Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_Έργα καλοκαιριού (iii)

H Νοσταλγός, ζωγραφική σε ξύλο (1,10 Χ 0,40)
Νυχτερινό, ζωγραφική σε ξύλο ελιάς, 0,30Χ020
Οι δύο, ζωγραφική σε 2 ξύλα, (1,0 Χ 0,15)


Άγγελος με τεφροδόχο, ζωγραφική σε ξύλο (0,50Χ0,70)


Ζευγάρι στο κρεβάτι του, ζωγραφική σε ξύλο (1,0 Χ 0,70)

Ετικέτες

Σχόλια

  1. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου13/8/14, 10:02 μ.μ.

    Ωραία Ελένη
    δεν μου φαίνεται παράξενο αν ζωγραφίζεις και με χρώματα όπως ζωγραφίζεις και με τις λέξεις.
    Αν θες μου εξηγείς:Γιατί κρατάει ο Άγγελος μια τεφροδόχο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. paracosmos13/8/14, 10:24 μ.μ.

    Ευγενική φίλη, ευχαριστώ για τα καλά σχόλια περί της ζωγραφικής μου. Δεν είμαι ζωγράφος. Ούτε και δηλώνω τίποτε άλλο.
    Όσο για την απορία σου, να σε βεβαιώσω ότι δεν έχω καμία άποψη περί της καύσης των νεκρών ή της ταφής τους. Μάλλον είναι αποτύπωση μιας γενικότερης σκέψης για τα εφήμερα κι ανθρώπινα.
    Περισσότερα περί σταμνών και σταχτών στα παρακάτω :


    Σπουδή
    Όταν
    Δεν περιμένεις κανέναν
    Και τίποτα να’ρθει
    Όταν
    ερημωθείς από προσδοκίες, σχέδια κι αυταπάτες
    Όταν
    Στέκεις σκεύος αδειανό
    Πήλινη στάμνα που έκαψε
    Ο ήλιος και γέμισε ραγισματιές
    Όταν
    Ξεχαστείς ανάμεσα σ’ άνθη και κλάηματα
    Όταν
    Μοιραστείς σ’ άπειρες στιγμές οδύνης
    Όταν
    Κατρακυλήσεις σε κατολισθήσεις παλαιές
    Όταν
    Διατηρήσεις μόνον ήχο κενό μέσα σου και γύρω σου
    Τότε
    Και μόνον τότε
    Μπορείς να γίνεις σπουδή
    Τελείας μορφής
    Εικόνα
    αντί λέξεων
    παθητική και θηλυκή
    λαλιά Θεού και φύση.


    (Απόσπασμα από σύνθεση)
    Αν είμαι εγώ
    Αν είναι αυτός ο κόσμος μου
    Αν είναι αυτός ο ήλιος
    Αν είναι η γη αυτή, δική μου γη
    Αν είμαι εγώ
    Αν γέννησε εμένα η μάνα μου
    Αν είναι αυτό το σώμα
    Αν είναι ο θάνατος αυτός, δικός μου θάνατος
    Αν είμαι εγώ
    Αν είναι αυτή η γλώσσα μου
    Αν είναι αυτή η ροή μου
    Αν είναι η αλήθεια αυτή, δική μου αλήθεια,
    Να λάμψει ένα σημάδι
    Να πέσει ένας κεραυνός
    να ανεβεί μέγας καπνός
    στην τέφρα πάνω να γραφτεί
    να σκορπιστεί
    αν είμαι εγώ,
    αν είναι αυτή δική μου,
    ας υψωθεί φλεγόμενη η ψυχή μου.

    Χαίρε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου13/8/14, 11:36 μ.μ.


    Υποκλίνομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. paracosmos13/8/14, 11:57 μ.μ.

    Νιώθω ότι έγινα επιθετική. Ζητώ συγνώμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου14/8/14, 6:09 π.μ.

    ;-)!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμέ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά...
6 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα