_το μισό της τιμής

Οι εισπράκτορες, οι ελεγκτές, οι οδηγοί με ξέρουν πια.
Πάω και έρχομαι καθημερινά το ίδιο δρομολόγιο. 
Κι εγώ τους ξέρω όλους. Ξέρω και πολλούς από τους επιβάτες. 
Τους σταθερούς. Γιατί οι άλλοι, οι τουρίστες, πάνε κι έρχονται κι αυτοί, αλλιώς όμως. 
Με άλλη ιδιότητα. 

Έτσι, δεν χρειάζεται να δείχνω κάθε μέρα την ειδική ταυτότητα για τη μισή τιμή του εισιτηρίου  που δικαιούμαι να πληρώνω. 
Αλλάζουν όμως οι άνθρωποι. Έρχονται και καινούργιοι που δεν ξέρουν. 

Έτσι, σήμερα, ένας νεαρός ελεγκτής -εκπαιδευόμενος πρέπει να ήταν, γιατί πίσω του ερχόταν ο παλιός και όλο του έλεγε για τις στάσεις και τα δικά τους τα ελεγκτικά- φτάνει σε μένα και του δείχνω το εισιτήριο για έλεγχο. 
Με κοίταξε και με ρώτησε: 
-Ταυτότητα; 

Δεν πρόλαβα να ψάξω στην τσάντα μου το πορτοφόλι για να του δείξω το ειδικό πάσο, και του λέει ο παλιός από πίσω του:  
- Ναι, ναι  μισή.....Λόγω ιδιότητας. 

Ήταν μεσημέρι, έκανε ζέστη, πολύς κόσμος, άλλοι περίμεναν να περάσουν, άλλοι είχαν μωρά και αποσκευές, δεν επέμενε. 
Θα σκέφτηκε : Αφού το λέει ο παλιός, ξέρει αυτός. Στο κάτω κάτω αυτός έχει την ευθύνη.
Έτσι γλίτωσα κι εγώ από το ψάξιμο στη χαοτική τσάντα που κουβαλάω. 
Τι μπελάς!!
Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου. 
"Μισή" λοιπόν.... "λόγω ιδιότητας"
Να δεις πώς αλλιώς το λέμε ... "μισοτιμής" νομίζω.