Η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι πολύ.
Δεν είμαι ατρόμητη εγώ.
Ούτε είμαι γενναία, αν και πολλοί έτσι με λένε. Ας λένε, κάτι δικό τους.
Τρομάζω κι αναπηδώ με απλά πράγματα, με τις πόρτες που κλείνουν, με τις φωνές, με τα βήματα, με τους ήχους τρομάζω.
Το έχω σκεφτεί το πράγμα... είχα εξάλλου όλον τον χρόνο προς τούτο : Ο φόβος μου σ' όλες του τις εκδοχές είναι η αντίδρασή μου στην ασχήμια, στη βία, στην ταραχή, στην αλογία, στην διάσπαση, στον ξεπεσμό. Σ' ότι αδυνατείς να καταλάβεις, να γίνεις μέρος του.
Έτσι, όταν φίλη συστήνοντάς μου τον κόσμο του διαδικτύου, μου είπε : μην ανησυχείς θα το συνηθίσεις.... με έζωσε ο ίδιος γνωστός τρόμος.
Τι να συνηθίσω;
Αυτό ακριβώς φοβόμουν πάντα, μήπως συνηθίσω και δεν με πειράζουν, δεν μ' ενοχλούν οι κραυγές, οι απειλές, η ρηχότητα και το παράλογο του κόσμου. Του ίδιου ακριβώς κόσμου, που υπάρχει από τότε.
Γιατί ο κόσμος είναι ένας, δεν υπάρχουν πολλοί επίγειοι κόσμοι. Ένας είναι ο κόσμος.
Δεν υπάρχει ο πραγματικός και ο πλασματικός του διαδικτύου. Όποιος ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, και πείθει κι άλλους γι' αυτό, πλανάται και διχάζεται.
Ό,τι έχουμε φτιάξει εκεί έξω μεταφέρεται εδώ μέσα. Όλες οι συμβάσεις, οι καθωσπρεπισμοί, οι σκληρύνσεις, οι ευκολίες, οι χλευασμοί, όλοι οι τρόποι που έχουμε για να χειριζόμαστε, να σχετιζόμαστε, ν' αντλούμε κύρος, οι τρόποι που έχουμε για να επιβιώνουμε σ' έναν σκληρό και παρά-τον Λόγο κόσμο, απαράλλαχτα μεταφέρονται στο διαδίκτυο.
Πρόκειται για έναν ακόμη αναδιπλασιασμό.
Και, ή τον συνηθίζεις κι αυτόν, τον αναδιπλασιασμένο κόσμο, και γίνεσαι μέρος του, παλεύεις μέσα σ' αυτόν, πέφτεις και σηκώνεσαι, λασπώνεσαι και ματώνεις, κολλάνε πάνω σου γλίτσες και αίματα, "την λες" και "στην λένε" , "την κάνεις" και "στην κάνουνε", γιατί ... έτσι είναι ο κόσμος..
Ή, πάλι παλεύεις -κατά την ώρα σου και την εποχή σου- και διατηρώντας μια δική σου αντίληψη για τον κ/Κόσμο, ψάχνεις να βρεις τον λ/Λόγο που τον συνέχει, που του δίνει νόημα και φως, που τον εξανθρωπίζει και τον κάνει κατανοήσιμο, που τον διατηρεί όπως τον ήθελε ο Δημιουργός του, ένα στολίδι.
Ναι, είναι τρομακτικό να ζεις σ' έναν παρά - τον -Λόγο κόσμο.
Όσο και το να επιμένεις, παρ' όλα αυτά, να είσαι άνθρωπος της πληρότητας και όχι της πληροφορίας.
Παρά-κοσμος!!
Παρά-κοσμος!!
Ένας είναι ο κόσμος ως πρόθεση, πράγματι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πολλές επιφάνειες ωστόσο, που η καθεμιά τους μεταφέρει ένα μέρος της όλης πληροφορίας.
Ναι, έτσι είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνας κόσμος πολλές πρισματικές επιφάνειες. Με τον καιρό μαθαίνεις να βλέπεις το βάθος του.
Τότε έχεις χάσει την αθωότητά σου για πάντα. Συνειδητοποιείς τότε ότι δεν σου μένουν πολλά πράγματα να κάνεις.
Ίσως και να μην θέλεις πιά.