Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Νοέμβριος, 2017

_Αλέξιος ντε λα Βέγα: Οι ψαράδες πριν βγουν για πυροφάνι

Στους αναληφθέντες ποιητές (Αλεχάντρα Πισαρνίκ, Αλέξη Τραϊανό, Κώστα Καρυωτάκη) (Το μπαούλο μυρίζει υγραέριο και πτώση. Επεξεργάζομαι το περιεχόμενο. Ένα περίστροφο, μια σκουριασμένη εξάτμιση, ληγμένα χάπια, πικραμύγδαλα, θραύσματα από ασπίδες πελταστών, σπασμένα ακόντια, τα ιδρωμένα ρούχα της νύχτας. Στον πάτο χαρτιά εμποτισμένα με βενζίνη και αμερικάνικα σπίρτα διάσπαρτα. Σκοτάδι και ένα ετοιμόρροπο μουρμουρητό.) Τη νύχτα σταυρώνουν τις φωτιές Κλείνουν τους λογαριασμούς με τους πεθαμένους Αφήνουν το σημείωμα κάτω απ’ τη λάμπα θυέλλης Μια τελευταία επιθεώρηση του κήπου Σκουπίζουν τον ιδρώτα της νύχτας από το μέτωπο των αγαλμάτων Ύστερα ανάβουν τη μηχανή του αυτοκινήτου ή γυρίζουν τον μύλο στο περίστροφο μπορεί να προτιμήσουν 50 χάπια Πριν μπουν στη βάρκα Θα κάνουν τον σταυρό τους Τρεις φορές Αναδημοσίευση :  το κόσκινο

_τα βιβλία της πτώσης μου

Κοιτάζω τα βιβλία μου.. στοίβες... Γιατί τόσα πολλά βιβλία; Μια στοίβα μπροστά μου φτάνει έως το σαγόνι περίπου Διάλογοι, Μονόλογοι, Απόπειρες με εμποδίζει να πέσω με τα μούτρα και να σπάσω τη μύτη μου Μια στοίβα πίσω μου, μου φτάνει έως την μέση  εκεί περίπου που αρχίζει η λεκάνη με εμποδίζει να πέσω προς τα πίσω και να τσακίσω το κεφάλι μου. Σκληρά, βαριά με τα εξώφυλλά τους κι ένα επίπεδο πανεπιστημιακό. Λένε ότι αν πέσεις με το κεφάλι μπορεί και να πεθάνεις... Περικυκλωμένη από τόσα βιβλία που στ' αλήθεια με προφυλάσσουν από μια πτώση που θα μπορούσε να αποβεί μοιραία... Έτσι παραμένω κλεισμένη στα χάρτινα τείχη τους, ένα γύψινο άγαλμα φρικτά σπασμένο σε κομμάτια. Α! Να μην ξεχάσω να πληρώσω τα κοινόχρηστα...

_αντισταθείτε στις "μαύρες Παρασκευές"

Αντισταθείτε στις "μαύρες Παρασκευές". .. είναι μια πράξη αντίστασης παρόμοια με αυτές που έκαναν άνθρωποι κατά του φασισμού, της γερμανικής κατοχής και κάθε ολοκληρωτικής αθλιότητας... και κανονικά θα έπρεπε, όλοι αυτοί που σε κάθε ευκαιρία υμνούν την Εθνική Αντίσταση, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας έως τον Τσίπρα και το ΚΚΕ, τρέχοντας σε Καισαριανές και τέτοια και ποζάρουν σε πρεμιέρες ταινιών για τους εκτελεσμένους και καταθέτουν στεφάνια και βγάζουν λόγους με κούφια λόγια... να έβγαιναν με παρρησία και να έλεγαν το ίδιο.... Αυτό μάλιστα θα ήταν "πολιτικό σθένος"... Ότι, δηλαδή, η επιτυχία της "μαύρης Παρασκευής" είναι γεγονός όμοιας ποιότητας με την υποταγή ενός λαού στην παντοδυναμία του ισχυρού, το χάσιμο της ταυτότητάς του, είναι εξευτελισμός, είναι η ομογενοποίηση του ανθρώπινου προσώπου υπό το βάρος του συμφέροντος της ατομικής επιβίωσης.... Δεν το κάνουν όμως γιατί είναι οι ίδιοι υποταγμένοι στην κυριαρχία των Αγορών και το μόνο που τους

_η μεγάλη των ηλιθίων φυλή

Εχθές έτυχε να είμαι παρούσα... απλώς παρούσα... την ώρα που στην ελληνική τηλεόραση, θαρρώ στην ΕΡΤ, θα μεταδιδόταν κάποιος αγώνας ποδοσφαίρου.... δεν θυμάμαι τις ομάδες, ούτε τον λόγο της ποδοσφαιρικής αναμέτρησης....Κύπελλο; Πρωτάθλημα; ... κάτι άλλο, πώς το λένε;... Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η μεγαλοπρεπέστατη εκπομπή... η χαρά που ανάβλυζε από τα πρόσωπα των παρουσιαστών... το show σα να λέμε,... οι συνδέσεις με τους ετοιμοπόλεμους αθλητικούς ανταποκριτές στο γήπεδο, στα αποδυτήρια, στο στούντιο... οι σοφοί καλεσμένοι... οι έμπειροι σχολιαστές... ανάμεσά τους και γυναίκες (οι καημένες) απόφοιτες κάποιας σχολής δημοσιογραφίας που επέλεξαν ως ειδικότητα "τα αθλητικά", για να απορροφηθούν ως σπάνιο είδος στον ανδροκρατούμενο χώρο... δηλαδή ως γλάστρες... όπως εξάλλου, όλοι το ίδιο γλάστρες είναι... επίτευξη της ποθούμενης ισότητας... Ντεκόρ πωλήσεων, περιποιημένοι κύριοι και γελαστή  η κυρία... Αισιοδοξία! Θα περάσουμε καλά! Θα διασκεδάσουμε! Θα νικήσουμε!!! Ώρα

_το γαϊτανάκι του καλού και του κακού

Αν κάποιο χέρι θεϊκό αφαιρούσε, σαν από θαύμα, το πρόβλημα της κυριαρχίας από την ανθρώπινη Ιστορία, όλες οι ασύλληπτες μικρές και μεγάλες φρικαλεότητες που διαπράττουν οι άνθρωποι απέναντι στον Άλλον κι απέναντι στη Φύση, αδιάκοπα από την αρχή του Χρόνου, αυτές θα πάγωναν και θα απολιθώνονταν.... θα γινόντουσαν ένας προϊστορικός πλανήτης κάπου στο Σύμπαν, θα ήταν ο πλανήτης του Κακού ... Ο Χρόνος θα καταργούταν και ο Θάνατος θα έχανε την εξουσία του πάνω στην Ζωή. Τότε θα καταλαβαίναμε ότι  η Έξοδος από τον Παράδεισο και η απαγόρευση της γνώσης του Καλού και του Κακού, αφορούσε αυτό ακριβώς το πρόβλημα της Κυριαρχίας. Γιατί η κυριαρχία  είναι συνάμα το Καλό και το Κακό, ταυτόχρονα τόσο για τον Κυρίαρχο όσο και για τον Κυριαρχούμενο, έτσι που στα νήματα αυτού του φρικαλέου και αδυσώπητου γαϊτανακιού  της τρέλας να κρέμονται μπερδεμένες οι κραυγές του πόνου και της ηδονής και τα σώματα των ανθρώπων, όσων βασάνισαν και όσων βασανίστηκαν. Όμως κανένα χέρι θεϊκό δεν θα έρθει για να

_"κοινωνική ληστεία" και ελληνικό κράτος: μέρος πέμπτο (τελευταίο)

