Ο
μακαριστός Ειρηναίος Γαλανάκης (1912-2013), αναφέρει στο βιβλίο του: Από τις εορτές της Εκκλησίας μας -χαρούμενα
μηνύματα Πίστης και Ζωής-, Κίσαμος 2000, σελ. 36- 37, το εξής:
«[…] Θυμάμαι ακόμη
μια Μεγάλη Πέμπτη βράδυ στα Δώδεκα Ευαγγέλια, όταν ο παπάς έβγαζε το Σταυρό κι
έψελνε με θλιμμένη φωνή το: “Σήμερον κρεμάται επί ξύλου Ο εν ύδασι την γην
κρεμάσας…” μια πονεμένη συγκίνηση κρατούσε όλο το Εκκλησίασμα. Κι όταν τέλειωσε
η Ακολουθία και φύγανε οι άνθρωποι, την ώρα που ο παπάς έκλεινε την πόρτα, εγώ
(παιδάκι τότε) έριξα μια ματιά κι είδα μοναχικό το Χριστό να κρέμεται στη μέση
της Εκκλησίας στο σταυρό του και Τον λυπήθηκα. Εμείς πηγαίναμε να κοιμηθούμε
στο σπίτι μας, μα ο Χριστός έμενε στη μέση της Εκκλησίας ολομόναχος όλη τη
νύχτα κρεμασμένος στο Σταυρό του. Αυτό σκεφτόμουν πηγαίνοντας στο σπίτι μας και
μια δυο φορές έκανα να γυρίσω πίσω να μείνω και ‘γω μαζί του. Να μην είναι
Μόνος… Το σκέφθηκα, μα δεν το έκανα τότε […]».
Σημ. Eυχαριστώ τον αναγνώστη της σελίδας που μας έστειλε το απόσπασμα....
Σημ. Eυχαριστώ τον αναγνώστη της σελίδας που μας έστειλε το απόσπασμα....
Στην ενορία μου δεν τον αφήνουμε Μόνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον ξενυχτούν ευλαβείς γυναίκες και άνδρες τον Εσταυρωμένο.
Ψέλνουν, και στολίζουν τον Επιτάφιο μέχρι το πρωί.
Καλή Ανάσταση!