Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_η ευθεία Α__________Β




Θα μιλήσω για πράγματα απλά
με λόγο απλό της εποχής
κι όχι με τσιριτζάντζουλες και κομψευόμενους τρόπους
των ποιητών των άχρηστων, ας πάνε να χαθούνε.
Εδώ χρειάζεται λόγος απλός για το λαό
να εξηγεί σαν τον Αυτιά
να εκρήγνυται όπως ο Παπαδάκης
χρειάζεται λόγος ευθύς
ποιος έχει την διάθεση πολύπλοκα, συνθετικά, διαλεκτικά
και εν τέλει να σκέφτεται γελοία,
να αναιρεί, να επανεξετάζει
να σκέφτεται το πιθανό κι αυτό το απίθανο
αυτό που δεν μπορεί άλλος να ιδεί
για το εξηγήσει.
Αυτά ήταν για άλλες εποχές, όταν οι άνθρωποι
είχαν χρόνο για ξόδεμα, για σκέψη, για ραχάτι.

Το πιο απλό λοιπόν που σκέφτομαι
είναι μια τέλεια ευθεία, τον πιο απλό, τον σύντομο,
τον τέλειο ευθύ δρόμο
ανάμεσα σε δύο σημεία
ας πούμε από δω που βρισκόμαστε,  απ’ το σημείο Α 
-ας μην αναλύσουμε το πώς βρεθήκαμε εδώ
είναι κουραστικό, ιστορικό και κάπως δυσάρεστο
να μπλέξουμε με τέτοιες αναλύσεις-
από εδώ λοιπόν που είμαστε,  κλείνουμε όλα τα περάσματα
και τις διακλαδώσεις, κανείς να μην παρεκτραπεί, κανείς να μην ξεφύγει
-μόνο κάτι τρελοί, ρομαντικοί, που αγαπούν
τον κίνδυνο, άστους κι αυτούς
αφού επιμένουν ας χάνονται σε λαβυρίνθους ιδεών
σε υψίπεδα οραμάτων  -
τραβάμε λοιπόν μια ευθεία, μια κοινή, μια ομοιόμορφη γραμμή
ένα κοινό καλούπι
που ο καθείς μπορεί να μπει να βρει τον εαυτό του.
Τελείωσαν τα χειροποίητα είδη, οι χειροποίητοι εαυτοί
ποιητικά απολιθώματα  που παθιάζονταν,
που ονειρεύονταν  κόσμους δίκαιους, 
που δίπλωναν από τον πόνο ενός ακανόνιστου
με πολλές γωνιές, ατίθασου εαυτού,  
έχει τα καλά της η ευθεία γραμμή, η πεπατημένη.

Τραβάμε λοιπόν ίσια  την ευθεία γραμμή και
πάει αυτή και σταματά έως τον κρόταφό σου,
κι εκεί μια διαφήμιση,
ένας οργανισμός κοινωφελής,
ένας τολμηρός επενδυτής
ένας ανθρωπάκος βουλευτής,
ένας  εμποράκος ποιητής,
ένας  λαμπρός αναλυτής,
ένας  χορηγός χρυσός,
ένας πατριώτης φλογερός,
ένας κομψός χρηματιστής,
ένας οίκος αξιολογητής ,
και ένας κοκοράκος
μια αγορά, κάτι με αντίληψη πλατιά
κάτι που λέγεται απλά, τόσο απλά, 
βάζει μια τελεία που ας την πούμε Β.

Για πράγματα λοιπόν απλά όπως το ΑΒ
ανάμεσα
σε δύο τελείες μια ευθεία γραμμή,
ενός παλμογράφου ίσια γραμμή,
για την ανθρώπινη ζωή
γι’ αυτό με λόγια απλά ήθελα να μιλήσω
και όχι χειροκροτήματα ευχαριστώ πολύ
για την υπομονή
και για την προσοχή σας.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός