_Πανελλήνιες, Εκλογές και παραμύθια

ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ …

Στὸ παιδί μου δὲν ἄρεσαν ποτὲ τὰ παραμύθια

Καὶ τοῦ μιλούσανε γιὰ Δράκους καὶ γιὰ τὸ πιστὸ
σκυλί
Γιὰ τὰ ταξίδια τῆς Πεντάμορφης καὶ γιὰ τὸν ἄγριο
λύκο
Μὰ στὸ παιδὶ δὲν ἄρεσαν ποτὲ τὰ παραμύθια

Τώρα, τὰ βράδια, κάθομαι καὶ τοῦ μιλῶ
Λέω τὸ σκύλο σκύλο, τὸ λύκο λύκο, τὸ σκοτάδι
σκοτάδι,

Τοῦ δείχνω μὲ τὸ χέρι τοὺς κακούς, τοῦ μαθαίνω
Ὀνόματα σὰν προσευχές, τοῦ τραγουδῶ τοὺς νεκρούς μας.

Ἄ, φτάνει πιά! Πρέπει νὰ λέμε τὴν ἀλήθεια στὰ παιδιά.

Μανώλης Αναγνωστάκης 

 

Aύριο ξεκινάνε οι Πανελλήνιες εξετάσεις για τους μαθητές της Γ' Λυκείου.

Άλλο ένα επεισόδιο στο συλλογικό παραμύθι το οποίο τρέφει τα όνειρα ενός ολόκληρου λαού και των παιδιών του.

Ένα επεισόδιο σαν αυτό των εκλογών.

Όση σχέση έχει η "αδιάβλητη" διαδικασία των Πανελληνίων με τη Γνώση, άλλη τόση έχει και η "λαϊκή ετυμηγορία" ή το περίφημο "μήνυμα" ή ο "κυρίαρχος λαός" ή ο "σοφός λαός"  και όλη αυτή η ακατάσχετη φλυαρία με την δημοκρατία και την πραγματικότητα στην οποία βρίσκεται η κοινωνία.

Πρόκειται για δύο παράλληλους, συναφείς μηχανισμούς διαιώνισης της αποσύνδεσης του ανθρώπου από το πραγματικό νόημα της ζωής του.

Είναι δύο πανομοιότυποι  μηχανισμοί που ενώ στα λόγια λειτουργούν ως κοινωνικά θέσφατα και ως κορυφώσεις μιας διαδικασίας,  στην πράξη αποδομούν συστηματικά τον συλλογικό χαρακτήρα της κοινωνίας, μετατρέποντάς την σε αθροίσματα ανταγωνιστικών και αδιάφορων ατόμων, που αδυνατούν να συνδεθούν ουσιαστικά, να σκεφτούν και να δράσουν ως κοινωνικά υπεύθυνα και ηθικά απελευθερωμένα υποκείμενα.

Πώς πετυχαίνεται αυτό; 

Μέσα από τα παραμύθια! 

Οι εκδοχές του παραμυθιού αλλάζουν κατά περίπτωση, άλλοτε χρησιμοποιείται ο εκφοβισμός (ο κακός Δράκος), άλλοτε η εξαπάτηση (ο άγριος λύκος) και άλλοτε ο μύθος της υπερίσχυσης των καλύτερων, των πιο ικανών ή των πιο εργατικών  (η Πεντάμορφη).

Όμως, όποιος δεν αντέχει να ζει πια στα παραμύθια,  όποιος γνωρίζει την αλήθεια, ως κάτι ζωντανό, ανήσυχο και αιματωμένο, δεν μπορεί να σωπάσει. "Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά", θα πει ο Μανώλης Αναγνωστάκης. 

Πώς νοείται η αλήθεια; 

Όχι βέβαια με τη σχολική λογική μιας αφηρημένης, άχρονης λέξης ή το κενό περιεχομένου λεκτικό σχήμα : αλήθεια - ψεύδος, αλλά ως προσωπικός αγώνας να διασωθεί ο άνθρωπος -είτε ο νέος υποψήφιος των Σχολών είτε ο πολίτης - από την άβυσσο των σκοτεινών καιρών που διανύουμε.