[ παράκοσμος_ ]

      (μια κακοπληρωμένη δουλειά σε δύσκολους καιρούς) Χαιρετίζω ταπεινά τους  πνευματικούς  δημιουργούς του σήμερα, σοφούς, ζωγράφους, ποιητές και σκηνοθέτες. Είσαστε τυχεροί, αφεντάδες μου,  που έχετε το υπόβαθρο, έχετε τα πτυχία, τις γνώσεις, τις συνδέσεις κι οι περισσότεροι από σάς έχετε και ταλέντο και βέβαια που η τύχη το ‘φερε να έχετε κι εμένα. Αν ψάχνετε για θέματα, για λέξεις, για εικόνες, Μάθετε πως κάποιοι άθλιοι, τριακόσιοι  μετανάστες ξεκίνησαν προχθές μια απεργία πείνας (θα μου πεις ότι αυτοί μια ζωή πεινάνε) ακόμα μάθετε πως κάποιοι κρατούμενοι ράψανε το στόμα τους για  να διαμαρτυρηθούνε (θα έχουν λόγους σοβαρούς, δικούς τους μάλλον) Αν δεν είδατε τις ειδήσεις Μάθετε πως δύο συμπολίτες μας αυτοχειριαστήκαν ένας έπεσε από ένα δημόσιο κτίριο κι ο άλλος δέθηκε και έπεσε στο λιμάνι (ανόητοι, αδύναμοι χαρακτήρες). Μάθετε πως οι περισσότεροι στην πόλη μας μεθάνε, ...

 Βαριά απόψε η νύχτα στο Μεγάλο Κάστρο. Σηκώθηκε ένας άνεμος ζεστός,  ογρός, φουσκοδεντρίτης. Ξεκινούσε απ' την Αραπιά,  σβάρνιζε τον κάμπο της Μεσσαράς, καβαλίκευε τα καστρινά μουράλια και έπεφτε πάνω στις γυναίκες σαν άντρας και πάνω στους άντρες σα γυναίκα. Κι ο καπετάν Μιχάλης περίμενε άγρυπνος να ξημερώσει. (κείμενο : Νίκος Καζαντζάκης , μουσική : Μ. Χατζιδάκις , 1η εκτέλεση: Γ. Ρωμανός, πολύ καλή επίσης εκτέλεση από την Φλέρυ Νταντωνάκη , από το εξαιρετικό άλμπουμ του Μ.Χατζιδάκι "Καπετάν Μιχάλης" - 1966 )  Το τραγούδι αυτό ήρθε στο μυαλό μου, λες κι αναδύθηκε κάτι που κρατιόταν πιεσμένο κάτω από την επιφάνεια του νερού και μια στιγμή ελευθερώθηκε.  Είχα πολύ καιρό να το σκεφτώ ή να το ακούσω κάπου, μπορεί και χρόνια.... αγαπημένο της εφηβείας και της νιότης μου. Και ήρθε ολόκληρο : μουσική, λόγια, ηχόχρωμα, συγκίνηση. Ολόκληρο σαν σώμα ανθρώπου.  Αναδύθηκε σα να ξύπνησε.  Ξύπνησε απόγευμα απ' την ορμή της βροχής, ...

  στην Αμφίπολη έσκαβαν όλοι - μισοί άνθρωποι μισοί ερπετά αμφίθυμοι, αμφίβιοι, αμφίδρομοι άνοιξα κι εγώ πολλούς τάφους ολομόναχος

