Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_Καρυάτιδες της Αμφίπολης





Ήθελα από μέρες να γράψω ένα σχόλιο, κάτι κι εγώ για τις ανασκαφές στην Αμφίπολη. 
Ωστόσο μεσολάβησαν οι ορκωμοσίες (θρησκευτικές & πολιτικές)  των νέων δημοτικών αρχόντων, των συμβουλίων....
Ωστόσο μεσολάβησαν οι "λευκές νύχτες" στη Καλαμάτα.... 
Σήμερα όμως που είδα τα όμορφα πρόσωπά σας, 
Σήμερα που είδα την αναλλοίωτη ομορφιά σας, 
Τη σιωπή της αιώνιας αλήθειας σας, 
Εκεί που στέκεστε στην είσοδο, ανάμεσα στο κόσμο των θνητών και στο θάνατο, σημαδεύοντας με τα χέρια τεταμένα εμπρός το χώρο του "ιερού", 
Σήμερα που σας διαφημίσανε, που σας φωτογραφίσανε, που σας μετρήσανε, που σας κάνανε δελτίο τύπου της Βούλτεψη, 
Σήμερα που σας περιλάβανε ήδη στα εθνικο-πατριωτικά τους λογίδρια στη ΔΕΘ, 
Σήμερα που η αρχαιολογική σκαπάνη σας έφερε στο φως...  (τι ειρωνεία, στο φως!!...)
Σήμερα θλίβομαι, η θλίψη μου γίνεται σαν κι εσάς πέτρινη, 
Δεν έχετε τόπο εδώ....
Εδώ, δήμαρχος Μαραθώνα εκλέχτηκε η τηλεοπτική περσόνα Ηλίας Ψινάκης, αποκρυστάλλωμα όλων των παραμορφωμένων σιλικονούχων προσώπων της τηλεοπτικής χυδαιότητας και φτήνιας, 
Εδώ, οι άνθρωποι ευθυμούν γιατί μπορούν να κάνουν τα ψώνια τους μετά τις δώδεκα τη νύχτα, στις λεγόμενες "λευκές νύχτες", κυνηγώντας σαν καταναλωτικά βαμπίρ τις "ευκαιρίες". 
Εδώ, στα πρωινάδικα αλλαλάζουν δημοσιογράφοι, πολιτικοί, επιχειρηματίες, πρόεδροι, συμβουλάτορες, υπουργοί... φωνασκούν όλοι μαζί... 
Αυτόν τον τόπο τον ξέσκισαν με τα δόντια τους, τραβώντας τον σαν κουρέλι,
Όμορφες γυναικείες μορφές, θαμμένες Καρυάτιδες της Αμφίπολης, στολισμένες με σοφία και σιωπή,  
Είναι σκοτάδι εδώ. Πυκνό σκοτάδι που κρατάει αιώνες.

 

Σχόλια

  1. Ανώνυμος8/9/14, 7:26 π.μ.

    Καρυάτιδα και συ, Ελένη.
    Γι αυτό τις αγάπησες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος8/9/14, 10:08 μ.μ.

    Στά λόγια σου διακρίνει κανείς μία πανέμορφη, λεπτή κι ευαίσθητη ψυχή προικισμένη με εκλεκτά τάλαντα.

    Το κείμενο αυτό ακούγεται σαν ένα μελαγχολικό μοιρολόι.

    Με ενδιαφέρει πολύ να ακούσω την γνώμη σου, γιατί κατάντησε ο τόπος αυτός, η πατρίδα μας, σε τέτοια χάλια; Τι φταίει;

    Ή μάλλον, ποιός είναι γιά εσένα ο ορισμός του κακού, του ψεύτικου;

    ΑΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΑΩ

    Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...
    Ίσως δεν είμαι ο καταλληλότερος άνθρωπος για να δώσω απαντήσεις σε τόσο σοβαρά ερωτήματα που θέτεις.
    Τα σκέφτομαι κι εγώ συχνά.
    Χρειάζεται πολύ μεγάλη κουβέντα, νηφάλια σκέψη και προπάντος πολύ μελέτη και δουλειά για να πει κάποιος ότι απαντάει στα σοβαρά σε τέτοια προβλήματα.
    Ξέρεις, ένα από τα κακά αυτού του τόπου είναι ότι ο καθένας νομίζει ότι αυτό που θα πει, αυτό που θα γράψει, αυτό που θα σκεφτεί έχει μια ανυπέρβλητη αξία...είναι θέσφατο.
    Έτσι ο καθένας μπορεί να λέει ότι του κατέβει. Εγώ δεν προσχωρώ σ' αυτή την πολυπληθή ομάδα των νεο-ελλήνων.
    Βέβαια αυτό εξηγείται, κατά την γνώμη μου οφείλεται στο ότι είμαστε απόγονοι πολύ σπουδαίων προγόνων, που όντως είπαν πολύ σημαντικά και θεμελιώδη για την ανθρωπότητα πράγματα. Εμείς όμως δεν είμαστε σαν κι αυτούς, (έχει κυλήσει πολύ νερό και αίμα στο ιστορικό αυλάκι) και όποιος θέλει να μιλήσει σήμερα ας έχει υπόψη του ότι έχει πολύ και κοπιαστικό δρόμο να διανύσει. Έτσι προτιμώ να πω ότι ψάχνω τα πράγματα και νιώθω τους παλμούς του τόπου μου.... Δεν είναι κακό να μην έχουμε απαντήσεις για όλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος8/9/14, 11:47 μ.μ.

    Αγαπητή Ελένη, σ ευχαριστώ γιά την τιμή και την χαρά που μου κάνεις απαντώντας με αγάπη, ειλικρίνια και απλότητα στα ερωτήματά μου.

    Η ουσιά και το ύφος του λόγου σου είναι ευωδία Χριστού.

    Συμφωνώ με κάθε λέξη σου και θέλω να μοιραστώ μαζί σου αυτό που διδάχτηκα μέσα από πολλές δοκιμασίες, πειρασμούς και πόνο.

    Το πιό ισχυρό τεκμήριο από τα πολλά που υπάρχουν, είναι η κρίση του ίδιου του Θεού. Αγαθό κι αληθινό είναι ότι Εκείνος παραδέχεται. Κακό και ψεύτικο ότι Εκείνος αποδοκιμάζει.
    Και όσο παραγγέλει να επιθυμεί ο άνθρωπος, αυτά είναι αγαθά. Τα αντίθετα είναι γεμάτα απάτη, κακία και ψέμα.

    Κακό στην πραγματικότητα είναι αυτό που προσκρούει στη θέληση Εκείνου.

    Γράφεις, ότι νιώθεις τους παλμούς τους τόπους σου. Είμαι σίγουρος ότι νιώθεις πολύ πιο πέρα από αυτό. Είσαι από τους λίγους ανθρώπους που νιώθουν τόσο τους παλμούς του κακού, όσο και του καλού, δηλαδή του Θεού.

    Η εικόνα αναζητεί το προτότυπο, και μόνο όταν το βρεί αναπαύεται σ αυτό.


    ΑΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν έχω να αντειπώ κάτι. Ας μάθουμε πρώτα ν' ακούμε τον άλλο άνθρωπο, να του κάνουμε χώρο... Ξέρεις, πιστεύω ότι όταν κάποιος μας εκθέτει τις σκέψεις του, τις απόψεις του για τη ζωή, για το θεό, για το θάνατο, για τις δυσκολίες του, πρέπει να στεκόμαστε κατ' αρχάς ευλαβείς. Εκείνη την ώρα μας ανοίγει μια αυλαία για να ρίξουμε μια ματιά στον μοναδικό του κόσμο. Πριν περάσουμε στην ανταλλαγή των απόψεων ή και στην διαφωνία μας, ο άλλος πρέπει να νιώσει ότι ο κόσμος του, όπως αυτός τον σκέφτεται μπορεί να εκδιπλωθεί, έχει χώρο προς τούτο.
    Εξάλλου ο "κόσμος του άλλου" είναι ένας τόπος ιερός, μέσα εκεί προσλαμβάνει την ανθρωπινότητά του. Ας πούμε, ότι είναι μια μεθοδολογία της αγαπητικής σχέσης μεταξύ των ανθρώπων. Σχέση που έχει διαταραχθεί ίσως ανεπανόρθωτα μέσα στον άκρατο εγωισμό μας.

    Από τα γραφόμενά σου, υπογραμμίζω το τελευταίο : Η εικόνα αναζητεί το πρωτότυπο και μόνον όταν το βρει αναπαύεται σ' αυτό....
    Έτσι είναι. Ο άνθρωπος αναζητά το Είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Για να βαλουμε λοιπον το δακτυλο μας επι των τυπων των ήλων!
    ή αλλιως πιο λαικα: για να δουμε ποσα απίδια χωραει ο σακκος!

    Για να δουμε αν η Ελενη εννοεί αυτα που γραφει, ή τα γραφει απλά επειδή εχει ενα α' συγγραφικο ταλέντο!

    Ειμαι το "Προσωρινο εμαιλ" απο το Ιστολογιο της Σαλογραιας.
    Βεβαιως εδω δεν θα ανοιξουμε κουβεντα για την συγκεκριμενη κυρία, ομως αλλου θελω να σταθω - νομιζω κολλαει με την ανάρτηση αυτή!

    Τρια συντομα πραγματακια - θα χαρω για μια απαντηση:

    Α) Πως καταδεχεσε Ελενη και συνεχιζεις και στελνεις σχολια στο ιστολογιο της Σαλογραιας, οταν εκεινη με φιμωσε, επειδή απλα τόλμησα να βήξω;
    Δεν χυδαιολογησα, δεν υβρισα, απλα ειπα την αποψη μου.
    Βεβαιως, την ειπα με μια α 'επιθετικοτητα' - ο κοσμος καταστρεφεται, η δικη μου επιθετικοτητα σας χαλασε;

    Να υποθεσω οτι ο τιτλος σου 'να ακουμε τους αλλους' και το μαυρο δακρυ που ριχνεις οτι ξεπεσαμε σαν εθνος επειδή δεν ακουμε τον αλλον - ισχυει για ολους σας, εκτος απο εμενα, σωστα;
    Μονο εμενα να μην ακουτε, ετσι δεν ειναι;

    Β) Δεν αντιληφτηκες εσυ ακομα τις ΑΝΟΗΤΕΣ και φυσικα ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΕΣ αντιφασεις της κυριας Σαλογραιας;
    Δειχνεις να εχεις μυαλο, ιδιοφυια, οξυδερκεια - χαρισματα σπάνια για μια γυναικα - ΠΩΣ ΛΟΙΠΟΝ δεν εντοπισες ακομα τα κενα στο συγκεκριμενο ιστολογιο;

    Γ) Ως προς το ζουμι της αναρτησης: ωστε ξεπεσαμε σαν ΕΘνος , οχι γιατι γιναμε πορνες και ανωμαλοι, εγωιστες και κενοδοξοι, γυρισαμε την πλατη μας στην Αληθεια της Ορθοδοξου Εκκλησιας και Θεολογιας - αλλα απλα ξεπεσαμε διοτι δεν ακουει ο ενας τον αλλον; Και θα αναστηθουμε παλι αν ακουμε ολοι τον αλλον;

    Μα δεν βλεπεις τι ουμανιστικες ανοησιες ειναι αυτες;
    Εχεις ταλεντο Ελενη, μην τις σπαταλας σε αποφθέγματα του αθεου Γαλλικου Διαφωτισμου!

    Μηπως ξεπεσαμε για αλλον λογον;
    Και μηπως η σωτηρια μας ειναι μονο μια;

    ....ΑΝ ΔΕΝ ΣΤΡΕΨΕΙΣ ολη την ΠΕΝΝΑ ΣΟΥ στην Ορθοδοξη Θεολογια, κριμα! Θα πουμε: αλλος ενας εξυπνος ανθρωπος που τον εφαγε η ιδιοφυια του!
    ΟΥτε η Σαλογραια την λες χαζη, ουτε τον Χρηστο Γιανναρα κλπ κλπ.
    Ομως τους εφαγε η εξυπναδα τους!

    Αν θελεις να παθεις τα ιδια, ακολουθησε τους, να τους μιμηθεις.
    Αν ομως οχι, τοτε σου επιτρεπεται να ρωτησεις: "ΤΙ ΠΟΙΗΣΩ; ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ;"

    Μετα τιμής
    ενας πρακτορισκος της κακιάς ωρας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Mην σπαταλάς τις μέρες σου, τις ώρες σου, την ενέργειά σου, προσπαθώντας να ανακαλύψεις εάν κάποιος εννοεί αυτά που γράφει, γράφοντας εκ νέου.....
    Ασφαλώς και δεν εννοεί τα γραφόμενα παρά μόνο τα πραττόμενα.

    Έχει μια ωραία μέρα σήμερα. Πάλι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ο Κύριος ειπε "το ναι που λετε να ειναι ναι και το οχι οχι".
    Τοσο απλα, πιο απλα δεν γινεται.

    Σε ρωτησα 3 πραγματα, δεν ελαβα απαντηση ουτε στα μισα!

    Ινατί;

    Αν γραψω οτι η απαντηση σου δεν με ικανοποιησε; Δεν στέκεται στο υψος που μας εχεις αποδειξει οτι υπαρχει; Γιατι φοβασαι να πεις τι σκεφτεσαι;
    Τι σε εμποδίζει να εκφραστεις ελευθερα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγαπητέ επισκέπτη,
    θεωρώ την προηγούμενη απάντησή μου ΠΛΗΡΕΣΤΑΤΗ.
    Από τους αρχαίους χρόνους αδιάπτωτα ισχύει στον τόπο αυτόν, τούτο: το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν.

    Εάν οι απαντήσεις μου δεν είναι ικανοποιητικές, αυτό δεν αφορά το πρόσωπό σου, το οποίο άλλωστε δεν γνωρίζω.
    Αφορά, όπως πολύ σωστά είπες, τα δικά μου "εμπόδια".
    Και για να γίνω πιο αναλυτική, πρόκειται για δύο προσωπικές μου πεποιθήσεις :
    Η πρώτη : ότι δεν δύναμαι να επωμιστώ το καθήκον να απαντώ στις ερωτήσεις που γεννιούνται στα μυαλά των ανθρώπων.
    Ποιά είμαι εγώ που θα αναλάβω μια τέτοια σοβαρή αποστολή;
    Η δεύτερη : ότι ο άνθρωπος στο αμέσως επόμενο του βιολογικού επίπεδο, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια διαρκή διερώτηση. Ένας διαρκής διάλογος κτιστού και ακτίστου. Όσα περισσότερα ερωτήματα έχει τόσο το καλύτερο, όσα ουσιωδέστερα τόσο το βαρύτερο.
    Οπότε, θα έλεγα να μην φοβάσαι να ζεις με ερωτήσεις. Είναι το μόνο που μας προφυλάσσει από την αβάσταχτη ελαφρότητα των απαντήσεών μας.

    Χαίρε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γιατι όταν προκειται να απαντήσετε στις δικες μου απορίες , ξαφνικα γινεστε ολοι σας λακωνικότατοι; Τυχαιο;

    Πως γινεται αλλου να ειστε λαλίστατοι;

    Το τελευταιο που εγραψες, μονο σαν κοροιδια μπορω να το εκλαβω, απεναντι στο προσωπο μου:

    "Χαχα, ζησε με τις αποριες σου, φυσικα απαντηση δεν θα σου δωσουμε, διοτι δεν μας συμφερει, αλλα συνεχισε εσυ να ρωτας, που ξερεις, μπορει στο τελος κατι να βγει, χιχι"!

    "Ποια ειμαι εγω που θα λαβω μια τετοια σοβαρη αποστολη;"
    Δηλ το να τοποθετηθεις για ενα τοσο σημαντικο θεμα, οπως ειναι η Φιμωση ενος 'αναγνωστη, συναθρωπου, σχολιαστη' - ειναι για σενα ενα θεμα που ξεπερναει τις φυσικες σου αντοχες;
    Ναι, ε;
    Και τότε τι το θελεις το ιστολογιο σου, στο οποιο υποτιθεται ενασχολεισαι με σοβαρα θεματα;
    Ή εδω προκειται μαλλον για 'στριβειν δια του αρραβωνος';

    Ετσι θα βρεις την Αληθεια Ελενη;
    ΕΤσι θα την αναζητησεις;
    Ετσι θα την αντεξεις;

    Να απαντάς μονο οταν σε συμφερει, αλλιως να ποιείς την νήσσαν;

    Μου αρεσει που γραφετε κατα του ρατσιστικου νομου και η κυβερνηση θα μας φιμωσει και τι πραγματα ειναι αυτα, και η Νεα Παγκοσμια ταξη δεν επιθυμει να εχουμε αποψη, αλλα μολις θιγουμε τον εγωισμο σας - τότε τα ξεχνατε ολα και θεολογειται βαθυστόχαστα, σωστα;

    Αργοτερα ΚΑΗΜΕΝΗ θα το βρεις μπροστα σου - καποιος άλλος θα φιμωσει εσενα, και οχι γιατι εκανες κατι κακο, απλα τολμησες να πεις: βρε παιδια, δεν ειναι ετσι τα πραγματα!

    Κατα τα αλλα ψαχνετε να δειτε γιατι βουλιαξε η Ελλαδιτσα μας, σωστα;

    Μανταμ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος1/10/14, 1:52 π.μ.

    Το βρήκα σχετικό γι' αυτό και το παραθέτω:

    http://www.youtube.com/watch?v=ZUJZCUZAKVE

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ευχαριστώ Ανώνυμε (1/10) για το βίντεο. Δεν έχω δει την ταινία του Αγγελόπουλου.
    Με συγκίνησε βαθιά και το απόσπασμα που επέλεξες και η διάθεσή σου να το μοιραστείς μαζί μας.
    Αυτό που μας έστειλες με έκανε να σκεφτώ ότι ο άνθρωπος που δεν νιώθει τον ιστορικό χρόνο, που δεν ακούει μέσα του τις φωνές του παρελθόντος, που δεν μπορεί να δει τις σκιές των προγόνων του, που δεν μιλάει με το χιόνι, με το νερό, με τον ουρανό της πατρίδας του, είναι ακρωτηριασμένος και σαν ανάπηρος δεν μπορεί, δεν δύναται να αγκαλιάσει και να "γίνει φίλος", δηλαδή να αγαπήσει κανέναν άλλο άνθρωπο. Είναι μια απάντηση κι αυτή στην Παγκοσμιοποίηση και στα δεινά που έχει επιφέρει στους λαούς και στους ανθρώπους.
    Σε ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός