Αυτός όμως, το Σάββατο το βράδυ της Ανάστασης, πήγε μόνος του στην εκκλησία του διπλανού χωριού, στον Αι Γιώργη....
Οι άλλοι στο σπίτι ήταν κουρασμένοι, τα μικρά άρρωστα... αποφάσισε να πάει μόνος του.
Θα αργήσω, τους είπε, θα μείνω να μεταλάβω....συγχωρέστε με.... μη με περιμένετε, να φάτε....
Στην εκκλησία συνάντησε κι άλλους, οι περισσότεροι με τις γυναίκες και τα παιδιά τους, κάμποσοι άνθρωποι, γνωστοί όλοι μεταξύ τους, ο νέος παπάς και δύο ψάλτες αμετακίνητοι.
Γρήγορα είπαν το Χριστός Ανέστη, ανάψανε τις λαμπάδες, έπαιξε η καμπάνα χαρμόσυνα, κάποιοι πετάξανε λίγες φωτοβολίδες, τα παιδιά έκαψαν τον αυτοσχέδιο Ιούδα, τα έθιμα των χωριών που κρατάνε ακόμα.... λίγα ήταν εφέτος τα φιλιά, λιγότερες οι αγκαλιές, δυο τρεις ευχήθηκαν και σ' αυτόν... γρήγορα η εκκλησία σχεδόν άδειασε...πήγε ο καθένας σπίτι του.
Αυτός έμεινε με τέσσερις ακόμα, οι ψάλτες και ο παπάς νέος και ψηλός, καλλίφωνος με τα άσπρα του άμφια....
Ο Χριστός Αναστημένος και η εκκλησία κατάφωτη.
"Φωτίζου, φωτίζου, η νέα Ιερουσαλήμ..."
Κάθισε σ' ένα τελευταίο στασίδι απόμερο, πίσω από μια κολώνα, να μην τον βλέπουν.... κρατούσε αναμμένο το άσπρο κερί του ανάμεσα στα πλεγμένα χέρια ... στα χέρια του που πέφτανε κόμποι τα δάκρυα... ο κάθε ψαλμός, η κάθε ωδή του φέρνανε δάκρυα, ταράσσοταν, θαρρείς και κάποιος θαμμένος, από μέσα χτυπούσε κι έσπρωχνε την πλάκα του στήθους και πλάτης του, να την συντρίψει...
Το βάρος μιας ζωής... ή άλλων ζωών που έζησαν πριν απ' αυτόν, κι άλλων που ζουν τώρα μαζί του... το βάρος του θανάτου μας...
τίς αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου; ... ήν γαρ μέγας σφόδρα...
το Ευαγγέλιο του Ιωάννη Εν αρχή ην ο Λόγος .....κι ένιωθε να γίνεται γιός κάποιου άλλου πατέρα...
όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύσουσιν εις το όνομα αυτού, οι ούκ εξ αιμάτων, ουδέ εκ θελήματος σαρκός, ουδέ εκ θελήματος ανδρός αλλά εκ Θεού εγεννήθησαν.
Όσοι έλαβον Αυτόν....
Ναι, είχε χρόνια να μεταλάβει.... πολλά χρόνια, από μικρό παιδί.
Τώρα όμως ήταν ένα ορφανό παιδί, ήταν μόνος του, μόνος του πήγε στην εκκλησία ή μήπως ήταν πάντα ορφανός και μόνος;
Είχε σταματήσει να κλαίει....
Είπε το Επικράνθη και γαρ κατηργήθη... Επικράνθη και γαρ ενεπαίχθη... Επικράνθη και γαρ ενεκρώθη...Επικράνθη και γαρ εδεσμεύθη....
Ψέλλιζε το Εξομολογείσθε τω Κυρίω.. ότι στον αιώνα το έλεος Αυτού...
Ναι, είχε χρόνια να μεταλάβειΕίχε εξομολογηθεί, είχε νηστεύσει...
Είχε ρωτήσει : μπορώ;
Κι όταν ο παπάς είπε : Σώμα Χριστού μεταλάβετε, πηγής αθανάτου γεύσασθε..
Αυτός ο μοναχός, ο πικραμένος άνθρωπος, βγήκε έξω από το στήθος του για να κλείσει για πάντα μέσα του την Ανάσταση κι έκλεισε μέσα στο στήθος του όλους, όλους όσους ήταν για πάντα έξω του... Μπορούσε να καταλαβαίνει, να μη θυμώνει, να αγαπάει, να μην κρίνει, να στηρίζει, να μην αντιστέκεται...να χαμογελάει, να μην φοβάται...
Αυτός ο συντριμμένος άνθρωπος μπορούσε επιτέλους την Ανάσταση!
Αυτός ο άνθρωπος, ο γιός ενός Πατέρα που πολύ τον αγάπησε, ελεύθερος...
Μόλις τελείωσε η θεία λειτουργία, ευχήθηκαν οι λιγοστοί άνθρωποι και φύγανε...
Αυτός έμεινε μόνος του, ... να περπατήσει όλο τον δρόμο πίσω στο χωριό του κι η ώρα ήταν περασμένες δύο.
Πήρε το δρόμο με τα πόδια κρατώντας το κερί του που είχε λιγοστέψει πολύ και προσέχοντας να μη του σβήσει... Ίσως να μην προλάβαινε να το πάει αναμμένο στο σπίτι του, αλλά ήταν σίγουρος....
Ένας ψυχρός αέρας πάγωνε το πρόσωπο του, χαμογελούσε στη νύχτα που κύκλωνε κάθε του βήμα και στο μυαλό του μπερδεύονταν οι ψαλμοί χαρμόσυνοι Μεγάλυνον, ψυχή μου... με τα ποιήματα τα αγαπημένα της ζωής του:
Ήταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ, δύσκολος δρόμος!
Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος.
Τον κρατάς όπως κρατάς το χέρι του φίλου σου
και μετράς το σφυγμό του πάνω σε τούτο το σημάδι
που άφησαν οι χειροπέδες!
Κανονικός σφυγμός, σίγουρο χέρι.
Κανονικός σφυγμός, σίγουρος δρόμος!
Ήταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ! Πολύ μακρύς αδερφέ μου.
Οι χειροπέδες βάραιναν τα χέρια. Τα βράδια που ο μικρός
γλόμπος
κουνούσε το κεφάλι του λέγοντας "πέρασε η ώρα"
εμείς διαβάζαμε την ιστορία του κόσμου σε μικρά ονόματα
σε κάποιες χρονολογίες σκαλισμένες με το νύχι στους τοίχους
των φυλακών, σε κάτι παιδιάστικα σχέδια των μελλοθάνατων.
Μια καρδιά, ένα τόξο, ένα καράβι που `σκιζε σίγουρα το
χρόνο,
σε κάποιους στίχους που `μειναν στη μέση για να τους
τελειώσουμε,
σε κάποιους στίχους που τελειώσαν για να μην τελειώσουμε.
Περπατούσε για να φτάσει στο σπίτι του και ήταν σίγουρος ότι Αληθώς Ανέστη!
ΥΓ: Το ποίημα είναι από το "Καπνισμένο Τσουκάλι" του Γιάννη Ρίτσου
Περπατούσε για να φτάσει στο σπίτι του και ήταν σίγουρος ότι Αληθώς Ανέστη!
ΥΓ: Το ποίημα είναι από το "Καπνισμένο Τσουκάλι" του Γιάννη Ρίτσου
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλένη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ, πράγματι ο Κύριος!
Χρόνια πολλά και ευλογημένα εύχομαι για σένα
και όλους τους πολυαγαπημένους σου.
Το κείμενο...super!
Το αναμετέδωσα!
Σε ασπάζομαι με φαεσφόρο Χαρά Αναστάσιμη!
Ευανθία καλή κι αγαπημένη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑληθώς Ανέστη ο Κύριος!
Τι όμορφη μέρα και η σημερινή! Εδώ έχουμε ένα λαμπρό ήλιο!
Πολλές δουλειές να κάνουμε μέχρι να βραδιάσει...
Ευχαριστώ για την αναμετάδοση!
Πιο πολύ όμως ευχαριστώ που ΕΙΣΑΙ η απρόοπτη σαλή Ευανθία
Ευχαριστώ που ΕΙΝΑΙ ο επιστημονικός Πέτρος
που ΕΙΝΑΙ ο άνθρωπος της αγκαλιάς η Μίκα
που ΕΙΝΑΙ ο αδελφικός Φώτης
που ΕΙΝΑΙ οι Αγιοαγγελίτισσες και ο Πατέρας μας
Ευχαριστώ που ΕΙΝΑΙ η αγάπη μου των ποιημάτων
Δεν μου άξιζε μια αναμετάδοση.... κι αυτή η λαμπρή μέρα η ΔΩΡΕΑΝ δεν μου αξίζει.
Ελένη Φιλτάτη
ΔιαγραφήΠαρότι λίγους μόνο μήνες γνωριζόμαστε διαδικτυακά,
παρότι ΔΕΝ έχουμε γνωριστεί ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ,
(προσωπικά και οικογενειακά) στον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ κόσμο
παρότι διαφωνούμε και παρότι ΔΕΝ ανήκουμε
στον ίδιο εκκλησιαστικό χώρο,
(που για μένα ΕΙΝΑΙ ο σπουδαιότερος χώρος,
είτε το δηλώνω σε κάθε περίπτωση
είτε δεν το δηλώνω προκειμένου
να μη γίνομαι στους συνανθρώπους μου κουραστική)
παρόλα αυτά αισθάνομαι την ανάγκη να πω
ότι πολύ σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και γω με τη σειρά μου
για τα συναισθήματα- εμπειρίες και το διδάγματα
που μέσα από τα στοχαστικά γραψίματά σου, από αυτή τη σελίδα σου
(και ως σχολιάστρια κάποτε στη δική μου)
προσφέρεις σε όλο τον κόσμο.
Εύχομαι να χαρίζει ο Θεός σε σένα και στην οικογένειά σου,
υγεία, ειρήνη ψυχής, φωτισμό λογισμών
και άσβεστο πάθος στην Αναζήτηση της Αλήθειας!
Με αγάπη Αναστάντος Ιησού Χριστού, νυν και αεί...
Καλή μου Ευανθία...
Διαγραφήσ' ευχαριστώ για τα καλά λόγια.
Εδέησε ο Κύριος να κάνω κι εγώ κάτι σ' αυτή τη ζωή... έστω αυτό το ελάχιστο: να γράφω στοχαστικά γραψίματα... το κατά δύναμη...
Ξέρεις, σκέφτομαι ότι οι άνθρωποι συνηθίζουν να κάνουν ότι και οι εφημερίδες... στα πρωτοσέλιδά τους : βάζουν έναν μεγάλο τίτλο με πηχαίους χαρακτήρες και μετά μπαίνουν από πίσω του ή θέτουν από κάτω του τα πάντα....
Έτσι, συνηθίζουν να λένε "ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ"... κι αυτό ήδη έχει δημιουργήσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί κάθε τι εφεξής.
Εγώ δεν το βλέπω έτσι...
Για την ακρίβεια το βλέπω εντελώς αλλιώς : δεν υπάρχει συμφωνία ή ασυμφωνία μεταξύ μας... και γενικά μεταξύ των ανθρώπων όταν αυτοί θέλουν να μιλάνε....
Αυτό που υπάρχει είναι μια ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ να περιγράψουν με ποικίλους τρόπους το διαφορετικό, το πολυσήμαντο, που είναι η ύπαρξή τους ως μια εικόνα Θεού.. είναι ευτυχώς τρομερό το πόσο διαφορετικοί μπορούμε να είμαστε... έχει ενδιαφέρον είναι και ωραίο!
Στην προσπάθειά μας αυτή άλλοτε επιτυγχάνουμε κι άλλοτε όχι...
Στην προσπάθεια αυτή κρινόμαστε όλοι....
Έτσι έχω σκεφτεί τα πράγματα.
Θεωρώ και θαυμάζω τους ανθρώπους.
Παθαίνω και κάτι ακόμα μαζί τους -ένα κουσούρι που έχω από παλιά : ΟΠΟΥ ΔΩΣΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, ό,τι και αν γίνει...
Χριστός Ανέστη Ελένη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος αξίζει άραγε οτιδήποτε; Και πως αλήθεια αυτή η συνειδητοποίηση αυξάνει τη χαρά της δωρεάς;
Ήλος
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος, Ήλε μου!! Αληθώς!
ΔιαγραφήΕίναι μεγάλη αλήθεια αυτό, ότι τα πάντα είναι δωρεές... αν το καταλάβουμε θα έχουμε κατακτήσει μια μεγάλη Αλήθεια, όχι μόνο φιλοσοφική ή θεολογική, αλλά και καθαρά πολιτική - πρακτική. Θα έχουμε βρει την έξοξο από τον ανθρώπινο τύπο που ευνόησε την εμφάνιση του καπιταλισμού είτε αυτός είναι ο καπιταλιστής - εκμεταλλευτής είτε ο προλετάριος - εκμεταλλευόμενος. Διαφορετικά θα νομίζουμε πάντα ότι κάποιος μας οφείλει...
ενώ στην πραγματικότητα εμείς οφείλουμε τα πάντα. Και τολμώ να πω ότι αυτό είναι το νόημα της Χαράς, τίποτε άλλο και πουθενά αλλού.
Είναι ωραία αυτή η συζήτηση για να την κάνουμε εις βάθος....
Σ' ευχαριστώ που επισκέπτεσαι την σελίδα και εύχομαι να βρίσκεις μεγάλες ανταποδόσεις.
Χριστός Ανέστη!Χρόνια πολλά και περισσότερα κείμενα!
ΑπάντησηΔιαγραφήπαπα-Κώστας
Αληθώς Ανέστη παπα - Κώστα!
ΔιαγραφήΤι ωραία θα ήταν να έγραφες και συ κείμενα, παπα-Κώστα μου... πάντα πίστευα ότι οι παπάδες των απλών ενοριών, των γειτονιών και των χωριών είναι ... γεμάτοι ιστορίες...
Και όχι τίποτα απλές ιστορίες - ιστοριούλες, αλλά, ξέρεις... αυτές τις ωραίες ιστορίες με το νόημα από την ατελή, την παιδαριώδη προσπάθεια του ανθρώπου να επικοινωνήσει και να βάλει στην ζωή του τον Θεό...
Και πάντα μου προκαλούσαν δέος οι παπάδες ιδίως αυτές τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας.
Όσο για μένα και τις ιστορίες μου... πολλές φορές έχω την αίσθηση ότι η γλώσσα με παρασύρει... είναι ένας ιδιότυπος ναρκισσισμός η γλώσσα που πρέπει να ελέγχει κανείς.
Πολλές ευχές για εξ ύψους δύναμη στο έργο σου.
Τι κείμενα να γράψω;Εδώ για μισή σελίδα κήρυγμα θέλω δυο ώρες και βάλε!Άλλωστε όπου και να κοιτάξεις θα δεις κείμενα από δεσποτάδες,παπάδες,ψάλτες,καντηλανάφτες και πάει λέγοντας.Κάποιοι από αυτούς είναι και εξαιρετικοί!Άσε που έχω από μικρός αυτό το εξυπνακίστικο ύφος που δεν μπορώ να το αποβάλλω με τίποτα!Θα παραμείνω στα σχόλια(για την ώρα,γιατί μια ψωνάρα την έχω όσο να 'ναι).
Διαγραφήπαπα-Κώστας
Αυτό ξαναπές το....
ΔιαγραφήΜέχρις σημείου, όποιος θέλει κάτι να πει.. είναι φρονιμότερο να μην το πει.
Πάντως εγώ, παπα Κώστα, εάν είχα την τύχη να ήμουν στην Ενορία σου δεν θα άφηνα κήρυγμα για κήρυγμα... και μάλιστα θα ήμουν στο φαν κλαμπ της Ενορίας σου. Γιατί;
Γιατί μ' αρέσουν οι παπάδες που δεν μπορούν... δεν μπορούν βρε αδελφέ, να αποβάλουν το εξυπνακίστικο ύφος με τίποτα!
Οπότε στέλνε, γράφε, λέγε ότι σε εκφράζει καλύτερα!!
Χριστός Ανέστη !
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμη ένα καταπληκτικό κείμενο.Ελένη σ' ευχαριστώ.
Εύχομαι σύντομα όλοι οι άνθρωποι να ...μπορέσουμε την Ανάσταση και έμπλεοι πίστης και αγάπης να ομολογήσουμε με θέρμη: Αληθώς Ανέστη ο Κύριος !
Χρόνια Καλά σε όλους!
Χ
Αληθώς Ανέστη, καλέ μου φίλε Χ...
ΔιαγραφήΕίναι δύσκολο να μπορούμε την Ανάσταση! Και ίσως να μην γίνεται με σύντομο τρόπο γιατί πλέον ο άνθρωπος έχει αλλάξει πολύ... Κάποιοι δεν θα μπορέσουν ποτέ.
Είμαι όμως βέβαιη ότι ΜΠΟΡΟΥΜΕ. Ο δρόμος ανοίχτηκε άπαξ... και συμβαίνει το εξής: ενώ είναι ΕΝΑΣ δρόμος, γίνεται ΠΟΛΛΑΠΛΟΣ τόσο που να ταιριάζει στον κάθε ένα από εμάς και όχι μόνο αυτό, αλλά να διακλαδίζεται και γίνεται ΠΟΛΥΣΧΙΔΗΣ για κάθε μια στιγμή ή περίπτωση της ζωής μας.
Χρόνια Πολλά κι Ευλογημένα και σε σένα...
Να ξέρεις ότι δεν ξεχνάω ποτέ το τραγούδι που μου έστειλες σε μια μαύρη στιγμή μου....
...εύχομαι οι μαύρες στιγμές να έχουν περάσει όλες, ανεπιστρεπτί ! :-)
Διαγραφή