Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούλιος, 2018

_μια τελική σημείωση για το Μάτι ή πώς έμαθα ορθογραφία

Πολλοί αναρωτιούνται ήδη εάν και τι θα μείνει από την τραγωδία των τελευταίων ημερών στην Αττική, εννοώντας ότι σύντομα τα φώτα της δημοσιότητας θα στραφούν αλλού και σιγά σιγά το γεγονός -παρότι μας συντάραξε- θα ξεχαστεί, όπως έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν και μάλιστα, όπως συμβαίνει ειδικά στη χώρα μας,  χωρίς να αφήσει πίσω του κάτι που θα μας έκανε πιο οργανωμένους και πιο αποτελεσματικούς σε πολιτειακό επίπεδο. Πράγματι ισχύει αυτή η πεποίθηση και μάλιστα δεν αφορά μόνο στη χώρα μας αλλά και στη παγκόσμια ιστορία δεν είναι λίγες οι φορές που η ανθρωπότητα δεν στάθηκε ικανή να γίνει σοφότερη από φοβερές καταστροφές και γεγονότα ασύλληπτης φρίκης. Γιατί όμως να συμβαίνει αυτό; Τι υπάρχει να μάθουμε από τέτοια γεγονότα και δεν καταφέρνουμε να μάθουμε; Να ένα ερώτημα που θα άξιζε να αναρωτηθούμε. Ίσως μπορέσουμε να βρούμε μια απάντηση αν ρίξουμε μια ματιά στην εκ των υστέρων δημόσια συζήτηση που ξεδιπλώνεται στο απόηχο των γεγονότων. Στόχος των συζητήσεων που γίνοντ

_Ἄγνοια τῆς φύσης λόγῳ τῆς ἄγνοιας τοῦ ἑαυτοῦ μας

Φίλιπος Σέρραρντ Ε ἶ ναι πανθομολογούμενο πλέον τ ὸ  γεγονός ὸ ς  ὅ τι  ὁ  κόσμος μας διέρχεται μία κρίση τρομακτικ ῶ ν διαστάσεων. Συνήθως καλο ῦ με τ ὴ ν  ἐ ν λόγ ῳ  κρίση ο ἰ κολογική, κα ὶ  δίκαια,  ἀ φο ῦ  ο ἱ ἐ πιπτώσεις της  ἐ κδηλώνονται κυρίως στ ὴ ν ο ἰ κολογικ ὴ  σφαίρα.  Ἐ δ ῶ  τ ὸ  μήνυμα ε ἶ ναι  ἀ πολύτως σαφές:  ὁ  τρόπος ζω ῆ ς μας σ ὲ ὅ λες τ ὶ ς πτυχές του ε ἶ ναι  ἀ π ὸ  τ ὴ ν  ἄ ποψη τόσο τ ῆ ς  ἀ νθρώπινης ζω ῆ ς  ὅ σο κα ὶ  το ῦ  περιβάλλοντος, α ὐ τοκαταστροφικός, κα ὶ ἐὰ ν δ ὲ ν τ ὸ ν μεταβάλουμε ριζικά,  ἡ  καταστροφ ὴ  το ῦ  πλανήτη ε ἶ ναι  ἀ ναπόφευκτη. Χωρ ὶ ς τ ὴ  μεταστροφ ὴ  α ὐ τ ὴ ἡ  περιπέτεια το ῦ  πολιτισμο ῦ  θ ὰ  φτάσει στ ὸ  τέλος της, κα ὶ  μάρτυρες τ ῆ ς  ἐ ξέλιξης α ὐ τ ῆ ς θ ὰ  γίνουν πολλοί  ἀ π'  ὅ σους ζο ῦ ν σήμερα. Δυστυχ ῶ ς δ ὲ ν δείχνουμε ν ὰ ἔ χουμε  ἀ κόμη συνειδητοποιήσει πόσο  ἐ πιτακτικ ὴ  ε ἶ ναι  ἡ ἀ νάγκη γι ὰ  μία τέτοια μεταστροφή, κα ὶ  σ ὲ  πε ῖ σμα  ὅ λων τ ῶ ν σημείων  ἐ ξακολουθο ῦ με ν ὰ  βαδίζουμε  ἀ περίσκ

_σε συνεχή μετάδοση

Τα φώτα του Λας Βέγκας Οι πολυσύχναστοι αυτοκινητόδρομοι Οι πόλεις  που ποτέ δεν κοιμούνται Τα χρηματιστήρια  συνεδριάζουν συνεχώς Τα πτηνοτροφεία που ποτέ δεν κλείνουν τα φώτα τους Τα αεροδρόμια τροχιοδρομούν ατελείωτους προορισμούς Οι κάμερες ασφαλείας εποπτεύουν ακούραστα τα τετράγωνα Η διεκδίκηση του κόσμου Σε συνεχή μετάδοση Είμαστε σε ζωντανή σύνδεση με τον τόπο της καταστροφής Στα πλάνα μας μπορείτε να δείτε το μέγεθος του κόσμου. Είμαστε ζωντανοί λοιπόν. Ο καθένας από μόνος του και όλοι μαζί έχουμε ήδη πεθάνει.

_η ευθύνη

Η ευθύνη των πολλών Η ευθύνη του ενός. Η ευθύνη των υπευθύνων Η ευθύνη όλων Η ευθύνη των άλλων Η ευθύνη των πράξεων Η ευθύνη των παραλήψεων Η ευθύνη όσο ψηλά κι αν βρίσκεται Η ευθύνη που αναλαμβάνεται Η ευθύνη που μετατίθεται Η ευθύνη που αποδίδεται Η ευθύνη που αναζητιέται Έχουμε όλοι ευθύνη; Η ευθύνη Τι είναι η ευθύνη, αλήθεια; Η ευθύνη που σε συντρίβει....

_επίκαιρο σχόλιο : ο θυμός της φωτιάς

ὕβριν χρὴ σβεννύναι μᾶλλον ἢ πυρκαϊήν. είναι πιο αναγκαίο να σβήνει κανείς την ύβρη παρά την πυρκαγιά Ηράκλειtος, (απ. 43, D-K) "Αυτή η φωτιά είχε θυμό ".. . Αυτό ήταν το πιο καίριο που άκουσα να λέγεται από κάποιον άνθρωπο, αυτές τις μέρες. Αυτό το οποίο έθεσαν οι φοβέρες φωτιές στην Αττική με τα τόσα θύματα, ήταν το πρόβλημα του πολιτισμού του ευδαιμονισμού. Ο ευδαιμονισμός εδώ δεν έχει καμία σχέση με την έννοια του ευδαίμονα βίου που βρίσκουμε στον Αριστοτέλη. Ο σύγχρονος ευδαιμονισμός, έχει αντικαταστήσει την παλαιότερη αίσθηση παντοδυναμίας του υποκειμένου, διότι πλέον παντοδύναμος είναι μόνο ο απρόσωπος παγκοσμοποιημένος καπιταλιστικός κόσμος και οι μηχανισμοί του και όχι τα άτομα. Ο σύγχρονος ευδαιμονισμός   καλλιεργείται πάνω στην ψευδαίσθηση του "είμαι καλά", που είναι ένα ατομικό ψυχολογικό επίτευγμα, με την σημασία του "νιώθω καλά" , το οποίο έχει αποκτήσει υπαρξιακή βαρύτητα και αξία, κάτι σαν το "νιώθω καλά, άρα υπάρ

_επίκαιρο σχόλιο: σε τι αποσκοπεί ο λόγος των ιεραρχών όταν μιλάνε;

Μπορεί η αντίδραση που ξεσήκωσαν οι δηλώσεις Αμβροσίου να ήταν και εύλογη και δικαιολογημένη. Το πρόβλημα όμως για την Εκκλησία (ιεραρχία, απλό κλήρο, χριστιανοί) παραμένει και είναι - από όσο εγώ καταλαβαίνω- πολύ πιο καίριο και ζωτικής σημασίας από μια απλή καταδίκη. Θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε το θέμα στην ερώτηση : σε τι αποσκοπεί ο λόγος των ιεραρχών, όταν μιλάνε;  Που πάει να πει, με την σειρά του,  δύο πολύ σημαντικά πράγματα : 1) Πώς ο λόγος των ιεραρχών μπορεί να διαφέρει ουσιαστικά, εάν διαφέρει, από τον κυρίαρχο λόγο, αυτών που έχουν το προνόμιο να μιλούν δημόσια π.χ. πολιτικοί, μέσα μαζικής ενημέρωσης, κυρίαρχη ιδεολογική προπαγάνδα, χριστιανικό life style (δηλαδή από τις διάφορες μορφές εξουσιαστικού λόγου); Και επιπλέον, αυτός ο λόγος για να έχει ένα οντολογικό έρεισμα και να μην είναι μια απλή συμμόρφωση σε κάποιους τύπους, περισσότερο ή λιγότερο παραδοσιακούς, θέτει επί τάπητος το ιστορικό πρόβλημα : 2) Τι σημαίνει να είναι κάποιος χριστιανός στον σύγχρονο κόσμο

_επίκαιρο σχόλιο: η ζωή είναι ευαισθησία!

