Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάρτιος, 2013

_σε είδα

Σε είδα  στο απέναντι πεζοδρόμιο,   μεσημέρι, εσύ δε με είδες. Η φωνή μου πήγε να πετάξει, να σε φτάσει μα μαζεύτηκε. Φοβήθηκε κι αυτή έτσι που σαν  λιοντάρι έμοιαζες καθώς περνούσες γρήγορα, με βήμα  μοναχικό,  πνιγμένο, αγριεμένο και στο στόμα σου - σφιχτό τόσο πολύ- κρατούσες όλες τις κραυγές, να μην ξυπνήσει η πόλη. Και τρόμαξα σαν είδα το περπάτημα και κρύφτηκα  σαν άκουσα μέσα μου να φτάνει  η ηχώ σου γι’ αυτό εσύ δε με είδες.. 

_κατάδυση

Φύσηξε ένας άνεμος και φύγανε οι λέξεις.  Τις άφησα να φύγουνε, να φύγουν να χαθούνε. Να μην υπάρχει τίποτα που να σε περιγράφει Να ψάχνω θάλασσες  να βρω κάτι αντίστοιχό σου κι όλο να πρέπει πιο βαθιά μέσα μου να πηγαίνω. Να είμαι δύτης στο βυθό χωρίς μυαλό και σώμα και  μια ζάλη μαγική να με εξουσιάζει μ’ ένα φιλί στο θάνατο μεθυστικό,  λυτρωτικό και ωραίο να βρίσκω εσένα, την πρώτη μνήμη μου, τον έρωτα, τον φόβο. Και πάλι λίγο φαίνεται, τίποτα δεν σε φτάνει και γίνομαι εγώ βυθός κι εσύ  η  σιωπή του.

_το νόημα της βροχής

  Σε έχω δει να ισορροπείς στην άκρη των κεραμιδιών, και σ’ έχω δει να φτάνεις στο τέλος μιας υδρορροής. Να σπας με δύναμη τις πιο καλές ομπρέλες, να παρασύρεις με ορμή τους χαλαρούς τους τοίχους και σ’ έχω φανταστεί να βουτάς με στόμα κλειστό μέσα σε υπονόμους που αποχετεύουνε νερά απ’ όλη την πόλη. Συγκρινόμενος με τη βροχή σε βρίσκω βροχερότερο, τόσο πολύ βρεγμένο μες τα παπούτσια σου βροχή, στο φανελάκι σου βροχή, έως το κόκαλο βροχή. Τόσο πολύ βρεγμένο, που αν έχει νόημα η βροχή είναι που τώρα πια λέμε «βροχή» και όλοι εννοούμε εσένα.

_χθες, 4/3

Τα μάτια μου πονάνε. χθες έκλαιγα ήρθε το κλάμα και με βρήκε στις 2 και σαρανταπέντε τα μεσάνυχτα και είχε ησυχία κανείς δεν μου είχε κάνει τίποτα, ούτε είχα συγκεκριμένο λόγο. Σήμερα ξύπνησα με τα μάτια μου  βαριά έξω οι δρόμοι ήσυχοι και βρέχει τίποτα, κανείς συγκεκριμένος λόγος.

_μια απλή πλοήγηση

Εσύ,  απλά πολύ με το δάκτυλο διατρέχεις απ’ άκρη σ’ άκρη την γραμμή του  ορίζοντα κι ανοίγεται ένας Ουρανός ολόφωτος, κινούμενος, απέραντος και νάτος! Εγώ, μια φλούδα γης  υπάρχω επιπλέοντας πώς να τον προσπεράσω; Κινούμαι μέσα μου κι αυτός είναι εντός μου γυρίζω γύρω μου κι αυτός μ’ έχει τυλίξει κοιτάζω πάνω μου κι αυτός με κατακλύζει  και όριο αυτός γίνεται για κάθε μου ταξίδι  να επιπλέω μοναχά….