Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_ ιστορίες λεωφορείου (II)


2 κόρες
Δύο κόρες, γυρνούσαν στα χωριά τους φορτωμένες με ψώνια σούπερ - μάρκετ και κρεοπωλείου από την πόλη,  μιλούσανε για τις γριές μανάδες τους και τα βάσανα που έχουνε μ' αυτές, τώρα που γεράσανε και λέγανε : 
- Με τις παραξενιές της και τις ιδιοτροπίες της, σε λίγο θα φαίνομαι πιο γριά απ' αυτήν. Μου το είπε κι ο άντρας μου.
- Της έχω πει τόσες φορές να μην πιάνει με τα χέρια της τα ξύλα για το τζάκι. Δεν έχω όρεξη να την τρέχω στο νοσοκομείο, αν την δαγκώσει κανείς σκορπιός. Τίποτα αυτή. Δεν μ' ακούει.


2 φίλαθλοι
Δύο φίλαθλοι πίνανε τις μπύρες τους περιμένοντας, καπνίζανε , μιλούσανε τραχιά για τις επαρχιακές ομάδες τους και λέγανε : 
- Έλα μωρέ, την Κυριακή δεν είδες τι έγινε στο γήπεδο; Ψόφιοι οι μαλάκες, κι εκείνος ο καινούργιος που φέρανε και καλά αν παίξει αυτός μπάλα εμένα να με χέσεις... Να δούμε τι θα γίνει στο ματς μεθαύριο, οι μαλάκες... Είναι και τρεις τραυματίες 
- Ρε, το ξέρεις ότι στο εξωτερικό οι ομάδες στην αρχή της σεζόν παίρνουν ντι-εν-έι από τους παίχτες και φτιάχνουν από πριν τα φάρμακα; Ναι, ρε φίλε γιατί μπορεί να χτυπήσουν σε ένα ματς, να πάρουν το φάρμακο που έχει φτιαχτεί γι' αυτούς και να ξαναγυρίσουν στο γήπεδο. Επαγγελματίες ρε, όχι μαλάκες σαν τους δικούς μας. Ρίχνουν χρήμα οι άνθρωποι. 


2 καλλιεργημένες κυρίες.
Δύο καλλιεργημένες κυρίες, με τα ωραία χειμερινά πανωφόρια τους και τα χτενισμένα αστικά μαλλιά τους, μιλούσανε για την βαρβαρότητα των οδηγών των ΚΤΕΛ και λέγανε : 
- Προχθές ένας οδηγός τα έβαλε με ένα γέρο που σηκώθηκε πριν φτάσει το λεωφορείο στη στάση και σταματήσει κι εγώ δεν άντεξα, του έβαλα ένα βρωμόχερο, τι νομίζεις, του είπα, από μας πληρώνεσαι, για μίλα καλύτερα, που κατεβήκατε απ' όλα τα χωριά και πιάσατε τιμόνι και νομίζετε ότι κάτι γίνατε, αμόρφωτοι... για μάθε να φέρεσαι καλύτερα.  Σκουπίδι τον έκανα. 
- Ναι, παιδί μου. Πάμε να πιάσουμε μια θέση μπροστά. Ζαλίζομαι πίσω. Να δούμε τι ώρα θα φτάσουμε...  

Κι ο φωτεινός πίνακας ανακοινώσεων έδειχνε  τις ώρες των επόμενων δρομολογίων.

30 Νοεμ. 2013

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός