_qualia

Στο σύγχρονο διάλογο για τα qualia 
προσπάθησα κι εγώ να πάρω θέση. 
Φευ! αποδείχθηκα για άλλη μια φορά 
ανεπίδεκτη, αντιδραστική και άσχετη, 
κοινώς "δεν καταλάβαινα", 
όπως έλεγε στον πατέρα μου
ένας δάσκαλος, κι αυτός τον πίστευε, ο καϋμένος.
Όμως εμένα με τίποτα δεν μπορούν να με πείσουν, 
με τίποτα, 
ακόμα κι αν μου φέρουν την αναλυτική κατάσταση,
τον μαγνητικό τομογράφο, 
τον βιολογικό μηχανισμό, 
τις εκκρίσεις του και τις συνήθειές του,
με τίποτα δεν με πείθουνε με τα γελοία πιστολάκια τους, 
με τις έρευνες, τα ποσοστά και τις μετρήσεις όλες 
ότι αφού μπόρεσαν και τον σκότωσαν, υπάρχει ο Θεός τους.

Με τίποτα σου λέω... 
αφού εγώ το είδα με τα μάτια μου 
πως σίγουρα γεννήθηκε
σίγουρα τον χάιδεψε η μάνα του 
σίγουρα τον κουβάλησε για μέρες 
για χρόνια στην αγκαλιά της. 
Σίγουρα έβγαλε τα πρώτα δόντια του 
δάγκωνε μήλα, έτρωγε κάστανα και 'λεγε παιδικά τραγούδια 
Σίγουρα ξυπνούσε και κοιμότανε 
έπινε κρασί, πονούσε το κεφάλι του 
και σίγουρα ερωτεύτηκε και φοβήθηκε τον κόσμο
όπως σε βλέπω και με βλέπεις 
όπως σου μιλάω και συ μ' ακούς.
Σίγουρα το ξέρω 
χθες, στο τρομερό δικό μου χθες 
ακούμπησα πάλι εκείνη την πληγή 
στο πλάι του πλευρού μου.