Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούλιος, 2014

_Εγκώμιο στη μάθηση

Μέσα στα εκατοντάδες συγκλονιστικά φωτογραφικά ντοκουμέντα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο από την σφαγή των αμάχων στην Γάζα, αυτά τα τέσσερα φωτογραφικά στιγμιότυπα είναι ξεχωριστά... Είναι η απάντηση... Μου φέρανε στο μυαλό τον στίχο του Μ.Μπρέχτ από το "Εγκώμιο στη μάθηση" που λέει : "Πεινασμένε άρπαξε το βιβλίο, είναι ένα όπλο" Το μελαχρινό κορίτσι με το λαχανί μπλουζάκι, στην Παλαιστίνη, το καλοκαίρι του 2014, έκανε αυθόρμητη, πηγαία  πράξη τον στίχο του Γερμανού κομμουνιστή ποιητή, του 1930. Οπλίστηκε. Βρήκε τα όπλα της μέσα στον πόλεμο, για να κρατήσει ζωντανό το μυαλό της, την ψυχή και την καρδιά της, για να ζήσει. Όταν   μέσα στον χαλασμένο κόσμο μας, μέσα στα βομβαρδισμένα τοπία του μυαλού και της ψυχής μας, μαζέψουμε ένα ένα τα βιβλία από τα ερείπια, από τις σκόνες και τα μπετά της παγκοσμιοποιημένης δυστυχίας των λαών, τότε θα είμαστε έτοιμοι για πόλεμο. Θα μπούμε, τότε, σ' έναν πραγματικό πόλεμο, που θα μαίνεται μέσα στα μυαλά και

_Η μπαλωθιά ως συνομιλία

Η "μπαλωθιά"  μιλούσε  στον άερα, στην Κρήτη ...που οι γυναίκες γεννούσαν στο σπίτι με τη μαμή του χωριού και τα άλλα παιδιά απ' έξω να περιμένουν  ζωή ή θάνατο. Κι η μπαλωθιά έλεγε : Ζωή ... . ....που ο άντρας ανέβαινε  στο άγριο βουνό και κατάμονος εκεί ψηλά αγνάντευε τα χαράκια, το Λιβυκό ως πέρα, μεσ' την απόλυτη σιωπή. Κι η μπαλωθιά έλεγε:  Όλα καλά τα'χεις καμωμένα και μ' αρέσουν Θεέ μου, αχόρταγο το πλάσμα σου..... ...που οι άνθρωποι δούλευαν απ' το χάραμα έως τη δύση και ίδρωναν και σκονίζονταν τα σώματά τους και χόντραιναν τα χέρια τους ...που γνώριζαν τα δέντρα με τα ονόματά τους και τις εποχές τους και ξέρανε να κεντρίζουνε και να ημερεύει τ' άγριο... ...που γνώριζαν  τα ζωντανά και τα χούγια τους, ...που γνώριζαν να μεταχειριστούν την απλή ύλη και να την σεβαστούν στα μυστικά της, να σεβαστούν τον τρόπο που ήταν φτιαγμένος ο κόσμος, να περιμένουν να συμπέσει ο χρόνος του άψυχου με το χρόνο του ανθρώπου, ... που

_Δημήτρης Καραγιάννης: Ανακαλύπτοντας τον ερωτικό άνθρωπο

 Ο Δημήτρης Καραγιάννης είναι ψυχίατρος, ψυχοθεραπευτής Ο έρωτας, το αιώνιο ζητούμενο, κατοικεί κάπου αλλού, από εκεί που αναζητείται.  Ερωτευμένος vs ερωτικός: η επιθυμία, ο έρωτας του απόλυτου και ο ζητιάνος του καταναλωτή έρωτα. Η επιφανειακή ψυχολογία ,πλαστική χειρουργική των σχέσεων, που προσπαθεί να καλύψει τις ρυτίδες.  Και η ομορφιά του έρωτα άπιαστη απόσταση ανάμεσα στην παθητική και στην ενεργητική μετοχή.

_Μάνος Χατζιδάκις : Το χαμόγελο της Τζοκόντα

Νύχτα Ιούλη χωρίς φεγγάρι. Στα σκοτεινά. Στο νότο. Κι είναι σα να λέει : θα τα μάθεις όλα ή Τα ξέρω όλα.  Το μυστηριώδες χαμόγελο ή Το μυστήριο της ύπαρξης. Η κάφτρα του τσιγάρου ή Ο χρόνος που περνάει Τα δάκτυλα γύρω από το ποτήρι ή τα μισάνοιχτα χείλη.  Ήχοι τη νύχτας, μοναχικοί Κι είναι όλα σαν ευγνωμοσύνη, που γεννήθηκες άνθρωπος που μπορείς κι ακούς την θεία μουσική του ουρανού. Κι είναι όλα σαν παρηγοριά, που μπορείς και νιώθεις τόσο βαθιά εκεί που με δυσκολία βρίσκεις τις λέξεις μία - μία ή καμμία

_Ειδικά Θέματα Φιλοσοφίας του Δικαίου: Πολιτική Ανυπακοή (iv)

Σωκράτης : ένας πολιτικά υπάκουος φιλόσοφος;  (Μέρος : Τέταρτο και τελευταίο) Η στάση του Σωκράτη Πράγματι η στάση του Σωκράτη μας προβληματίζει. Στην   Απολογία του δείχνει σταθερός στις απόψεις του, δεν υποχωρεί απέναντι στις αστήρικτες κατηγορίες εις βάρος του, που γνωρίζει ότι είναι σαθρές και έχουν πολιτική σκοπιμότητα, περιπαίζει τους κατηγόρους του, και μάλιστα εμφανίζεται αλαζών όταν προτείνει ως «ποινή» για τον εαυτό του να τρέφεται δωρεάν στο Πρυτανείο για τις υπηρεσίες που προσφέρει στην πόλη, ενώ ξέρει ότι η πρόταση του αντιδίκου του είναι να του επιβληθεί η θανατική ποινή. Αντίθετα, στον Κρίτωνα η υποταγή του στην θανατική καταδίκη, όσο κι αν φαίνεται ότι γίνεται αντικείμενο συζήτησης με τον φίλο Κρίτωνα, στην ουσία είναι αδιαπραγμάτευτη. α) Από την Απολογία θα σταθούμε σε μερικά σημεία τα οποία θα μας καθοδηγήσουν στην ανάγνωση του Κρίτωνα : 1) Ο Σωκράτης προκειμένου να εξηγήσει την στάση του να παραμείνει πιστός στο «δαιμόνιό

_π. Αντώνης Παπανικολάου: "Ζω μέσα σ' ένα θαύμα"

Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ. Α´ Ἰωάννου, δ´ 16 πρὸ πάντων δὲ εἰς τὴν εἰς ἑαυτοὺς ἀγάπην ἐκτενῆ ἔχοντες, ὅτι ἡ ἀγάπη καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν· φιλόξενοι εἰς ἀλλήλους ἄνευ γογγυσμῶν· Α´ Πέτρου, δ´ 8-9

_Καζαντζάκης - Μαρινάκης, σημειώσατε "πιάσαμε πάτο"

Δες : http://vimeo.com/101019072 Το Δελτίο Τύπου, η υποδοχή, οι δηλώσεις των δύο πλευρών, το σκηνικό, οι ανταλλαχθέντες ασπασμοί, ένα κόκκινο κασκόλ του Ολυμπιακού, οι χειραψίες, οι κάμερες,  το περιεχόμενο και η μορφή (που λένε οι άνθρωποι της τέχνης και του πολιτισμού) όλα, θύμισαν το ευτυχές τέλος που έχουν συχνά πυκνά οι διαπραγματεύσεις για την απόκτηση - μεταγραφή κάποιου ποδοσφαιρικού αστέρα. Δηλαδή μια οικονομική συναλλαγή διανθισμένη με λόγους περί της δόξας και της ιστορίας της ομάδας, περί του μέλλοντος, των ελπίδων και των στόχων της ομάδας, περί της μεγάλης προσφοράς και της ευθύνης των παραγόντων και δη του ιδιοκτήτη της ομάδας. Όλοι έκαναν αυτό που διδάχθηκαν και πολύ καλά γνωρίζουν να κάνουν:   Οι υπεύθυνοι του Μουσείου, αφού "κτύπησαν πόρτες" (δηλαδή;), όπως είπε ο κ. διευθυντής,  μπόρεσαν να λύσουν, επιτέλους, τα πρακτικά προβλήματα λειτουργίας, προκειμένου,  το Μουσείο (και ο ίδιος φυσικά)  να συνεχίσει να παράγει έργο ... Ο κ. Μαρινάκης