Γράφει η Εύα Μπολιουδάκη 4.     «Κοινωνική Ληστεία» και Αντικομμουνισμός Καθώς οι τοπικές κοινωνίες εξασθενούν και το κεντρικό κράτος ισχυροποιείται, το φαινόμενο της ληστείας σταδιακά εξαφανίζεται. Υπάρχει όμως μια κρίσιμη λεπτομέρεια που μπορεί να φωτίσει ιδιαίτερα την σχέση ανάμεσα στην Εξέγερση και την Εξουσία η οποία καταδεικνύει, κατά την γνώμη μου, την διαλεκτική συνέχεια. Σύμφωνα με το άρθρο του Mark Mazower « Η συγκρότητηση του αντικομμουνιστικού κράτους» [1] , την εξαφάνιση του φαινομένου της ληστείας συνοδεύει η ταυτόχρονη εμφάνιση της αντικομμουνιστικής νοοτροπίας στο σύγχρονο Ελληνικό κράτος, στις αρχές και τις πρώτες δεκαετίες του 20 ου αιώνα. Ο συγγραφέας προβαίνει σε μια πρωτότυπη διερεύνηση δύο φαινομένων που εκ πρώτης όψεως φαίνεται να μην συνδέονται μεταξύ τους. Το φαινόμενο της ληστείας τοποθετείται σε μια προ-πολιτική εποχή και σ’ αυτό επιβιώνουν όλα τα ανορθόλογα στοιχεία των παραδοσιακών κοινωνιών. Αντίθετα, το φαινόμενο του αντικομμουνισμού γεννιέται

_οι παραπλανημένοι

Όλοι αυτοί οι σεισμοπαθείς , οι πλημμυροπαθείς, οι πυροπαθείς, οι κεραυνόπληκτοι, οι όπου γης παθόντες, όλοι, τα θύματα των φυσικών καταστροφών και των άλλων των μεγάλων συμφορών, κακώς κλαίγονται στα παράθυρα ζητώντας και φωνάζοντας την κρατική βοήθεια. Κακώς διαμαρτύρονται σε κυβερνήσεις, υπουργούς και δημοσιογράφους, οι δυστυχείς, οι παραπλανημένοι. Με το Θεό, μ’ Aυτόν θα πρεπε να τα βάζουν. Να βγαίνουνε στους δρόμους , να φωνάζουν κρατώντας στα χέρια τους τα χαρτιά τους, κραδαίνοντας τα συμβόλαια των περιουσιών, τις συμφωνίες τους, τα πληρεξούσιά τους. Να κάνουν διαδηλώσεις με συνθήματα, ανίερα και ασεβή, ταμπούρλα, καραμούζες και σημαίες απεγνωσμένοι, βουλιάζοντας στις λάσπες τους, δείχνοντας τις πληγές τους, κρατώντας στην αγκαλιά μικρά παιδιά, σέρνοντας άρρωστα ζώα, μπροστά στον Κύριο των δυνάμεων όλων που τόσο σκληρά τους φέρθηκε, ως άκαρδος πατέρας. Να απαιτούν τα έργα ανακούφισης και λύτρωσης άμεσα ν’ αρχίσουν. Έργα αναστήλωσης της ανυπεράσπιστης και εύθραυστη

_"κοινωνική ληστεία" και ελληνικό κράτος : μέρος τέταρτο

 Γράφει η Εύα Μπολιουδάκη 3.     «Κοινωνική ληστεία» και εξουσία στον Ελλαδικό χώρο. Το φαινόμενο της ληστείας όπως και σε άλλες χώρες συνδεόταν οργανικά τόσο με τις τοπικές κοινωνίες των χωρικών και των ποιμένων απ’ όπου ξεπήδησε   όσο και με τις εκάστοτε τοπικές εξουσίες. Η δεύτερη αυτή  πλευρά  για διάφορους λόγους, μερικούς από τους οποίους αναφέραμε και παραπάνω, δεν είναι τόσο γνωστή. Στην περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας τοπικοί άρχοντες εκμίσθωναν την συγκέντρωση φόρων για λογαριασμό των Τούρκων και τα ένοπλα σώματα που διέθεταν λειτουργούσαν ως φοροεισπράκτορες. Οι κλεφταρματολοί επεδίωκαν να περάσει στα χέρια τους η είσπραξη των φόρων, τρομοκρατώντας και λεηλατώντας τα χωριά. Η κατάσταση αυτή δεν άλλαξε πολύ μετά την σύσταση του νεοελληνικού κράτους, οδηγώντας την Boeschoten να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι «ο απώτερος στόχος της στάσης αυτής δεν ήταν η υπεράσπιση των καταπιεσμένων, αλλά η μετάβαση στην τάξη των κυρίαρχων, έστω κι αν δεν το πέτυχαν ποτέ» [1] . Καθ

_"κοινωνική ληστεία" και ελληνικό κράτος : μέρος τρίτο

Γράφει η Εύα Μπολιουδάκη 2.    Το φαινόμενο της «κοινωνικής ληστείας» στον ελλαδικό χώρο κατά τον 19 ο αιώνα. Το φαινόμενο της κοινωνικής ληστείας εμφανίζεται και στον χώρο της Βαλκανικής χερσονήσου, εντός της επικράτειας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, διαθέτοντας όμως και δικά του χαρακτηριστικά τα οποία αντιστοιχούν στις γεωγραφικές και ιστορικές ιδιομορφίες της περιοχής. Όπως και στον υπόλοιπο ευρωπαϊκό νότο, εκφράζει τις συγκρούσεις και τις αντιστάσεις που αναπτύχθηκαν στις αγροτο-ποιμενικές κοινωνίες κατά την μεταβατική περίοδο από την χαλαρή τοπική οργάνωση προς το θεσμοποιημένο, ολοκληρωτικό κράτος, την ενίσχυση των αστικών κέντρων σε βάρος των παραδοσιακών χωριών της υπαίθρου και τις αλλαγές στην χρήση και ιδιοκτησία της γης.  Στον ελλαδικό χώρο η έρευνα εντοπίζεται από τα μέσα του 19 ου αιώνα, σε μια περίοδο που το νεοσύστατο ελληνικό κράτος, προσπαθεί να καθαρίσει το τοπίο από τα υπολείμματα του προηγούμενου οθωμανικού status , να ορίσει τα σύνορά του και να

_η "κοινωνική ληστεία" στο ελληνικό κράτος : μέρος δεύτερο

Γράφει η Εύα Μπολιουδάκη 1.α) Η κριτική στον Hobsbawm και το Υστερόγραφο. Την δημοσίευση του πρώτου έργου του Hobsbawm ( Primitive Rebels , 1959) ακολούθησε το Bandits (1969), στο οποίο ο συγγραφέας επανέρχεται στο φαινόμενο της κοινωνικής ληστείας  μέσα από ένα επιλεγμένο πανόραμα 90 καταγεγραμμένων περιπτώσεων ληστών. Ακολουθεί μια γόνιμη κριτική, Ο Anton Blok (1935 -) Aνθρωπολόγος, διάσημος για την έρευνά του πάνω στο φαινόμενο της σικελικής Μαφίας [Τhe Mafia of a Sicilian Village, 1860-1960:  A Study of Violent Peasant Entrepreneurs, 1960] κυρίως από τον Anton Blok [1] , η οποία και ολοκληρώνει την μελέτη του φαινομένου. Συνοψίζοντας την κριτική και την απάντηση του Hobsbawm [2] ,  αξίζει να αναφέρουμε: -           Το φαινόμενο της κοινωνικής ληστείας για να κατανοηθεί πρέπει να πλαισιωθεί από το πλέγμα των δομών εξουσίας και πολιτικής. Κοντολογίς από τις υπαρκτές τάσεις μέσα στις κοινωνίες για κατανόηση, εξήγηση, πρόβλεψη και έλεγχο του κοινωνι