Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούλιος, 2016

_μίνιμουμ (iii)

Όσο πιο εξασφαλισμένη είναι η ζωή ενός ανθρώπου, σε κάθε επίπεδο... στο επαγγελματικό είναι συνήθως ένας κρατικός υπάλληλος,  στο ψυχικό είναι ένας εγωκεντρικός στο υπαρξιακό είναι ένας ιδεολόγος,  κι όσα περισσότερα χαλινάρια έχει φορέσει ή φοράει στην καθημερινότητά του τόσο πιο αχαλίνωτη είναι η γλώσσα του, ως το επίπεδο εκείνο όπου  η ελευθερία του, εντέλει εμφανίζεται.

_μίνιμουμ (ii)

Εσφαλμένα, απ' τον καιρό του Περικλή και πιο πίσω,  κάποιοι πιστεύουν ότι ο άνθρωπος είναι τόσο σημαντικός  όσο οι άνθρωποι ή τα πράγματα που κατακτά ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο :   η σημαντικότητα ενός ανθρώπου φανερώνεται εκεί, στον άνθρωπο ή στο πράγμα,  που παραδίνεται.

_ιστορίες φροντίδας σε χώρο εσωτερικό (vii)

Σήμερα Παρασκευή σηκώθηκα όπως κάθε πρωί κατά τις 7.00 και έκανα όλες τις πρωινές φροντίδες και άδειασα και γέμισα και όλα αυτά Σήμερα Παρασκευή μαγείρεψα βλίτα με κολοκυθάκια και πατάτες. Ξέρω πως θα θέλατε επιπλέον και να σας αγαπάω όπως ένας γάιδαρος το σχοινί που τον δένει όπως τις ιστορίες που ηδονικά επαναλαμβάνετε όπως τις παρακολουθήσεις των ζωών των άλλων όπως τις αποξηραμένες τροφές όπως τις απαρασάλευτες αρχές και βεβαιότητές σας όπως ξέρετε εσείς ν' αγαπάτε όπως αγαπάτε τους ανθρώπους που τρώτε και πίνετε και καταπίνετε αλλά δεν μπορώ Ξέρω ότι βασανίζεστε επειδή σας στερώ την αγάπη μου αυτή την αγάπη που τόσο έχετε ανάγκη διότι αυτό το φαγοπότι της αγάπης σάς προστατεύει από την άβυσσο αλλά δεν μπορώ θα πείτε ότι δεν είμαι μια καλή χριστιανή αφού δεν μπορώ να αγαπώ κι εγώ θα σας απαντήσω ότι έχετε δίκιο δεν είμαι καλή χριστιανή δεν είμαι καν ένας καλός άνθρωπος δεν είμαι καν ένας άνθρωπος Σήμερα Παρασκευή το μόνο που μπορώ είναι να σα

_μια θέση για την πατρότητα

Ένας ενδιαφέρων μονόλογος.... Αν χρειαστεί θα επανέλθω....

_μίνιμουμ (i)

Αφήνω τους ανθρώπους να λένε ό,τι θέλουνε. Είναι σημαντικό να αφήνεις τους ανθρώπους να λένε ό,τι θέλουνε.  Γιατί ανάμεσα σ' αυτό που θέλουνε κι αυτό που νομίζουν ότι λένε, σ' αυτό χάσμα που ανοίγεται  κάθε φορά που οι άνθρωποι λένε ό,τι θέλουνε     αρέσει στους ανθρώπους να κρύβονται.

_ζωντανές χειροβομβίδες

στιγμές [ε] 1. Πώς και ποιος παράγει τις ζωντανές χειροβομβίδες; Ποιος τις απασφαλίζει; Είναι άνθρωπος μια ζωντανή χειροβομβίδα; Ποιο είναι το μέλλον της παραγωγής ζωντανών χειροβομβίδων; 2. Ζωντανή χειροβομβίδα είναι ο άνθρωπος που εκρήγνυται και φονεύει γνωστούς κι αγνώστους (το 99% των φόνων γίνονται μεταξύ γνωστών, συγγενών, φίλων, συνεργατών, γειτόνων) με ένα όπλο στο χέρι όσο πιο πολλούς μπορεί. Οι σφαίρες εδώ είναι υλοποιημένα ψυχικά θραύσματα. 3. Τις ζωντανές χειροβομβίδες τις παράγει, μαζικά πια όσο περνάνε τα χρόνια, η απόλυτη μοναξιά και ο ανυπόφορος εξευτελισμός, τις παράγει η απόγνωση του κοινωνικού αποκλεισμού στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες. 4. Η ζωντανή χειροβομβίδα είναι μίσος που έχει πάρει ανθρώπινη μορφή, είναι όλη μίσος: άνθρωπος- μίσος. Ο άνθρωπος-μίσος, η ζωντανή χειροβομβίδα είναι και δεν είναι άνθρωπος. Πολύ συχνά οι αλληλοαποκλειόμενες έννοιες και καταστάσεις δεν είναι αντιφατικές. Δεν είναι άνθρωπος διότι η ατομικότητα δεν νοείται χω

_ξου...ξου.. κυρία μου!

Oι τηλεπαρουσιαστές των δελτίων διατηρούν το χαρωπό ύφος, το ύφος το ανάλαφρο, το σύγχρονης θεατρικής επιθεώρησης ύφος με τις γκριμάτσες και τις χειρονομίες, το ύφος που μπορεί να εναλλάσσεται  ανάμεσα σε μπαμπούλα και κλόουν με την ίδια ευκολία που στήνεται και ξεστήνεται ένα τσίρκο.... δεν πρέπει όμως να τους αδικώ.... Υπάρχει και η σοβαρή (μόνο σοβαρή και θετική) οπτική της επιστήμης η οποία είναι κι αυτή επίσης διαθέσιμη σ' αυτό το yper s/m ιδεών...για αυτούς που είναι πιο απαιτητικοί, πιο ψαγμένοι, για το πιο μορφωμένο κοινό... που θέλει  με την σφραγίδα της επιστήμης να καθησυχάσει την καταναλωτική του συνείδηση και τη ναρκωμένη του σκέψη... Έτσι, χθες, αφού έφτασε και στην χώρα μας το "κυνήγι των Πόκεμον" και η είδηση πήρε τον τηλεοπτικό χρόνο που της αναλογούσε, εμφανίστηκε plus στο δελτίο και κάποιος καθηγητής Παθολογίας... [δεν με ενδιαφέρει το όνομά του, δεν με ενδιαφέρει ο ακριβής τίτλος του και η περγαμηνή του, με ενδιαφέρει μόνο η μυωπική επιστημοσύνη του

_τίποτα δεν θα μπορούσε να χαλάσει αυτή την ομορφιά

Είναι ωραίες οι καλοκαιρινές νύχτες στο χωριό! Φεγγαρόφωτοι οι τόποι και οι αυλές, αεράκι ελαφρύ, ήχοι που κάνουν τα τριζόνια, λίγο από το νυχτολούλούδο  που  κάπου κάπου αφήνει μικρά λιγωμένα παφ...παφ.... μια θεία μοναξιά μέσα σε όλα... Είναι ωραία... Τώρα, τι θα μπορούσε να χαλάσει αυτή την ομορφιά; Το τρακτέρ Πρέπει να είναι το μεγαλύτερο τρακτέρ στην γύρω περιοχή. Ίσως δεν είναι το μεγαλύτερο που υπάρχει αλλά είναι σίγουρα μεγάλο. Μια μέρα που περνούσα   για να πάω τα σκουπίδια στον κάδο, κοντοστάθηκα λιγάκι δίπλα του, έτσι για να μετρηθούμε λέει, και η ρόδα του μου έφτανε ως τον λαιμό.... της έριχνα ένα κεφάλι, ένα κεφάλι ήταν η διαφορά μας.... Ρόδες, σίδερα, εξαρτήματα... όλα σε μια προκλητική θέα... καμιά προσπάθεια κάπως κάτι να κρυφτεί. Το βάρος του μετάλλου, η μυρωδιά του πετρελαίου. Ο άνδρας Μπορεί να έχει ένα ειδικό όνομα, ίσως Ανδρέας...  εγώ όμως θα τον ονομάσω Άνδρα. Νέος, περίπου 30 χρόνων, ψηλός ίσως πάνω από 1.90, εύσωμος γύρω στα 130 κιλά... μελαχρινός,

