Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_Όταν δεν υπάρχει πίτα

 





"Οι συμμετέχοντες θα μάθουν πως να είναι ο εαυτός τους, να τον αγαπήσουν και να τον εμπιστευτούν. Θα ανακαλύψουν ότι είναι δυνατότεροι από ότι νομίζουν, θα μάθουν να μην φοβούνται την μοναξιά και τον θάνατο και πως να ζουν την ζωή τους στο έπαρκο κάθε ημέρα, χωρίς αναβολές για το μέλλον, γιατί ζωή είναι μόνο μία!"





Μ' έναν άνθρωπο με τα χέρια ανοιχτά σε στάση "πέσε πίτα να σε φάω" , μεγάτιτλο "10 μαθήματα -βήματα για επιτυχημένη ζωή" και με  το παραπάνω κειμενάκι που διαδόθηκε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης,  κάνει την έναρξη του για φέτος (2014-2015)  το Ανοιχτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Αν είναι για 10 βήματα -θα σκεφτεί κανείς- είναι απλό, είναι εύκολο, είναι γρήγορο, είναι φτηνό (μόνο 65 ευρώ η συμμετοχή), και προπάντος φέρει την σφραγίδα της επίσημης Επιστήμης (Πανεπιστήμιο, γαρ). 
Για μια ακόμη φορά, όλα δείχνουν ότι  επιτέλους αυτή η χώρα βγαίνει από την απομόνωση και συγχρονίζει τον βηματισμό της με την αναπτυγμένη Δύση. Εκεί, όπου μισό και πλέον αιώνα, παρόμοιες ταχυδακτυλουργικές πρακτικές υποσχέθηκαν στους πάντες τα πάντα: από το να σε κάνουν δισεκατομμυριούχο, ακριβοπληρωμένο στέλεχος, ικανή γραμματέα, ευτυχισμένη έφηβη, χαρούμενη μητέρα, επιτυχημένο εραστή, ποθητή ερωμένη, να σου κόψουν τις κακές συνήθειες όπως το κάπνισμα, το αλκοόλ και άλλα καταστροφικά....μέχρι να σου μάθουν ψάρεμα, μαγείρεμα, υδραυλικά, κηπουρική κλπ.. Κι όλα αυτά με έναν τρόπο χαρωπό και προπάντος γρήγορο.

Το πράγμα πήρε τη μορφή πανδημίας, κάτι σαν κίνημα,  με τον γενικό τίτλο "ΑΥΤΟ-ΒΕΛΤΙΩΣΗ" και δημιούργησε μια ολόκληρη αγορά. (New Age) :  Τι βιβλία, τι εγχειρίδια, τι διαλέξεις, τι κέντρα υποστήριξης, τι θεραπευτές, τι γκουρού.... κάθε καρυδιάς καρύδι βγήκε στη γύρα να πουλήσει εύκολη, ταχεία και εγγυημένη ΕΠΙΤΥΧΙΑ και ΕΥΤΥΧΙΑ, το όνειρο κάθε καλοβαλμένου δυτικού... 
Το όνειρο κάθε τυχοδιώκτη της ζωής, καθότι όπως λέει το παραπάνω κειμενάκι μια ζωή την έχουμε....
Το όνειρο που έκτισε την Αμερικάνικη ήπειρο, εκεί όπου υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων : the Winners and the Losers, ή Αυτο-βελτιώνεσαι κατά τη συνταγή που θα σου δώσουν ή αν δεν τα καταφέρεις θα φταις εσύ και δικαίως θα ανήκεις στους χαμένους και κανείς δεν θα ασχολείται πλέον μαζί σου.
Έτσι εκατομμύρια άνθρωποι σ' όλο τον κόσμο έπεσαν με τα μούτρα σ' αυτόν τον εξοντωτικό αγώνα της δήθεν βελτίωσης του εαυτού τους για να ανήκουν στους επιτυχημένους αυτής της "μίας", σύντομης πλην μάταιης και δύστροπης ζωής : τον ανακάλυψαν,τον βελτίωσαν, τον λάτρεψαν, τον πίστεψαν, τον έσυραν εδώ κι εκεί....έως να αυτο-πραγματωθεί, ήτοι να επιτύχει....
Τώρα, ποιός δίνει τα κριτήρια της επιτυχίας αυτό είναι ένα άλλο θέμα το οποίο "παίζεται".