Η παρακμή δεν είναι κάτι που για να το καταλάβεις χρειάζεται να έχεις μια υψηλή αίσθηση του γούστου, μια αισθητική κατάρτιση ή να έχεις πρόχειρο ένα προηγμένο μοντέλου πολιτισμού για να προβείς σε συγκρίσεις.  Η παρακμή είναι να νιώθεις ότι κάτι ποντικίσιο αγγίζει το παιδί σου που είναι φοιτητής ή φοιτήτρια σε μια πόλη, επειδή .... εξαιτίας των πενιχρών οικονομικών σου δυνάμεων   ... εξαιτίας των νόμων της Αγοράς, της ζήτησης και της προσφοράς,  .... εξαιτίας αυτών νόμων που με ευχέρεια και ανατριχιαστική ωμότητα, επικαλείται ο κάθε αμαθής μικροαστός και η κάθε αμόρφωτη πλην καπάτσα σπιτονοικοκυρά,  ... εξατίας των νόμων που έχουν παραλύσει τη σκέψη και την ηθική  κάθε καθημερινού  ανθρώπου   - από τον περιπτερά  έως τον ταξιτζή - και θεωρούνται  αδιαμφισβήτης ισχύος και  δίχως τους οποίους δεν θα ξέραμε πώς να ζήσουμε με δικαιοσύνη και εντιμότητα.... ....εξαιτίας των κατεστημένων συμφερόντων των περιβόητων πλέον "τοπικ...

Σε τι διαφέρει η αισιοδοξία από την ελπίδα; Το ερώτημα αυτό με απασχόλησε πρόσφατα, όταν -όπως και πολλοί άλλοι άνθρωποι, ιδίως στις μέρες μας- ένιωσα απαισιόδοξη και απελπισμένη.  Απασχόλησε επίσης και κάποιους φίλους με τους οποίους θα χαρώ ν' ανταλλάξω απόψεις... Κατ' αρχάς τι νόημα έχει το ερώτημα; Το παρόν ερώτημα, όπως και κάθε ερώτημα που στόχο έχει να καταδείξει ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα στις έννοιες, για κάποιους μπορεί να φαίνεται απλώς ένα χάσιμο πολύτιμου χρόνου, για άλλους μια νεύρωση, στην πραγματικότητα όμως είναι η παραδοχή ότι η κατανόηση του κόσμου και των αλλαγών που αυτός υφίσταται, δεν μπορεί να γίνεται στην επιφάνεια των πραγμάτων. Χρειάζεται να πας ένα επίπεδο πιο πριν  ή πιο πέρα για να καταλάβεις πώς, γιατί και τι χάνεται κάθε φορά που με τη γλώσσα ή με τις κατηγορίες της σκέψης διολισθαίνεις από τη μια έννοια στην άλλη δίχως αυτό να συνειδητοποιείται. Αποτέλεσμα : ο κόσμος και ο εαυτός να αλλάζουν μ' έναν τρόπο που καταλήγει...

Κωστής Παλαμάς (1859 - 1943) Κακιά Φωτιά Εγώ είμ' εδώ ανυπόταχτος και παραστρατισμένος, εγώ δαγκώνω με θυμό της φτώχειας το ψωμί, νόθος της τέχνης είμ' εγώ και της ιδέας διωγμένος από μιαν έγνοια ο νους θολός, δαρμένο το κορμί. Ο λύχνος μου στης ιερής μελέτης το τραπέζι σαν ένα νεκροκάντηλο στα μάτια μου αχνοπαίζει όλα πολέμια κρύα βιβλία, κοντύλια και χαρτιά. Με καίει κακιά φωτιά. Εμέ η ζωή μου πλάνεμα και η γέννησή μου λάθος το λόγο δεν ορέγομαι, δεν ξέρω το ρυθμό σέρνουν εμένα δυό άλογα, τ' αράπικο το πάθος και τ΄ αφροστάλαχτο όνειρο μπορεί και στο γκρεμό. Mνήμη : Θυμάμαι κάποτε που με ρώτησες, πώς μου φαίνονται τα χέρια μου.... Δεν ήξερα τι ν' απαντήσω. Εσύ συνέχισες, λέγοντάς μου για έναν άνθρωπο, ανυπόταχτο και παραστρατισμένο, που τα χέρια του τα έβλεπε σαν λουκάνικα και τα καμάκωνε μ' ένα πηρούνι... Εμένα τα χέρια μου, μού φαίνονται σαν αυτό που είναι, δηλαδή απλά χέρια. Μ' αυτά μαζεύω τα ψίχουλα από το ...

Ο άνθρωπος είναι η ιστορία των ορίων του, είπε κάποιος.  Μας δυσκολεύουν τα όρια. Γι' αυτό, ή δεν τα θυμόμαστε ή δεν τα φτάνουμε ποτέ. Θα γεννηθούμε τρεις φορές. Κάθε φορά κι ένα όριο.  Θα ορφανέψουμε τρεις φορές. Σαν ορφανά  να περιπλανηθούμε μακριά απ' το σπίτι μας. Εξ αιτίας τους θα κάνουμε μια  κίνηση ανοίγματος. Θα υπερβούμε το χώρο και το χρόνο. Θα δρασκελίσουμε τις παραλλήλους του ευκλείδιου σύμπαντός μας, της αιτιότητας και της κοινής λογικής. Ο στόχος είναι πάντα ο ίδιος :  Η κατανόηση του γιατί να βρίσκομαι εδώ; Μερικές φορές νιώθω σαν ορφανό παιδί η Φλέρυ το ήξερε... "Δεν είναι μόνο αυτή η γέννηση των καημένων ανθρώπων που έρχεται από σάρκα και αίμα, αφού είναι θνητοί που γεννιούνται και πεθαίνουν γρήγορα˙ τέτοια βέβαια είναι η πρώτη˙ έπειτα εκείνη από το Πνεύμα το αγνό, όταν πάρουμε το βάπτισμα και μας περιβάλλει το φως. Η δε τρίτη, προέρχεται από τα δάκρυα και τον πόνο μας, που καθαρίζει ξύνοντaς την  μαυ...

Με χρονική απόσταση λίγων μόνο λεπτών η μία είδηση διαδέχθηκε την άλλη, στο δελτίο των 8. Η πρώτη είδηση αφορούσε την πρόοδο των ανασκαφών στην Αμφίπολη και συνοδευόταν από τις γνωστές φωτογραφίες των Καρυατίδων και των Σφιγκών. Η δεύτερη αφορούσε τις απαιτήσεις της Lady Gaga προκειμένου η "σταρ" να επισκεφθεί τη χώρα μας και να δώσει μια συναυλία στο ΟΑΚΑ, συνοδευόταν δε από το αντίστοιχο φωτορεπορτάζ. Στην αρχή οργίστηκα από την τσουβαληδόν ενημέρωση που παρέχουν στον ταλαίπωρο -πλην διόλου αθώο, πλέον - μέσο Έλληνα τηλεθεατή τα ιδιωτικά μ.μ.ε. : ένας αχταρμάς χύδην πληροφοριών, όπου όλα χωράνε και όλα έχουν την ίδια βαρύτητα, που φτάνει εν τέλει να γίνεται ελαφρότητα. Στη συνέχεια όμως σκέφτηκα ότι,  ίσως με μια τέτοια αλληλοδιαδοχή των ειδήσεων μπορεί να γίνει ευκολότερα εμφανές το αβυσσαλέο χάσμα που χωρίζει τους δύο πολιτισμούς, αντιπροσωπευτικά δείγματα των οποίων είχαμε μπροστά μας, σχεδόν ταυτόχρονα στην οθόνη μας. Δεν πρόκειται για ιστορικ...

Στην πραγματικότητα ένα είναι το σταυροδρόμι στο οποίο κάποτε -όχι όλοι- αλλά κάποιοι άνθρωποι τρελοί φτάνουν. Έχουν διανύσει μακρύ δρόμο έχουν γκρεμιστεί τα είδωλα -πόσα χρόνια- έχουν θρυμματιστεί οι κόσμοι - τι αυταπάτη- έχουν πάψει να πιστεύουν στους ανθρώπους -τι πόθος- έχουν πάψει να ελπίζουν στον εαυτό τους -τι ανοησία- Δεν ακούς τίποτα μένεις ακίνητος μπροστά στο μέγα Μυστήριο   Οι δύο δρόμοι ο Ένας είναι του Μηδ' Ενός ο Άλλος ο Άλλος δεν ξέρω ποιός Είναι.

Η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι πολύ.  Δεν είμαι ατρόμητη εγώ. Ούτε είμαι γενναία, αν και πολλοί έτσι με λένε. Ας λένε, κάτι δικό τους. Τρομάζω κι αναπηδώ με απλά πράγματα, με τις πόρτες που κλείνουν, με τις φωνές, με τα βήματα, με τους ήχους τρομάζω. Το έχω σκεφτεί το πράγμα... είχα εξάλλου όλον τον χρόνο προς τούτο : Ο φόβος μου σ' όλες του τις εκδοχές είναι η αντίδρασή μου στην ασχήμια, στη βία, στην ταραχή, στην αλογία, στην διάσπαση, στον ξεπεσμό. Σ' ότι αδυνατείς να καταλάβεις, να γίνεις μέρος του.  Έτσι,  όταν φίλη συστήνοντάς μου τον κόσμο του διαδικτύου, μου είπε : μην ανησυχείς θα το συνηθίσεις.... με έζωσε ο ίδιος γνωστός τρόμος. Τι να συνηθίσω; Αυτό ακριβώς φοβόμουν πάντα, μήπως  συνηθίσω και δεν  με πειράζουν, δεν μ' ενοχλούν οι κραυγές, οι απειλές, η ρηχότητα και το παράλογο του κόσμου.  Του ίδιου ακριβώς κόσμου, που υπάρχει από τότε. Γιατί ο κόσμος είναι ένας, δεν υπάρχουν πολλοί επίγειοι κόσμοι. Ένας είναι ο κόσμος . Δ...

  Η μάχη τους δεν μ’ αφορά. Ας θέλουν να με σώσουν. Ας αγωνίζονται γι’ αυτό ας προσπαθούν να πείσουν το άδειο μου μυαλό πως έχουνε τις λύσεις για να με συνεφέρουνε ας ψάχνουν να βρουν τρόπους, επιστημονικούς, πρωτότυπους, καινούργιους ή παλιούς, ας  θέλουν το καλό μου. Μάταια θα αγωνίζονται, εγώ θα μένω άσωτη με αδειανό κεφάλι να τριγυρνώ στην πόλη τους ψάχνοντας τα σκουπίδια, θα κάθομαι στην άσφαλτο σε βρωμερά παγκάκια, θα τσαλαβουτώ μες τα νερά και θα ζητώ να μάθω.  Τι λέει ετούτη η σιωπή που απλώθηκε στους δρόμους; Τα ηλεκτρονικά συστήματα, οι φράχτες, οι συναγερμοί τι κλείνουνε απ’ έξω; Τι καταναλώνουνε τα σώματα για να ξεχνάνε; και για να μη νιώθουνε την συντριβή της μέρας;  Τι βλέπουν τα μάτια αυτών που αντιστέκονται   στα όνειρα, στα δάκρυα, στο μέσα τους σκοτάδι; Τι λένε της νύχτας οι φωνές και οι φυλακισμένοι   πώς δικάστηκαν, πού βρίσκονται τα τείχη; Εκείνο το παράθυρο εκεί, γιατί είνα...

           Martin Heidegger,  1889 - 1976     Διαβάζοντας το "ΕΙΝΑΙ και ΧΡΟΝΟΣ", Η έκπτωση στη φλυαρία §1: Τι είναι η φλυαρία;   Είναι μια μορφή ή εκδοχή έκπτωσης της ομιλίας. Η ομιλία, αυτό τούτο το ομιλείν της γλώσσας, δεν εγκλείεται σε απλές σημασίες· δεν προσδιορίζεται ούτε μόνο από το εκφράζεσθαι ούτε από το σημαίνειν: η λεκτική παρ-εύρεση του ανθρώπου μέσα στον κόσμο αποκτά τη συγκεκριμένη της οντο-ποίηση στη γλώσσα. Τι είναι η γλώσσα απ’ αυτή την σκοπιά; Είναι η παρ-ουσία του ανθρώπου με φωνή και με λόγο: ο άνθρωπος αφήνει την εσωτερικότητά του για να εκφράσει την εξωτερικότητά του: να κατανοήσει το Dasein του μέσα στον κόσμο. Κατ’ αυτό τον τρόπο εξ-ίσταται ως ομιλία ( Rede ), ήτοι ως λόγος που εκδηλώνεται με τη μορφή της ομιλίας : ως διά-λογος με τον άλλο. Τούτο σημαίνει ότι εισέρχεται μέσα στον κόσμο των πολλών και εξέρχεται από τον εαυτό του ως ομιλούσα ύπαρξη. Στο παρόν σημείο αξίζει να αναφερθεί π...

