_για τον Καβάφη στα λεωφορεία της πόλης

....για τον Καβάφη στα λεωφορεία της πόλης

Το ίδρυμα Ωνάση σε συνεργασία με το Αρχείο Καβάφη, πήραν αυτή την πρωτοβουλία και έντυσαν σταθμούς του μετρό και αστικά λεωφορεία της πρωτεύουσας, με στίχους του μεγάλου ποιητή και μια αφαιρετική εκδοχή της προσωπογραφίας του.

Δεν θέλω να μεμψιμοιρώ και να βρίσκω παντού κάτι αρνητικό. Ούτε θεωρώ ότι οι ποιητές ανήκουν δικαιωματικά σε κάποιους και σε άλλους όχι.

Ναι, η Ποίηση να βγει στους δρόμους, γιατί εκεί ανήκει.
Δεν θέλω να δηλώσω ενθουσιασμένη με την κίνηση αυτή, ούτε και να την καταδικάσω.
Θέλω να πω ότι φοβάμαι. Φοβάμαι, ως ένας θαρραλέος άνθρωπος, που δεν θέλει να κρύβεται πίσω από τέτοια, ωραία μεν ελάχιστα δε, σημεία μεγαλείου του λόγου και του πνεύματος. 

Φοβάμαι ότι θα καταταγεί, έστω αυτή η αποσπασματική εκδοχή του καβαφικού λόγου, ανάμεσα στα επικοινωνιακά τρικ, τα ανάλογα και πολύ ωραία των Ολυμπιακών αγώνων, για λόγους χρήσης και σκοπιμότητας, για λόγους επετείου (Το 2013 είναι έτος Καβάφη -150 χρόνια από την γέννηση και 80 από το θάνατό του).
Φοβάμαι ότι δεν αρκεί....

Φοβάμαι για την Ποίηση, που θα είναι μόνη της στους άγριους δρόμους της σύγχρονης μεγαλούπολης, ανάμεσα σε διαφημιστικά φυλλάδια, κακόγουστες αφίσες καλλιτεχνών της παραλιακής, ανάμεσα σε κάμερες που παρακολουθούν τους πολίτες, ανάμεσα σε σεκιουριτάδες και σε μπράβους που φυλάνε τις τράπεζες και τα πολυκαταστήματα, ανάμεσα σε ταχυφαγεία, και στα μηχανάκια του ντελίβερι.

Φοβάμαι τους μεταπράτες και τα συνθήματα.

Φοβάμαι ότι θα πρέπει επιπλέον να υπάρξει και μια γενιά αποφασισμένων και φωτισμένων ανθρώπων, επιστημόνων, ποιητών, καλλιτεχνών, που να βλέπουν ποιητικά τον Κόσμο. Που να παράγουν ποίηση όχι με την μορφή ποιήματος, γράφοντας, αλλά ζώντας οι ίδιοι ως ποίημα.

Ως αυτό που σήμανε η μεγάλη Ποίηση του Καφάβη, ως θαρραλέοι.

Ναι, η Ποίηση πρέπει να βγει στο δρόμο, κι όχι μόνον. Πρέπει να κοιμόμαστε και να ξυπνάμε μαζί με την ποίηση, να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από την ποίηση, να απαιτούμε να μας βλέπουν έτσι οι άλλοι, ως όντα ποιητικά, μοναδικά και εύθραυστα.

Είναι ωραίο να περπατάς και να διαβάζεις Καβάφη, Σολωμό, Κάλβο, Σεφέρη, Ελύτη, Σικελιανό, Βάρναλη.

Είναι μαγικό να ακούς μέσα σου τις φωνές τους.

Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ' είν' η καρδιά μου -- σαν νεκρός -- θαμένη.


11.11.2013