Πάντως το όλο εγχείρημα κατέληξε σ' ένα μεγάλο φιάσκο, καθώς όλος αυτός ο "πολιτισμός" της αυτοβελτίωσης, της αυτοικανοποίησης, της αυτοδιάθεσης, της αυτονομίας, της εαυτότητας εντέλει, προσέκρουσε σε ανυπέρβλητα εμπόδια όπως: η έλλειψη νοήματος, η έλλειψη σκοπού που να δίνει αξία, η παρανοειδής μοναξιά της μεγαλούπολης, η πεπερασμένη ανθρώπινη δυνατότητα, η φθορά,  η εξάντληση όλων των αποθεμάτων του δυτικού ανθρώπου στο κυνήγι της επιτυχίας, της καταξίωσης, της εκμετάλλευσης του χρόνου, της φύσης κλπ. Εν ολίγοις εγκλωβίστηκε μέσα στην ωραιοπαθή αυτοαναφορικότητά του.
Ήδη λοιπόν η "αναπτυγμένη" και λατρευτή Δύση έχει έρθει αντιμέτωπη με τα αδιέξοδα της φαντασίωσης ενός επιτυχημένου - εξασφαλισμένου βίου και του αγώνα της κατίσχυσης όλων επί όλων,  και ψάχνει (κάποιοι ναι, ψάχνουν) μια διέξοδο....Καθότι αναγνωρίζεται απ'όλους ότι πίτα (=παντοδύναμος και επιτυχημένος εαυτός) πλέον δεν υπάρχει.

Πλήν όμως στη χώρα μας, ακόμα αυτά τα αγοραία έχουν πέραση.
Η αντίρρησή μου δεν αφορά την εκλαϊκευση της γνώσης. Κάθε άλλο. Υποστηρίζω ότι η συσώρρευση γνώσης και πληροφορίας και η τεχνολογική δυνατότητα στον αιώνα μας, επιτρέπει και επιβάλλει σε κάθε άνθρωπο να λαμβάνει τουλάχιστον ολοκληρωμένη πανεπιστημιακή παιδεία.
Προσπάθειες, λοιπόν,  εκλαϊκευσης είναι ωφέλιμες και καλό να γίνονται.
Η αντίρρησή μου αφορά την παραπλάνηση, την υπόσχεση, αυτή την επιφανειακή και διαφημιστικού ήθους  προβολή που δίνει στους ανθρώπους μια κούφια και κενή περιεχομένου ελπίδα, που συντηρεί την αυταπάτη, ότι παρακολουθώντας 10 μαθήματα, ότι κάνοντας 10 βήματα θα μπορέσουν να γίνουν .... τι άλλο; ο ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΕΑΥΤΟΣ τους.... 

Για όσους όμως εξακολουθούν να θέλουν κάτι γρήγορο, εξελιγμένο τεχνολογικά και σίγουρο στο παρακάτω βιντεάκι θα βρουν την λύση. Βέβαια δεν είναι το "πέσε πίτα" γιατί πλέον πίτα δεν υπάρχει,.... είναι κάτι άλλο....

Σχόλια

  1. Ανώνυμος10/9/14, 3:36 μ.μ.

    Η πλήρης επιβεβαίωση του διαφημιστικού αποφθέγματος. "Δεν έχει τόση σημασία τι λες αλλά πως το λες".

    Λέτε ο επαναπροσδιορισμός του Book να σημαίνει το τέλος των tablet?

    Υ.Γ (το video κυκλοφορεί και με ελληνικούς υπότιτλους https://www.youtube.com/watch?v=JPkbbQy2eOY.

    Μήπως έτσι θα ήταν πιο χρήσιμο;)

    X

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα Χ,
    Νομίζω ότι έχουν ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ και τα ΔΥΟ!! και το ΠΩΣ (ο τρόπος) και το ΤΙ (η ουσία).
    Η διαφημιστική λογική μέθοδος δίνει σημασία στο ΠΩΣ αδιαφορώντας για το ΤΙ. Κάποιος άλλος δίνει σημασία στο ΤΙ αδιαφορώντας για το ΠΩΣ. Και τα δύο όμως αποσυνδεμένα το ένα από το άλλο, αναπαράγουν τον διχασμό, την αντιπαλότητα, την επιβολή του ενός στο άλλο.
    Το ΠΩΣ δίχως το ΤΙ παράγει ψέμα, το ΤΙ δίχως το ΠΩΣ παράγει κενό.

    Μεγάλο φιλοσοφικό και θεολογικό θέμα. Μεγάλο άθλημα η ΠΡΑΓΜΑΤΟ-ΠΟΙΗΣΗ, το να ΕΚΦΡΆΣΤΕΙ δηλαδή το ΠΟΙΟΥΝ στο ΠΡΑΓΜΑ.
    Στο Χριστιανισμό αυτό ονομάστηκε ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ.

    Ευχαριστώ για την παρατήρηση με το Βίντεο, δεν είχα δει ότι στο τέλος κόλλαγαν οι υπότιτλοι. Και στο τέλος είναι όλο το ζουμί. Εκεί που λέει ότι το ΒΟΟΚ μπορεί να μεταμορφώσει την ιδέα που έχετε για τον κόσμο.

    Ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος10/9/14, 4:35 μ.μ.

    Ελένη,

    επέτρεψέ μου σε παρακαλώ μία μικρή διόρθωση πάνω σ αυτό που γράφεις:

    "Στο Χριστιανισμό αυτό ονομάστηκε ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ".

    Στο Χριστιανισμό αυτό ονομάζεται ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

    ΑΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός