_"είναι τόσο όμορφη η μέρα που πονάει..."

Σάββατο μεσημέρι, λίγες ώρες πριν τις εκλογές και τα επιτελεία προσπαθούν να ανασυντάξουν τα επιχειρήματά τους, προσβλέποντας στο θυμικό των εκλογέων, ενώ κάποιοι άλλοι, πιο ορθολογιστές, ανακεφαλαιώνουν τα "ορθολογικά κριτήρια".

Δεν θέλω να ειρωνευτώ...
Εγώ με ποιούς να συνταχθώ;  
Ε, εσύ τι λες, Φορτίνο Σαμάνο;
.........
Ο κόσμος;
Πιο άκαρδος απ' ότι ήξερες.
Κι εσύ έτσι όπως στεκόσουν με τα χέρια στις τσέπες και το άσπρο πουκάμισο
έμοιαζε να περιμένεις την αγαπημένη σου, κι ήσουν τόσο όμορφος
......
σε πονάει ακόμα η σφαίρα στην καρδιά σου;
Η μέρα  με πονάει. Είναι τόσο όμορφη η μέρα που πονάει. 
Με τις αλογόμυγες και τη ρούσα γίδα...

Σαν τις αλογόμυγες
στης άνοιξης την πλάτη
τώρα χάσκουν αδειανά
τα πολυβολεία.

Τα κοιτώ κι αναριγώ
που μια μέρα είδα
τον αντάρτη τον Ραμόν
στ'ουρανού την άκρη.

Άρμεγε μια αχτένιστη
μια ρούσα γίδα
κι όπως κοντοστάθηκα
λόγο μου απευθύνει.

''Είναι τόσο όμορφη
η μέρα που πονάει''
και με μια γερή κλωτσιά
όλο το γάλα χύνει.

Στίχοι - Μουσική : Θανάσης Παπακωνσταντίνου