Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_ξένος



Φιλοξενώ έναν ξένο στο σπίτι μου. 
Μαθαίνω από τις μυστικές υπηρεσίες
καθημερινά 
στοιχεία γι' αυτόν. 
Και στις αναζητήσεις του ερυθρού σταυρού 
κάποιοι δικοί του τον ψάχνουν.
Θεέ μου, κάνε μέχρι τη μέρα που θα φύγει
να έχω μάθει τ' όνομά του.

Σχόλια

  1. Ανώνυμος3/4/15, 6:50 π.μ.

    Δος μοι τούτον τον ξένον ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος3/4/15, 7:37 π.μ.

    Γιατί να σου τον δώσει; Τι θα τον κάνεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος3/4/15, 8:46 μ.μ.

    ινα κρύψω εν τάφω...θα ψάλλει η νύμφη Του Χριστού σε λίγες μέρες Τον παρεχοντα πάσι ζωήν αιώνιον.
    Γι αυτό τον θέλω αγαπητέ φίλε ξένε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος3/4/15, 9:50 μ.μ.

    το μυαλό σου συνέχεια το χεις στο θάψιμο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλέ αναγνώστη και συνομιλητή αυτής της σελίδας,
      έχεις δίκιο να διερωτάσαι πού βρίσκεται το μυαλό, σε τι κατάσταση είναι οι φρένες...
      Θα αναγνώρισες λοιπόν, φαντάζομαι, ότι ο πρώτος σχολιαστής με το σχόλιο που έκανε είχε στο μυαλό του το συγκλονιστικό ποίημα που ψάλλεται μια φορά το χρόνο στην Ακολουθία του Επιφαφίου και ξεκινάει "Δός μοι τούτον τον ξένον
      δός μου ετούτον τον νεκρό που βλέπω σταυρωμένο
      σαν ξένο βρέφος οι άνθρωποι στον κόσμο τον δεχτήκαν
      σαν ξένο τον θανάτωσαν, γιατί τον εμισήσαν.
      Τον θάνατο όταν εννοώ, τρέμω κι άναυδος μένω
      σε ικετεύω, Άρχοντα, δός μου τούτον τον ξένο.
      Εκείνον που ευεργέτησε τον κάθε πονεμένο,
      Εκείνον που αγκάλιασε κάθε φτωχό και ξένο.

      Εγώ δε που είχα την πρωτοβουλία της παρούσας ανάρτησης, ας πούμε, ότι είχα στο μυαλό μου ότι αυτός ο ξένος κατοικεί μέσα μας....
      Άλλοι που ίσως διάβασαν αυτό το μπλοκάκι, κάπου αλλού θα διαθέσαν το μυαλό και τις φρένες τους, επ' αφορμή της ανάρτησης και του σχολίου...
      όπως προείπα....

      Και συ καλέ μου άνθρωπε... κάπου σίγουρα είχες το μυαλό σου... Σε κάποια μεσημεριανή εκπομπή της τιβι ίσως;; όπου χαρωποί άνθρωποι πληρώνονται για θάβουν αλλήλους... δεν ξέρω και καλά τους τίτλους τους... για να αναφέρω και να γίνω πιο σαφής...

      Βέβαια ο καθένας μπορεί να έχει το μυαλό και τις φρένες του όπου θέλει ...
      Λάβε όμως υπόψη σου και τούτο :
      «Αδελφοί, μη παιδία γίνεσθε ταις φρεσίν, αλλά τη κακία νηπιάζετε, ταις δε φρεσί τέλειοι γίνεσθε» (Κορινθ. Α΄ 14.)

      Διαγραφή
  5. Ανώνυμος3/4/15, 10:29 μ.μ.

    ΠΟΛΛΑ ΡΗΤΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ Κ. ΡΑΒΑΝΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα όσα ΔΕΝ γνωρίζω είναι απείρως περισσότερα.
      Τώρα μαθαίνω...
      Ότι όμως μαθαίνω το μαθαίνω ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ...

      Πάντως ευχαριστώ που μου αποδίδετε γενναιόδωρα μια ευρυμάθεια που -να είστε σίγουρος- δεν αξίζω...

      Διαγραφή
  6. Εάν είναι αληθές το περιστατικό, θα σου έλεγα καλύτερα να μην το μάθεις. Όσα περισσότερα μαθαίνουμε για τούς άλλους τόσο λιγοστεύει το "ξένος " που σημαίνει ότι αναπτύσσεται το "οικείος " καί όσο περισσότερο προσφέρουμε σε ξένο θεωρώντας τον αδελφό τόσο μεγαλύτερη είναι η ευλογία και η χαρά που λαμβάνουμε εξ άνωθεν.
    Το "Δος μοι τούτον τον Ξένο" θεωρώ ότι είναι το ωραιότερο ποίημα της κατανυκτικότατης Μεγάλης Εβδομάδος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φαντάσου όμως φίλε μου Μαρίνο, εάν την ώρα που θα φεύγει αυτός ο ξένος, καθώς βρίσκεται στο κατώφλι έτοιμος να βγει... και καθώς έχει γυρίσει την πλάτη του... φαντάσου να τολμήσεις εσύ που τον φιλοξένησες τόσο καιρό να τον ρωτήσεις: "Ξένε τώρα που φεύγεις.. πές μου να χαρείς από πού είσαι; ποιός είναι ο τόπος σου, ποιός ο πατέρας σου και πώς σε φωνάζουν όσοι σε ξέρουν;;;"
    Κι εκείνος δίχως να γυρίσει να σε κοιτάξει να πει: "Το όνομά μου είναι ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΟΠΟΣ μου και όσοι με γνωρίζουν Έλεος στον Κόσμο με φωνάζουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εάν είναι έτσι τότε δεν είναι ξένος; Είναι ο Δικός μας, ο Χριστός μας, που δόθηκε εξ ολοκλήρου επί Σταυρού για εμάς.
      Το δός μοι τούτον τον Ξένο, απευθύνεται σε εκείνους που τον δεν τον γνώρισαν πότε, σε εκείνους που Τον Σταύρωσαν και Τον θανάτωσαν.

      Διαγραφή
  8. Ανώνυμος4/4/15, 2:24 μ.μ.

    Μου θυμίσατε το ωραίο ποίημα το: Ξένε που μονος και ερημος σε ξένους τόπους τρέχεις,
    πεσ'μου ποιος ειναι ο τόπος σου και ποια πατρίδα εχεις. .... Ε λοιπον, αυτο το ζω επι καθημερινη βαση εδω στην ξενιτιά. Ειμαι ενας ξένος μεσα σε τόσους ξένους. Δος μου λοιπόν αυτον τον ξένον να τον κάνω φιλο δικό μου. Τον ψαχνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Θάνατος του παλικαριού, ο Πόνος του αποχωρισμού και η Ξενητιά είναι τα τρία κεντρικά κλαδιά όπου διακλαδίζονται τα δημοτικά μας τραγούδια.. Και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο, νομίζω. Μοιάζει σ' αυτές τις τρεις ακραίες συνθήκες του ανθρώπινου πάθους, η ψυχή να αναδεύεται, να γίνεται μια άνωση, να έρχεται στην επιφάνεια... Καθώς η ψυχή κάνει την διαδρομή αυτή, λεπταίνει και καταλαβαίνουμε οι άνθρωποι το βάθος των πραγμάτων.

      Εύχομαι, καλέ μου άνθρωπε τα χρόνια αυτά που περνάτε στη ξενητιά να είναι γόνιμα... και να βρείτε δικούς ανθρώπους...
      Να μας γράφετε νέα σας.
      Καλή Πατρίδα και Καλή Ανάσταση!

      Διαγραφή
  9. Ανώνυμος4/4/15, 2:58 μ.μ.

    Αγαπημένη μας, σας ευχαριστώ!
    Καλή Ανάσταση σε όλο τον κόσμο και τον ξενο κοσμο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος4/4/15, 10:59 μ.μ.

    Παρσκαλώ, Ποιος ειναι ο ποιητής του ανωτέρω ποιήματος οπου εγραψε ο Ανώνυμος για την ξενιτιά? Ευχαριστώ και
    Καλή Ανάσταση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εγώ δεν γνωρίζω.. μου φάνηκε σαν δημοτικό, αλλά τώρα που το ξαναδιάβασα βλέπω ότι είναι ομοιοκατάληκτο, ενώ κατά κανόνα τα δημοτικά δεν είναι...
    Αν θέλει και γνωρίζει ο φίλος που έδωσε το στιχάκι ας μας πληροφορήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος5/4/15, 12:39 π.μ.

    Ναι, μετά χαράς να σας πω.
    Ειναι απο το Αναγνωστικό της Ε' Δημοτικού.
    Ποίημα του Γ. Δροσίνη "Πατρίδα"
    Αχ και να'μουν πάλι παιδί και να μαθήτευα στα θρανία του παλιού Σχολείου του Χωριού μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι μας λέτε τώρα;; Αλήθεια δεν το θυμόμουν αν κι εγώ είχα διδαχθεί εκείνα τα ωραία παλιά αναγνωστικά.
      Αν κάποιος θέλει να καταλάβει πώς ξεριζώθηκε η ψυχή αυτού του τόπου είναι αρκετό να ρίξει μια ματιά στην ιστορία και στο τέλος αυτών των παλιών αναγνωστικών. Δεν υπάρχει πιο ανάγλυφη απόδειξη για την βία που ασκήθηκε πάνω στην ψυχή και στο σώμα αυτού του λαού... Έγιναν πνευματικά εγκλήματα σε βάρος του από αυτούς που υποτίθεται ότι έπρεπε να του δώσουν το πνευματικό φως...
      Ας μην ψάχνουν μετά να βρουν γιατί ο σύγχρονος Έλληνας φέρεται βίαια στο δρόμο, στο λεωφορείο, στο κατοικίδιο, στη γλώσσα του.. παντού... Την βία που έχει υποστεί εκφράζει.
      Αν έχετε το ποίημα αυτό του Δροσίνη μετα χαράς να το φιλοξενήσουμε στη σελίδα. Αν δεν το έχετε θα κοιτάξω να το βρω εγώ.

      Χαίρομαι που έχετε καλές αναμνήσεις από το σχολείο του χωριού σας!!
      Είναι πολύ ωραίο καταφύγιο αυτές οι αναμνήσεις και μεγάλη οδύνη εάν δεν το έχεις...

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_αν αυτή είναι η πολιτική

 Δεν θα το επιδιώξω, αλλά θα εκμεταλλευτώ αυτή τη καταπληκτική συγκυρία : ώρα απογευματινή, μάθημα σε σπίτι, σε κεντρική πλατεία, σε κεντρικό χωριό, από κάτω τα καφενεία και είχα εντοπίσει καθώς πήγαινα ασυνήθιστες κινήσεις, μια αναταραχή και μια κυρία, άγνωστη σε μένα,  με χρώμα μαλλιών σε ώριμη μελιτζάνα να περιφέρεται μαζί με μια φίλη της που δεν είχε τίποτε το αξιοσημείωτο. Εγώ πρόσεξα την μελιτζανί.  Το μάθημα κυλούσε ανάμεσα σε απογοητεύσεις και προσπάθειες, οι ήχοι  της πλατείας γνωστοί και γι αυτό ανήκουστοι  έφταναν αλλά και δεν έφταναν σ'αυτιά μου, ίσως αν πρόσεχα έξω να έφταναν, αλλά εγώ πρόσεχα μέσα.  Οι ήχοι αλλάζουν. Ξέρω την αλλαγή των μικροφωνικών στις μικρές πλατείες των χωριών.  Τέλος μαθήματος. Η προεκλογική συγκέντρωση στα μισά. Έμεινα να ακούσω κι εγώ. Παράγγειλα όπως κάνω πάντα μια τσικουδιά και τι ανανέωση προσώπων, κινήσεων, χρωμάτων. Ίδιες ιδέες ή καλύτερα καμία ιδέα... χωρίς ιδέες. Το απόγευμα όμως δεν έχασε σε τίποτα την ομορφιά του Απρίλη του.  Το κόμμα,