_το Καρουσέλ ή με Άλμα στο κενό

                                           Στην Δ.Τ. Κανείς δε γνώριζε ποιός έστησε το Καρουσέλ έξω απ' την Πόλη στη μέση εκεί της ερημιάς Κανείς δε θυμόταν πότε. Κάποιοι υπάλληλοι της Δημοτικής Αρχής ψάξανε στα αρχεία τους Δεν βρήκαν τίποτα. Σταμάτησαν να ψάχνουν. Φαινόταν παλιό το Καρουσέλ παιχνίδι κι υπέθεσαν πως όποιος κι αν το έφτιαξε θα είχε πια πεθάνει. Εκείνο όμως το μαύρο Καρουσέλ συνέχιζε να λειτουργεί και να στριφογυρίζει σύμφωνα με τη μουσική που ακουγόταν ολόγυρα συνεχώς κι είχε γίνει πια ένα μαζί του που έπαψαν να την ακούν. Εκείνο όμως το ολόφωτο Καρουσέλ συνέχιζε να λειτουργεί και να στριφογυρίζει σύμφωνα με οδηγίες ακριβείς που γράφονταν στην είσοδο. Ώρες λειτουργίας : από τις                              έως τις Τιμή Εισόδου : τόσο Θα τηρηθεί αυστηρά η σειρά προτεραιότητας. Και τ' αλογάκια στο Καρουσέλ της θλίψης στριφογύριζαν γύρω γύρω με χαϊμαλιά, με φούντες, με κουδούνια τα πόδια τους ακίνητα σ' έναν περήφανο

_ήθελα μαζί τους να με πάρουν

Στην Β. Ήθελα μαζί τους να με πάρουν Τους υποχρέωνα γι' αυτό. Τους μίλαγα όλη νύχτα, τους έλεγα αστεία ευφυή πειράγματα, τους χάϊδευα τ' αυτιά , τα μπράτσα γιατί ήθελα μαζί τους να με πάρουν. Γελάσανε και γέλασα χόρεψα και χορέψαν τσουγκρίσαμε ψηλά ποτήρια με ποτά μεθύσαμε. Καθρέφτες του ειδώλου μου που ήθελα μαζί τους να με πάρουν. Ποιοί να'ταν άραγε; Παρέα αλλοτινή και αλλοπρόσαλη σ' ενός παλιού καιρού λιμάνι. Πώς να'νιωθαν αυτοί; Αυτοί μου ήταν άγνωστοι Αυτοί μου ήταν αδιάφοροι Αυτοί μου ήταν ξένοι που ήθελα μαζί τους να με πάρουν. Το γλέντι όλη νύχτα μας απόκαμε Έξω η θάλασσα φούσκωνε γεμίζοντας αργά υπόγειους θαλάμους Ξημέρωνε μέρα ροδαλή καλοκαιριού, Όμως εγώ είχα κάτι ακόμα να τους πω σαν αποχαιρετισμό, σαν τελευταία αγκαλιά η ψύχρα που μόλις βγήκαμε μου χάϊδεψε το πρόσωπο, την πλάτη κι ανατρίχιασα, το στήθος μου που λαχτάρησε κάποιος να το αγγίξει. Κανείς δεν έβλεπε πως γύρω μας φούσκωνε η θάλασσα κι εγώ είχα ακόμα

_Νυχτερινή διάθεση καλοκαιριού

Τον Ιούλιο οι νύχτες είναι διαφορετικές,  όπως και τον Αύγουστο  επίσης πάνε χρόνια πιά  Ευχαριστώ τη ζωή που μου έδωσε τόσα  σε μια στιγμή.

_Ειδικά θέματα Φιλοσοφίας του Δικαίου: Πολιτική Ανυπακοή (iii)

Σωκράτης : ένας πολιτικά υπάκουος φιλόσοφος;  (Μέρος : Τ ρ ί τ ο) Η πολιτική ανυπακοή στον Χάουρντ Ζιν Η αμερικάνικη κοινωνία που αντικρίζει ο Χ.Ζ. είναι διαποτισμένη από σκληρές αντιφάσεις: παράγει ανυπολόγιστο πλούτο αλλά και ακραία φτώχεια, δημιουργεί ευκαιρίες για ευζωία αλλά και καταστρέφει τις ζωές των ανθρώπων, οδηγεί στην μεγαλύτερη τεχνολογική πρόοδο αλλά και εξαντλεί το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους. Αυτή η βαθιά διχασμένη κοινωνική πραγματικότητα είναι το ξεδίπλωμα του ανθρώπινου πράττειν.   Στο πραγματιστικό αυτό επίπεδο κάθε θεωρία φέρει το βάρος και κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Η πραγματιστική αυτή αντίληψη οδηγεί τον Χ.Ζ. στην αποκήρυξη της αντικειμενικότητας καθώς και σε μια ανοιχτή εχθρότητα απέναντι σε κάθε είδους θεωρητικούς ή ειδικούς. Ο Χ.Ζ. είναι ο άνθρωπος της πολιτικής πράξης και δη των κινημάτων. Επιθυμεί να καταδείξει μέσω του ορθού λόγου τον απατηλό χαρακτήρα των δυτικών καπιταλιστικών κοινωνιών και αναρωτιέται για τους λόγ