_θραύσματα ενός τραγουδιού

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν μια σύμπτωση ή απλά ένα κλασικό τραγούδι με ωραίο μέλος και λόγια  ένα δημοφιλές του ρεπερτορίου στα στέκια του Κεραμικού  ένα που ακούγεται συχνά στις συναυλίες του καλοκαιριού   όταν τα ζευγαράκια πίνουν τις μπύρες τους και κρατιούνται απ' το χέρι.... να μην χαθούνε ένεκα πολύ το πλήθος του φεγγαριού απόψε κάποιος που το χόρεψε ζεϊμπέκικο τις ώρες που αγρίευε η βροχή θα μπορούσε να πει  ότι ήταν τίποτα γιατί ένα τίποτα  ήταν κι όμως εμένα σήμερα μ' αυτό το τραγούδι με υποδείχθηκε η γη των Βησιγότθων ακουγόταν από μια κιθάρα και ένα πιάνο και μια φωνή ακουγόταν από όλα τα μεγάφωνα γύρω μου ακουγόταν από όλα μικρόφωνα μέσα μου ακουγόταν σ' όλα τα τραντάγματα του πεδίου βολής μου πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά  είπε στα δύο θα κοπεί η ζωή σου. ... είπα σε ποιό γαλαξία να σε βρώ;  εδώ εδώ σε τούτο το νταμάρι που μπαίνουμε ζώα ανθρώπινα και μας εκσφενδονίζει θεούς πέτρινους Κι ακουγόταν το τραγούδι και ο

_ο κόσμος ξημερώνει

Στίχοι : Κώστας Τριπολίτης Μουσική : Μίκης Θεοδωράκης Ερμηνεία: Μελίνα Κανά Η σκοτεινιά της κάμαρας θα'ρθει μαζί σου  ντύσου, ντύσου, ντύσου, η νύχτα αυτή που κράτησες δική σου ντύσου, ντύσου Ο κόσμος ξημερώνει Με τα φιλιά που κάρφωσα εδώ βαθιά σου βιάσου, βιάσου, βιάσου κι αυτά που απόψε κέρδισες δικά σου βιάσου, βιάσου

_σχόλιο επί του θρήνου

Δυστυχώς δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο σύγχρονη συνέχεια του χθεσινοβραδινού άρθρου από αυτήν που συνέβη στη Νίκαια της Γαλλίας τα ξημερώματα!. Ο κόσμος όπως αυτός εξουθενώθηκε και ευτελίστηκε, όπως στερήθηκε κάθε νοήματος θα επιμένει να κάνει αισθητή την παρουσία του...με τρόπο αβυσσαλέο και αιματηρό. Ένας κύκλος  κλείνει και ένας καινούργιος ανοίγει... Κάποιος διεθνολόγος που άκουσα σήμερα το πρωί στην tv είπε ότι πρέπει να αποκτήσουμε   όλοι "κουλτούρα ασφαλείας" κι άλλοι είπαν άλλα και δώστου να καταλάβει... "απαντήσεις"! Οι συνειδητοποιήσεις θα είναι πολύ σκληρές για όλους και η κατάρρευση πλήρης μέσα στα χρόνια που θα έρθουν. Απάντηση δεν θα υπάρχει. Το μόνο που θα υπάρχει θα είναι κάτι πατεράδες με τα μωρά στα χέρια τους που θα τρέχουν για να τα σώσουν, τα πυροτεχνήματα θα σκάνε ψηλά και θα κάνουν τον ουρανό κατακόκκινο, οι ήχοι της γιορτής και τα τραγούδια θα αναμειγνύονται με τις κραυγές...όλες οι βάρκες θα βουλιάζουν στη Μεσόγειο. Ο θρήνος ξεκίνησε..

_ένα νέο ηλεκτρονικό παιχνίδι ή μια πολύ παλιά υπόθεση

Ίσως κάποιοι να ενημερώθηκαν για το καινούργιο ηλεκτρονικό παιχνίδι "το κυνηγητό των Πόκεμον". Εγώ είχα  την τύχη να ενημερωθώ τα σχετικά περί αυτού από δύο συναπτά κεντρικά βραδινά δελτία ειδήσεων της tv. Από τους παρουσιαστές χαρακτηρίστηκε "νέα τρέλα" και "εθισμός", το ύφος τους όμως ήταν χαρωπό και ανάλαφρο, καλλιεργώντας μια σκανδαλιάρα αναμονή για το πότε θα φθάσει και στην εγχώρια αγορά, ενώ ήδη πολλοί διάσημοι του εξωτερικού παίζουν μανιωδώς το νέο παιχνίδι... Για τους αδαείς, "Πόκεμον" είναι κάτι ψηφιοποιημένα ρομποτοειδή πλάσματα τα οποία γρυλίζουν, εκπαιδεύονται αποκτώντας διάφορες ικανότητες που επιθυμεί ο εκπαιδευτής τους, αντιστοιχούν στα τέσσερα στοιχεία του κόσμου (γη, νερό, φωτιά, αέρας)! και κυρίως πολεμάνε τα "άλλα" πόκεμον, εμπνευστής τους υπήρξε ένας Ιάπωνας και έχουν πραγματοποιήσει κέρδη δισεκατομμυρίων δολαρίων από όταν εμφανίστηκαν στην αγορά ηλεκτρονικών παιχνιδιών το έτος 1995. Οι παρουσιαστές εκφώνησαν απ

_περί ειδών

Μετά από πολλά έφτασε να με κοιτάζει σαν κάποιο παράξενο ζώο... Προσπάθησε να θυμηθεί με ποιό ζώο έμοιαζα.. Δεν βρήκε καμία αναλογία ή κάτι αντίστοιχο. Κατσίκα, πρόβατο, κότα, μουλάρι, δυο τρία ακόμα είδη της αυλής που γνώριζε, δεν μου έμοιαζαν... Είχε ακουστά βέβαια και για κάποια άγρια ζώα που έχουν εξαφανιστεί εδώ και χρόνια αφού τα σκότωσαν όλα οι κυνηγοί κι από τότε, ποτέ κάποιο απ' αυτά δεν ευδοκίμησε στα μέρη εκείνα... Τι ζώο ήμουν τελοσπάντων; Η ερώτηση ήταν κομβικής σημασίας καθώς από την απάντηση θα εξαρτιόνταν οι κατάλληλοι χειρισμοί, θα εξαρτιόταν η θηριώδης εξάρτηση κι όλες οι απορρέουσες απ' αυτήν θηριωδίες. Κι όσο δεν έβρισκε την απάντηση τόσο αναστέναζε βαριά και βογκούσε αδιαλείπτως Εγώ έκανα κάθε μέρα τα πράγματα που κάνουν τα ζώα του είδους που ανήκω. Το αδιέξοδο ήταν πλήρες, ώσπου μια μέρα δεν άντεξε και ρώτησε με αγανάκτηση: "μα πες μου, τι είδος ζώου είσαι, επιτέλους;" Την ώρα εκείνη  εγώ τηγάνιζα κολοκυθάκια,  δίχως να

_φτου στους κακομοίρηδες

κακομοιριά και αθλιότητα απίστευτη... η κακομοιριά είναι μια ποινή που οι ίδιοι επιβάλλουμε στους εαυτούς μας. δεν μας φτάνει όμως αυτό σέρνουμε μέσα στον βάλτο της κάθε τι ζωντανό κάθε που αναπνέει, που φαντάζεται και που μιλάει γι' αυτό είναι άθλια η κακομοιριά ο κακομοιριασμένος άνθρωπος τίποτα δεν μπορεί να κάνει που να είναι υψηλότερα από το επίπεδο του βάλτου που γουστάρει ατελείωτα να πλατσουρίζει γουστάρει, γουστάρει, γουστάρει να ντύνει τα πάντα με τον μανδύα της αυτοθυσίας του και του ηρωισμού του, έτσι μπερδεύει τη ζωή και την τυφλώνει γιατί φθονεί ατελείωτα φθονεί τη ζωή και την πνίγει μόνο και μόνο για να υπάρχει ένα πτώμα τριγύρω μια πηγή αποσύνθεσης  να θρέφεται  η κακομοιριά του. η κακομοιριά είναι συγκαλυμμένος φθόνος. φτου! ήθελα πάντα ήθελα να πετάω... κι ας έσπασαν τα φτερά μου κι ας έσπασαν τα μούτρα μου δεν θέλω καμία σχέση μαζί τους Φτου και ξανά Φτου στους κακομοίρηδες! Για σας ποτέ δεν θα υπάρξει μέρα κι ας ζήσατε 100 χρόνια. Ε

_Ναπολέων Λαπαθιώτης: στο κέντρο το νυχτερινό

Με τι παρηγοριέται ο άθρωπος; Με τη μουσική, το πιοτό και τον έρωτα. Με το πιοτό, τον έρωτα και τη μουσική. Η σειρά αλλάζει από την πρώτη στη δεύτερη στροφή του ποιήματος του Λαπαθιώτη αλλά το ίδιο κάνει. Το διάβαζε ξανά και ξανά. Κι ένιωσε σιγά σιγά, βοήθησε στην αρχή ο ρυθμός, να γαντζωθεί η μελωδία, την άκουσε τη μουσική.  Εκείνη την ώρα, ήταν 8 Ιουλίου του 1932 , ο Λαπαθιώτης έγραφε στο κέντρο το νυχτερινό ένα τραγούδι.  Για να γλιτώσει από τον θάνατο τη νύχτα εκείνη, να μην ακούσει το βραχνό τραγούδι τού θανάτου. Jorn - dangerous kissing Άκουγε πάλι μέσα του το τραγούδι και, παράξενο, όσο το άκουγε, διάβαζε διαρκώς το  Τρίλθε  του  César Vallejo· τη δεύτερη ποιητική συλλογή του, που  πουλιόταν το 1922 για tres soles, τρεις σόλες, περουβιανές δραχμές σα να λέμε. Ο αριθμός 3 ξεφύτρωνε διαρκώς στο  Τρίλθε . Ακόμα κι όταν υπολειπόταν και παρίστανε το 2, ή παραφούσκωνε για να μοιάζει με 4. Άκουγε μέσα του το τραγούδι του Λαπαθιώτη και διάβαζε ξανά το  Τρίλθε . Εβδομήντ

_η αποθέωση της βλακείας. What else?

Πρόσφατα ξέμεινα από καφέ... συμβαίνουν κι αυτά! Από καφέδες πίνω το πρωί μια γερή δόση σκέτο, ζεστό νες καφέ (για να λειτουργήσει το σύστημα) και μετά κανα δυό διπλούς ελληνικούς, τους οποίους προτιμώ να φτιάχνω  η ίδια... όλα αυτά σε ΚΣ, ενώ σε ιδιαίτερες συνθήκες π.χ. ξενύχτια για διάβασμα και γενικώς.... το πρόγραμμα προσαρμόζεται αναλόγως... Επειδή όμως εδώ  που διαμένω αν ξεμείνεις από κάτι πχ. τσιγάρα, καφέδες και τέτοια, μπορεί να περάσουν δυό τρεις μέρες μέχρι να μπορέσεις να βρεις, αναγκάστηκα και χρησιμοποίησα την ολοκαίνουργια  συσκευή αυτόματου καφέ espresso παρακαλώ, την οποία  οι άνθρωποι του σπιτιού διαθέτουν, χρησιμοποιούν και έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Και δικαιολογημένα, αν και  ανεπίγνωστα γι' αυτούς... Διαπίστωσα λοιπόν ότι δεν πρόκειται για μια απλή συσκευή, όπως το κλασικό μπρίκι ή οι παλαιομοδίτικες καφετιέρες φίλτρου... πρόκειται για μια αποθέωση... Πρόκειται για μια μέθοδο.... Διότι ο μοντερνισμός επιβάλλει όλα να  έχουν μια κάποια μέθοδο... στην οπ

_εξομολογήσεις : το πτυχίο μου

Οι άνθρωποι μιλούν γι' αυτά απαξιωτικά... τα λένε κουρελόχαρτα και άχρηστα χαρτιά και τους αρέσει πολύ να αναμεταδίδουν τα ίδια φλύαρα πράγματα γι' αυτά και σα να χαίρονται υπογείως που μπορούν κι αυτοί -επιτέλους- να εξευτελίζουν την σοβαρότητα  και την επισημότητά τους Στο τέλος πιστεύουν αυτά που λένε μεταξύ τους, πώς, ναι... έτσι είναι "άχρηστα". Δεν ξέρω πώς τα μετράνε οι άνθρωποι αυτά τα χαρτιά. Ας τα μετράνε όπως θέλουνε κι όπως τους κάνει κέφι...  σκέφτομαι ότι αν έπρεπε κι εγώ με κάποιο τρόπο να μετρήσω αυτό το χαρτί... Το χαρτί το δικό μου, να το ζυγιάσω, βρ'αδελφέ... να δω τι πιάνει στην αγορά του Αλ Χαλίλι... πόσο πάει στο ζύγι.. στη μια μεριά θα έβαζα νεκρά όνειρα που κάποτε σαλεύουν θα έβαζα την ιστορία της γενιάς μου την ιστορία της μάνας μου και του πατέρα μου θα έβαζα  το νηπιαγωγείο και το "αχ ποντικάκι" θα έβαζα μια μικρή κουζίνα και ένα τραπέζι κολλημένο στον τοίχο κι ένα παιδί κολλημένο κι αυτό, φοβισμένο θα έβαζα τ

_μια παραίτηση και ένα σχόλιο

Την παραίτησή της υπέβαλλε η  Μαρία Ευθυμίου , αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας, από τον Σύλλογο Μελών Δ.Ε.Π. της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Σε σχετική επιστολή της αναφέρει τα εξής: «Αξιότιμε κ. Πρόεδρε, Αξιότιμα Μέλη του Δ.Σ., Με την παρούσα επιθυμώ να δηλώσω την επιθυμία διαγραφής μου από τους καταλόγους των μελών του Συλλόγου Δ.Ε.Π της Σχολής μας (εάν αυτή δεν έχει ήδη γίνει, καθώς, από δεκαπενταετίας και πλέον, έχω, κατά πολύ, απομακρυνθεί από τον Σύλλογο, τις δράσεις του και τις στοχεύσεις του). Οι τελευταίες αποφάσεις παρατεταμένης απεργίας κατά τον μήνα Σεπτέμβριο/ πραγματοποίησης των εξετάσεων (και, μάλιστα, εις διπλούν για όσες είχαν ήδη γίνει!!…) με αντίστοιχη μετάθεση (!!…), κατά δεκαπενθήμερο, της έναρξης των μαθημάτων/ νέου κύκλου απεργιών για μία ακόμα διαμαρτυρία κατά του “κακού κράτους”, με έκαναν να λάβω την τελική μου απόφαση και να καταθέσω την παρούσα επιστολή. Αξιότιμε κ. Πρόεδρε, Αξιότιμα Μέλη του Δ.Σ., Η αίσθησή μου είναι ότι εμείς είμασ