστα του σώματος, η πίεση της ανάγκης, το βαθούλωμα της πληγής, τα ράμματα του χειρουργείου, το κενό στο κρεβάτι, το τεντωμένο σεντόνι,  η παγωνιά του σίδερου, η θερμοκρασία του νερού και τα ψίχουλα στο τραπέζι...

Τα χέρια κρατούν τις φλέβες της καρδιάς και μετράνε.
Τα χέρια μικραίνουν τον κόσμο και τον κάνουν ανθρώπινο.
Ο τύπος των ήλων.
Κι αυτό είναι η ψηλάφηση...
Μπορείς λοιπόν να πεις τα πάντα, μη πεις όμως για τα χέρια.....
Τ' ανήσυχα χέρια σου σκαρφαλώνουν στον κόσμο.
Μέσα στ' ανήσυχα χέρια σου, μια μέρα, μπορεί να ήταν η Κυριακή του Θωμά, γνώρισα την Αλήθεια και το  Τραύμα...

Μικραίνει ο κόσμος κι η θάλασσα γίνεται κήπος,
στερεύει το φως στις γυμνές αποβάθρες,
μ' ασβέστη σκεπάζουν τα δάκρυα.
Σεντόνι λευκό, χειρουργείου
σκεπάζει τ' ανήσυχα χέρια.

Μα εσύ ματωμένη καρδιά μου
και πάλι μαζί σου με πας
ταξιδιώτη με πας για ναυάγιο.


Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Στίχοι: Τάσος Κόρφης
Ερμηνεία: Αντώνης Καλογιάννης
(Μικραίνει ο κόσμος, χειμώνας του 1982, Lyra)
Εξώφυλλο: Γιώργος Σταθόπουλος.