_Δύο ποιήματα για την Εύα

 

 

Στην Εύα  (Ι)

Είμαι η πίστα σου,

μπορείς να τρέξεις,

να πηδήξεις, να κάνεις τούμπες,

μ’ αρέσει να σε βλέπω να στροβιλίζεσαι

να ακροβατείς στις άκρες.

Μπορείς να πάρεις φόρα

να μάθεις τ’ άλματα  

να μην φοβηθείς

να πέσεις κάτω με ορμή

να τιναχτείς σε  δύσκολες πιρουέτες

και να γλιστρήσεις απαλά.

Μπορείς  σε  νύχτες  καθαρές

να βλέπεις το φεγγάρι

μη νομίζεις, δεν θες πολύ

ένα σάλτο κι έφτασες  στο φεγγάρι!

Είμαι μια πίστα διάφανη

και γίνομαι καθρέφτης

αν ψάχνεις   κάτι καθαρό

άξιο της ομορφιάς σου. 

Είμαι μια πίστα από νερό

βούτηξε κει

να βρεις τα δάκρυά σου.

Ό,τι θες μπορείς να κάνεις

στην πίστα αυτή που έφτιαξα

για σένα

για να χορεύεις,

για να σε μάθω να πετάς,

για να σε δω να φεύγεις.

Στην Εύα (ΙΙ)

Με τα μάτια σου

με τα μάτια σου μόνο ζωγράφισε

μόνο ζωγράφισε τον κόσμο

κι άσε απ' έξω από το παράθυρό σου

τον κόσμο να περνά

και βλέπε τον

με τύμπανα, με σεβασμό,

με μάταιες κορδέλες

με γαϊτανάκια πλουμιστά

με άδειες φουστανέλες,

κι εσύ ζωγράφιζε, ζωγράφιζε 

και ξέρε το

ο κόσμος θα περάσει.