Παράξενα πλάσματα που είμαστε οι άνθρωποι.... Έρχεται μια τεράστια φυσική καταστροφή, μια τεράστια αλογία της φύσης που δεν υπολογίζει τίποτα, που τα σαρώνει όλα, που δεν σκέφτεται, α...αυτός είναι νέος έχει ακόμα πολλά να ζήσει, αυτός είναι γέρος, αυτό είναι παιδάκι, ο άλλος είναι άρρωστος, αυτή η γυναίκα σήμερα γνώρισε τον έρωτα, εκείνος εκεί με τον μεγάλο τραπεζικό λογαριασμό.... τίποτα δεν σκέφτεται .... έρχεται λοιπόν αυτό το τυφλό πράγμα που λέγεται φωτιά, νερό, άνεμος, και τότε εμείς οι άνθρωποι αρχίζουμε να σκεφτόμαστε λογικά... μόνο τότε όμως. Αρχίζουμε να σκεφτόμαστε όλα αυτά που μέσα στην αλογία μας ξεχνάμε : ότι είμαστε ευάλωτοι, ότι είμαστε εντελώς υλικοί και θνητοί, ότι πληγωνόμαστε, ότι έχουμε όρια, ότι πεθαίνουμε... Ζούμε σαν αυτά να είναι οι εξαιρέσεις, σαν να υπάρχουν μόνο ως έκτακτα γεγονότα ή σα να μην υπάρχουν καθόλου... Κι όμως αυτή η "φυσική καταστροφή" έρχεται για να μας πει ότι αυτός είναι ο Κανόνας στον οποίο όλοι μα όλοι ανεξαιρέτως υπαγόμ

_ο ζωντανός ο Νέρων

Μείνετε συντονισμένοι για ότι νεώτερο θα σας ενημερώσουμε με Έκτακτο Δελτίο.... Ακούγεται σοβαρή μουσική.... όχι πολύ σοβαρή... κάτι μεταξύ εγρήγορσης και επιφυλακής για κάτι που έχει γίνει βαρετό... Για τίποτα νεώτερο δεν θα μας ενημερώσετε. Εδώ και αιώνες καίγεται ο κόσμος... πώς σας διέφυγε; Είναι εντελώς παλιό αυτό που λέτε νέο... Και καμία ζωντανή σύνδεση δεν θα έχετε να κάνετε...γιατί ο μόνος ζωντανός είναι ο Νέρων... Εδώ και αιώνες οι Νέρωνες περιπολούν και πυρπολούν την οικουμένη... πώς δεν το καταλάβατε; Απόψε, ένας καλός φίλος και σπουδαίος ποιητής... από αυτούς τους ποιητές άδοξοι που'ναι... . μου έστειλε το παρακάτω ποίημα : Ο ΖΩΝΤΑΝΟΣ Ο ΝΕΡΩΝ Ο Νέρων γελά για την κληρονομιά που άφησε παρά την δυσφήμηση του θεϊκού μεγαλείου του. Τραντάζονται, ξανά, απόψε οι οι ουρανοί. Σειρήνες πυροσβεστικών οχημάτων, έλικες ελικοπτέρων, τουρμπίνες αεροπλάνων. Μικρόφωνα δημοσιογράφων - αυτά τα γιουσουφάκια. Όλα συντονισμένα στην ιεροτελεστία

_ένα τίναγμα

Ένα παιδί που έγδαρε άσχημα το γόνατό του παίζοντας κι η μάνα του, σα γύρισε στο σπίτι, τ' αγριοκοίταξε, πάλι τα ίδια, άδικα πηγαίνουν τα λόγια της, κι απότομα έβαλε πάνω στη πληγή ένα βαμβάκι με πράσινο οινόπνευμα πιέζοντάς το με δύναμη, σταθερά. Ένα τίναγμα δεν είχαμε δέρμα αυτό ήταν για μας η ποίηση και τίποτ' άλλο.

_ο ανθυγιεινός λόγος και η νέα υγιεινή

Υπάρχει ο κίνδυνος λόγω της πληθώρας των λόγων που εκφωνούνται και επειδή ο λόγος εκπίπτει σε ένα θορυβώδες παραλήρημα, κάποιοι μπουχτισμένοι από όλο αυτό το ακατάσχετο λέγειν να σκεφτούν ότι ο λόγος δεν έχει καμιά αξία, ότι είναι μόνο λέξεις που διαδέχεται η μια την άλλη σε μια ακατάπαυστη όσο και ύποπτη ροή. Ότι ο ανθρώπινος λόγος είναι εκ φύσεως σφαλερός και παραπλανητικός και όσο περισσότερο μιλάνε οι άνθρωποι τόσο περισσότερο θα απομακρύνονται από την πραγματικότητα και την αλήθεια που τους αφορά. Με μια πιο ελεύθερη έκφραση, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο ανθρώπινος λόγος είναι ανθυγιεινός.... Υπάρχει μια αλήθεια σε αυτή την σκέψη. Μια αλήθεια παγιδευτική για όλους. Πράγματι ο λόγος έχει μια αποκτήσει έναν αδιάφορο, καταναλωτικό και ισοδύναμο χαρακτήρα κι αυτό βαραίνει ιδιαίτερα αυτούς που εκ της θέσεώς τους -ας πούμε- μιλάνε με μια αβάσταχτη ελαφρότητα. Ας προσέξουμε όμως ότι, αυτή η εξωφρενική, ακραία όσο και ανθρώπινη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το λέγειν, ίσως να

_ο άνθρωπος της βροχής

To πρόβλημα δεν ήταν το όνομά του,  καθότι ήταν ένα όνομα απλό,  ευκολομνημόνευτο δίχως παραξενιές κι εντάσεις  Στην ιστορία γι' αυτόν  λίγες γραμμές μονάχα... Το πρόβλημα ήταν η ομπρέλα! Δεν ήθελε να κρατάει ομπρέλα Για άλλους ήταν οι ομπρέλες για κάποιους που πέρασαν στην αιωνιότητα και τότε έγραφε γι' αυτούς ταφικά επιγράμματα και για τους  υδραυλικούς που του'φερναν αναγούλα με τις ωραίες φόρμες της δουλειάς  με τις καταπονημένες εργαλειοθήκες τους  και κείνα τα χέρια τους τα μυώδη που ξεβούλωναν τα φρεάτια  από σαθρά και πατσαβούρια της βροχής. Το πρόβλημα της ομπρέλας είναι ότι σε καθιστά  ομπρελοφόρο, δηλαδή κάτι τι.   Αυτός όμως λάτρευε την βροχή  σε βαθμό μηδενισμού Ναι! ήταν, ανάμεσά μας, ο μόνος γνήσιος μηδενιστής  παρότι αγωνιζόταν να το κρύψει και τότε έλεγε προσευχές.  Λάτρευε όμως την βροχή  καταστρατηγώντας τους κανόνες της βροχής και των βρεγμένων  έπρεπε πλέον να παραδεχθεί  ότι ήθελε να λιώσει

_η ζωή είναι ωραία

Ζητούσατε επίμονα να πω ότι η Ζωή είναι ωραία.  Δεν είχα κανένα πρόβλημα να το πω  γιατί καταλάβαινα ότι ήταν κάτι πολύ σημαντικό. Να συμφωνήσω μαζί σας λοιπόν, και να το πω Η Ζωή είναι ωραία υπό μια προϋπόθεση μόνο να άρετε όλες τις προϋποθέσεις της ζωής σας  και να μείνετε με 2,60 ευρώ στην τσέπη σας  όσο δηλαδή το εισιτήριο του λεωφορείου  για την διαδρομή  Χανιά  - χωρίς ελπίδα κι άλλα τόσα για την επιστροφή. Το ξέρω ότι σας ζητάω πολλά, γι' αυτό Η Ζωή είναι Ωραία....

_μουγκοί ρήτορες

Ακόμα και ο απαγχονισμός ενός 15χρονου μαθητή μπορεί να γίνει αφορμή για φτηνή ρητορεία. Είναι τόσο βαθιά η αφασία μιας ολόκληρης κοινωνίας, που τίποτα δεν μπορεί να την συνταράξει. Να την κάνει να νιώσει ότι δεν έχει λόγια, ότι στην πραγματικότητα δεν ξέρει τίποτα για ότι συμβαίνει, γιατί δεν θέλει να ξέρει τίποτα.... θέλει μόνο να μιλάει, να μιλάει ακατάπαυστα, να μιλάει πάνω στο θάνατο. Δεν βλέπει τίποτα. Όλα γίνονται αφορμές για να μην βλέπει ποτέ τίποτα και κάποιοι φροντίζουν γι'αυτό. Είναι αυτοί που μιλάνε χωρίς να πουν.... Ούτε λέξη για την "αγία" ελληνική οικογένεια, Ούτε λέξη για την πατροπαράδοτη ελληναράδικη νοοτροπία, Ούτε λέξη για την "αγνή" ελληνική επαρχία, Ούτε λέξη για το κυριακάτικο κήρυγμα μίσους κατά όσων επιβουλεύονται την χώρα μας και την Ορθοδοξία μας, Ούτε λέξη για τα βουλευτικά παραληρήματα, τις από βήματος εξυπνάδες προς κατανάλωση και τις κραυγές τύπου "νομοσχέδιο της ανωμαλίας" Ούτε λέξη για το τηλεοπτικό life st