[ παράκοσμος_ ]

 Η εφόρμηση για το γράψιμο ετούτο δόθηκε από προσωπικό περιστατικό. Το προσωπικό όμως θέμα λίγο ενδιαφέρει. Στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρει καθόλου, εφόσον  δεν ενδιαφέρει ούτε εμένα την ίδια που υποτίθεται ότι αφορά άμεσα. Επιπλέον, δεν είναι καν κάτι φρέσκο, αφού συνέβη πριν περίπου δύο μήνες. Αλλά για να υπάρχει ένας ειρμός, μια ομαλή μετάβαση και για να μη νομίζετε ότι μετά από τόσο καιρό που έχω να γράψω κάτι με χτύπησε ξαφνικά ή κάτι με τσίμπησε, αναγκάζομαι να γράψω δύο εισαγωγικές αράδες.  Λοιπόν, είχα την αφελή ελπίδα ότι θα μπορούσα, λέει, να βρω μια θέση εργασίας, στον Δήμο της περιοχής μου, παρακαλώ, αξιοποιώντας ένα πρόγραμμα του ΟΑΕΔ, από αυτά τα ψυχοπονιάρικα, τα προγράμματα-ψίχουλα, που πέφτουν από το τραπέζι κάθε φορά που τινάζουν το τραπεζομάντιλο για να το ξαναστρώσουν για κάποιο καινούριο φαγοπότι και τα οποία προγράμματα-ψίχουλα περιμένουν καρτερικά χιλιάδες λιγομαριασμένα σκυλάκια κάθε ηλικίας, μόρφωσης, προϋπηρεσίας, εμπειρίας, ανεργίας, αχρηστίας και αχρησίας