Στον ψεύτη κόσμο ώστε να ζω, καλέ μου θα σου παραπονούμαι Γιατί ποτέ σου δεν ρωτάς, καλέ μου που βρίσκομαι και πού' μαι να μην αφήνεις γιασεμί, καλέ μου να κόβουνε τσ' αθούς σου χέρια που δε κατέχουνε, καλέ μου και σπούνε τους βλαστούς σου Ανάπτυγμα: Μόνο όσοι είχαν την τύχη να γεννηθούν σε μια γειτονιά που είχε ένα ωραίο γιασεμί, ένα ωραίο γιασεμί, μοναδικό σ' όλο τον δρόμο, φυτεμένο σε μιαν αυλόθυρα να την περικυκλώνει, να την στεφανώνει, να την βαραίνει με άπειρα αβαρή πράσινα φυλλαράκια κι άσπρα ανθάκια. Μόνο όσοι είχαν την ευλογία να νιώσουν τον λεπτότατο αέρα που ευωδίαζε και έκανε τη νύχτα, νύχτα μ' αστέρια και τη μέρα, μέρα με δροσιά, Μόνο όσοι έχουν την ικανότητα να διακρίνουν στο γιασεμί όλη την λεπτότατη διαλεκτική των σχέσεων των ανθρώπων -το πού είσαι; -το παράπονό μου -το δεν ρωτάς για μένα - το δεν σε βρίσκω όλη την τρεμάμενη ισορροπία της μιας κλωστής που ενώνει τον Θεό μ' έναν ψε...

  "Οι συμμετέχοντες θα μάθουν πως να είναι ο εαυτός τους, να τον αγαπήσουν και να τον εμπιστευτούν. Θα ανακαλύψουν ότι είναι δυνατότεροι από ότι νομίζουν, θα μάθουν να μην φοβούνται την μοναξιά και τον θάνατο και πως να ζουν την ζωή τους στο έπαρκο κάθε ημέρα, χωρίς αναβολές για το μέλλον, γιατί ζωή είναι μόνο μία!" Μ' έναν άνθρωπο με τα χέρια ανοιχτά σε στάση "πέσε πίτα να σε φάω" , μεγάτιτλο " 10 μαθήματα -βήματα για επιτυχημένη ζωή" και με  το παραπάνω κειμενάκι που διαδόθηκε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης,  κάνει την έναρξη του για φέτος (2014-2015)  το Ανοιχτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο Κρήτης. Αν είναι για 10 βήματα -θα σκεφτεί κανείς- είναι απλό, είναι εύκολο, είναι γρήγορο, είναι φτηνό (μόνο 65 ευρώ η συμμετοχή), και προπάντος φέρει την σφραγίδα της επίσημης Επιστήμης (Πανεπιστήμιο, γαρ).  Για μια ακόμη φορά, όλα δείχνουν ότι  επιτέλους αυτή η χώρα βγαίνει από την απομόνωση και συγχρονίζει τον βηματισμό της με την αναπτυγμέ...

Εκείνη έλεγε: "Κάποτε ήρθε ένας γεωργός κρατώντας έναν γκασμά στον ώμο του, περπάτησε γύρω γύρω στην ξεραϊλα, είδε τα δέντρα που είχαν μαραθεί, τις ρωγμές της γης μου, τα ζώα που κείτονταν σκελετωμένα, όλα που είχαν αποκάμει και πάνω ο Ήλιος, ανηλεής να ζητάει τα δικαιώματά του. Τότε, αυτός ο τεράστιος γεωργός, ανάμεσα ήλιου και γης το μπόι του, μου φάνηκε ότι οργίστηκε σφοδρά και σήκωσε από τον ώμο του τον γκασμά, ψηλά στον  ασάλευτο αέρα   και με μιας τον κατέβασε με δύναμη πάνω στον ξεραμένο φλοιό... εκεί που κανείς δεν πίστευε ότι υπήρχε νερό, στο πιο ξερό σημείο. Ένα σκάψιμο βαθύ, ένας γερός χτύπος. Κι ακούστηκε ένας βρυχηθμός, ένα μεγάλο αγκομαχητό, το αχ των σπλάχνων... μετά έγινε μια τέλεια ησυχία, σχίσμα μεγάλο, μια πληγή πάνω στη γη, στο σώμα της  και τίποτα... Μα τα υπόγεια νερά, σα να υπάκουσαν σε κάλεσμα, τρέξανε και συρρεύσανε από όλα τα πετρώματα, από όλες τις βαθιές σπηλιές, από τα μαύρα βάθη, ανέβηκε η στάθμη τους, ξεπήδησαν...

Ήθελα από μέρες να γράψω ένα σχόλιο, κάτι κι εγώ για τις ανασκαφές στην Αμφίπολη.  Ωστόσο μεσολάβησαν οι ορκωμοσίες (θρησκευτικές & πολιτικές)  των νέων δημοτικών αρχόντων, των συμβουλίων.... Ωστόσο μεσολάβησαν οι "λευκές νύχτες" στη Καλαμάτα....  Σήμερα όμως που είδα τα όμορφα πρόσωπά σας,  Σήμερα που είδα την αναλλοίωτη ομορφιά σας,  Τη σιωπή της αιώνιας αλήθειας σας,  Εκεί που στέκεστε στην είσοδο, ανάμεσα στο κόσμο των θνητών και στο θάνατο, σημαδεύοντας με τα χέρια τεταμένα εμπρός το χώρο του "ιερού",  Σήμερα που σας διαφημίσανε, που σας φωτογραφίσανε, που σας μετρήσανε, που σας κάνανε δελτίο τύπου της Βούλτεψη,  Σήμερα που σας περιλάβανε ήδη στα εθνικο-πατριωτικά τους λογίδρια στη ΔΕΘ,  Σήμερα που η αρχαιολογική σκαπάνη σας έφερε στο φως...  (τι ειρωνεία, στο φως!!...) Σήμερα θλίβομαι, η θλίψη μου γίνεται σαν κι εσάς πέτρινη,  Δεν έχετε τόπο εδώ.... Εδώ, δήμαρχος Μαραθώνα εκλέχτηκε η τηλεοπ...

Σκίτσο με μολύβι Μπήκε Φθινόπωρο. Το κατάλαβες άραγε; Εγώ το ένιωσα σήμερα. Κατά τα ξημερώματα αναζήτησα μια κουβέρτα. Και τώρα που βραδιάζει αναρωτήθηκα:  Σε 'χω τραγουδήσει το φθινόπωρο; Σου έχω πει τραγούδια που να' χουν πουλιά που φεύγουν; Σου έχω πει τραγούδια που να'χουν το χρώμα του χρυσού; Να' χουν την έκφραση παιδιού μικρού που παραδόθηκε στον ύπνο μ' ένα ελαφρύ κατέβασμα του κεφαλιού, σαν εγκατάλειψη. Πόσο μου λείπει το πρόσωπό σου. Εγώ το ένιωσα σήμερα  που αναζήτησα το βλέμμα σου κατά τα ξημερώματα, τα μάτια σου την ώρα που βραδιάζει, τα μάτια σου τα μάτια σου κάθε στιγμή φθινόπωρο Το κατάλαβες άραγε;