[ παράκοσμος_ ]

Όλα τα κυπαρίσσια δείχνουνε μεσάνυχτα. Όλα τα δάχτυλα Σιωπή. Οδ. Ελύτης Eίναι κάποιες φορές που, όχι διστάζεις ή σκέφτεσαι, αλλά πραγματικά φοβάσαι να μιλήσεις.  Φοβάσαι  γιατί τα γεγονότα  της ζωής είναι τόσο τραγικά ή φρικτά που νιώθεις ότι ο λόγος σου θα ακουστεί σαν μια έκ-πτωση αυτού για το οποίο μιλάς, του πράγματος που τον προκάλεσε. Νιώθεις ότι δεν έχεις δικαίωμα να μιλάς, έχεις την συναίσθηση ότι αν ο λόγος είναι πάντα ένας αντικατοπτρισμός, ένα απείκασμα της πραγματικότητας τότε υπάρχουν στιγμές της που μπορεί όχι απλώς να την αλλοιώσει αλλά περισσότερο να την προσβάλλει.  Υπάρχουν γεγονότα που έχουν τον δικό τους λ/Λόγο ύπαρξης μέσα στον κόσμο και θα πρέπει να είσαι προικισμένος με μια επιπλέον αίσθηση, πιο εκλεπτυσμένη, να διαθέτεις κάτι παραπάνω από απλές λέξεις, αν θέλεις κάτι να πεις. Τότε αισθάνεσαι καλύτερα μέσα στη σιωπή. Φοβάμαι λοιπόν, να μιλήσω για το γεγονός της αυτοκτονίας του 18χρονου μαθητή από τα Γιαννιτσά.  Φ...

ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ … Στὸ παιδί μου δὲν ἄρεσαν ποτὲ τὰ παραμύθια Καὶ τοῦ μιλούσανε γιὰ Δράκους καὶ γιὰ τὸ πιστὸ σκυλί Γιὰ τὰ ταξίδια τῆς Πεντάμορφης καὶ γιὰ τὸν ἄγριο λύκο Μὰ στὸ παιδὶ δὲν ἄρεσαν ποτὲ τὰ παραμύθια Τώρα, τὰ βράδια, κάθομαι καὶ τοῦ μιλῶ Λέω τὸ σκύλο σκύλο, τὸ λύκο λύκο, τὸ σκοτάδι σκοτάδι, Τοῦ δείχνω μὲ τὸ χέρι τοὺς κακούς, τοῦ μαθαίνω Ὀνόματα σὰν προσευχές, τοῦ τραγουδῶ τοὺς νεκρούς μας. Ἄ, φτάνει πιά! Πρέπει νὰ λέμε τὴν ἀλήθεια στὰ παιδιά. Μανώλης Αναγνωστάκης    Aύριο ξεκινάνε οι Πανελλήνιες εξετάσεις για τους μαθητές της Γ' Λυκείου. Άλλο ένα επεισόδιο στο συλλογικό παραμύθι το οποίο τρέφει τα όνειρα ενός ολόκληρου λαού και των παιδιών του. Ένα επεισόδιο σαν αυτό των εκλογών. Όση σχέση έχει η "αδιάβλητη" ...

Γύρω οι εικόνες, οι παρουσιαστές, οι εκφωνητές, οι συγκεντρώσεις, τα φώτα τους τα πρόσωπά τους τα φθαρμένα τα λόγια τους η απάθεια, το ψέμα, η φθήνια, η γελοιότητα, η χρηστικότητα, η δουλικότητα, ο χειρισμός, ο σκασμός, ο βερμπαλισμός, ο βιασμός, το σκοτάδι δεν ξέρουν για τι μιλούν Γύρω  η ζωή   ξεθωριάζει κι αυτοί μετρούν Γύρω οι αισθήσεις νεκρώνονται κι αυτοί μετρούν Γύρω  οι σκέψεις κενώνονται κι αυτοί μετρούν Γύρω τα σώματα στομώνονται  κι αυτοί μετρούν Γύρω η μνήμη σου χάνεται δεν ξέρεις πιά για τι μιλούν Μα είναι άπειρα τα μέτρα της Εγώ γυρίζω πίσω στις Πηγές με δάκρυα, με παρακάλια,  με φωνές, στήνω ορθό το χαλασμένο μου σώμα και μες τη νύχτα του κόσμου που χάλασε χτυπώ τη θύρα του μεγάλου Αρχοντικού.

Δεν συνηθίζω να χρησιμοποιώ ΤΑΧΙ. Τα οικονομικά μου είναι άθλια. Σήμερα όμως που έπρεπε να διανύσω μια, όχι πολύ μεγάλη αλλά ούτε και μικρή, απόσταση μέσα στη πόλη, πήγα σε μια πιάτσα ταξί και πήρα ένα. Πήρα αυτό που ήταν πρώτο στη σειρά και περίμενε. Έκατσα στο πίσω κάθισμα και πολύ ευγενικά είπα πού ήθελα να πάω. Ο ταξιτζής έβαλε μπρος και ξεκινήσαμε. Ήταν γύρω στα 35 με μουστάκι και πρέπει να ζύγιζε πάνω από 160 κιλά. Είχε ένα παράξενο πάχος που ξεχίλιζε γύρω απ' όλο το κάθισμα, μια σάρκα ρευστή που τρεμούλιαζε καθώς κρατούσε το τιμόνι και οδηγούσε το αυτοκίνητο, σε κάθε κραδασμό και στην παραμικρή επιτάχυνση ή επιβράδυνση. Έβλεπα μπροστά μου  μια μάζα λίπους να πάλλεται κάτω από την μπλούζα,  μια γωνία από ένα πρόσωπο που ήταν πνιγμένο κάτω από μάγουλα και προγούλια, καθόλου λαιμό. Διανύοντας τον κεντρικό δρόμο της πόλης, έξω από το δημαρχείο, έφτασε στ' αυτιά μου μια μελωδία που έμοιαζε να έχει ξεχυθεί παντού. Υπέθεσα αυτόματα ότι, λόγω εκλογών, ...

Όταν οι άνθρωποι μπόρεσαν να αντικρύσουν τον φυσικό κόσμο ως ένα τεράστιο ρολόι, ως ένα μηχανισμό με γρανάζια και ελατήρια και τους εαυτούς τους ως μέρη αυτής της διάταξης που απλώς λειτουργεί και σκέφτηκαν ότι όπως τα εξαρτήματα του ρολογιού δεν ξέρουν τίποτα για την ώρα και τον χρόνο, έτσι κι οι άνθρωποι δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να ξέρουν τίποτα για τον σκοπό και την δημιουργια του κόσμου, τότε θεμελιώθηκε η τεχνοκρατική αντίληψη για τα πράγματα. Έκτοτε όλη η προσπάθεια ήταν να βρεθούν οι μηχανισμοί εκείνοι που θα κάνουν το ρολόι να δουλεύει. Η τάση αυτή εκφράστηκε στην εργασία με την μηχανοποίηση της παραγωγής και σε πολιτικό επίπεδο με την ψήφο των πολιτών. Η ψήφος δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά ένας ακόμη μηχανισμός και η αξία της είναι τόσο βαθιά ριζωμένη μέσα μας επενδυμένη μάλιστα με "ιερότητα", διότι συνδέεται με την ίδια την θέση μας μέσα στο κοινωνικό σύστημα - ρολόι που ανέτειλε ήδη από τον 16ο αιώνα περίπου, μαζί με τις θε...

Σάββατο μεσημέρι, λίγες ώρες πριν τις εκλογές και τα επιτελεία προσπαθούν να ανασυντάξουν τα επιχειρήματά τους, προσβλέποντας στο θυμικό των εκλογέων, ενώ κάποιοι άλλοι, πιο ορθολογιστές, ανακεφαλαιώνουν τα "ορθολογικά κριτήρια". Δεν θέλω να ειρωνευτώ... Εγώ με ποιούς να συνταχθώ;   Ε, εσύ τι λες, Φορτίνο Σαμάνο; ......... Ο κόσμος; Πιο άκαρδος απ' ότι ήξερες. Κι εσύ έτσι όπως στεκόσουν με τα χέρια στις τσέπες και το άσπρο πουκάμισο έμοιαζε να περιμένεις την αγαπημένη σου, κι ήσουν τόσο όμορφος ...... σε πονάει ακόμα η σφαίρα στην καρδιά σου; Η μέρα  με πονάει. Είναι τόσο όμορφη η μέρα που πονάει.  Με τις αλογόμυγες και τη ρούσα γίδα... Σαν τις αλογόμυγες στης άνοιξης την πλάτη τώρα χάσκουν αδειανά τα πολυβολεία. Τα κοιτώ κι αναριγώ που μια μέρα είδα τον αντάρτη τον Ραμόν στ'ουρανού την άκρη. Άρμεγε μια αχτένιστη μια ρούσα γίδα κι όπως κοντοστάθηκα λόγο μου απευθύνει. ''Είναι τόσο όμορφη η μέρα που πονάει'' κ...

Εντυπωσιάστηκα εχθές παρακολουθώντας το ντιμπέιτ των υποψηφίων για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (συμμετείχε και ο κ. Αλέξης Τσίπρας, εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Αριστεράς). Εντυπωσιάστηκα από την ετοιμότητα των υποψηφίων, από την ευγλωττία τους, από την ευφυία τους, από την χαλαρή τους διάθεση, τα διαρκή χαμόγελά τους, την άνεση μεταξύ τους... Κυρίως εντυπωσιάστηκα από τις απαντήσεις τους που μπορούσαν να χωρέσουν πολύ ωραία και καλά, μέσα στο στενό περιθώριο των 30 δευτερολέπτων. Απέναντί τους ένιωσα πολύ χαζή και πολύ μπλοκαρισμένη, σχεδόν δυσκολευόμουν να τους παρακολουθήσω και να καταλάβω τα λόγια τους. Και σκέφτηκα  : πώς είναι δυνατόν να απαντούν τόσο γρήγορα, τόσο περιεκτικά, δίχως καμία στιγμή κενού, αμηχανίας ή σιωπής;  Βέβαια, τέτοια τηλεοπτικά events είναι προετοιμασμένα από τα πριν τόσο σκηνοθετικά όσο και στα περιεχόμενά τους από τα διάφορα επιτελεία που εργάζονται δίπλα στα δημόσια αυτά πρόσωπα, ακριβώς για να είναι τέτοια : για να αποπν...

"...η ιδέα ότι κάποιος μπορεί να με εκπροσωπήσει θα μου φαινόταν ανυπόφορα υβριστική εάν δεν ήταν τελείως κωμική" Κορνήλιος Καστοριάδης Tην Κυριακή, κατά πώς επιτάσσουν οι κανόνες της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, θα ψηφίσουμε τους εκπροσώπους μας στα διάφορα πολιτικά - κοινωνικά συμβούλια.  Όμως, αλήθεια, τι σημαίνει για σας η εκπροσώπηση;  Να ένα καλό ερώτημα για δημοσκόπους.  Να ένα καλό ερώτημα για τον καθένα που έχει την διάθεση, εκτός από το κλαψουρίζει και να αναθεματίζει τους "κακούς" και "ανέντιμους" πολιτικούς, να σκεφτεί από μόνος του: τι ο ίδιος αναθέτει στους εκπροσώπους του;  Γι' αυτούς που έχουν μια χαλαρή σχέση με την πολιτική, το ερώτημα απαντάται από μόνο του: αναθέτουμε σε εκπροσώπους μας να προωθήσουν και να εργαστούν για ό,τι είναι καλό για το κοινωνικό σύνολο.  Κάπου δηλαδή μέσα μας σκεφτόμαστε ότι υπάρχουν πράγματι αυτοί οι καλοί, ηθικοί άνθρωποι που θα σκεφτούν πέρα και έξω από το ιδιοτελές ατομικ...

  τσίρκο, το : 1α. θέαμα που περιλαμβάνει επιδείξεις εξημερωμένων ή άγριων ζώων, ακροβατών, ταχυδακτυλουργών κτλ. β. θίασος, συνήθ. περιοδεύων, που δίνει παραστάσεις τσίρκου. - το τσίρκο ήρθε ! το είδα το πρωί....   - ήρθαν όλοι; και τα ζώα; - όλοι! ακροβάτες, κλόουν, ζώα, ζογκλέρ, ταχυδακτυλουργοί.... όλοι!  - κι ο άνθρωπος με τα δύο πρόσωπα; και η γυναίκα με τα γένια; κι αυτός που καταπίνει φωτιές; - κι αυτοί...  - .... - ωραία θα είναι...   - και από πού ήρθε; - από τη διπλανή πόλη, μάλλον! - και πότε θα φύγει; - Ε, δεν ξέρω... θα φύγει αλλά θ' αργήσει πολύ ακόμα...  έτσι κι αλλιώς θα είναι κάπου εδώ γύρω, κοντά μας. - .. γεια σου, τσίρκο!

Mονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε.   (Μ. Μπρέχτ)   Το λεωφορείο που κάνει το δρομολόγιο από τον Γάλλο προς το Ρέθυμνο είναι μια ωραία διαδικασία. Είναι μεγάλο, διπλό με φυσούνα, ο οδηγός του είναι ένα είδος ανάμεσα σε υπάλληλο που "απλώς κάνει τη δουλειά του" και σε προεστό χωριού του 19ου αιώνα, η εμφάνισή του καθώς στρίβει τη γωνία είναι φορτισμένη συναισθηματικά: όταν έρχεται "επιτέλους, εφάνη!" και όταν φεύγει χωρίς εσένα μέσα "γαμώτο, το έχασα!", η επιβίβασή σου είναι επιβεβαίωση της ικανότητάς σου να επιβιώνεις όταν σε σπρώχνουν και σε τσαλαπατάνε από παντού, η εύρεση ενός κενού καθίσματος για να κάτσεις είναι το χαμόγελο της τύχης μέσα στη μέρα σου. Το κυριότερο όμως είναι ό,τι μπορείς να βιώσεις εντός του. Το λεωφορείο από το Πανεπιστήμιο προς την πόλη του Ρεθύμνου είναι μια ζώσα επιστημολογική πανδαισία, καθώς εκεί μέσα μπορείς να δεις να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σου η Πρ...

έργο : Χρήστος Μποκόρος "Τα χέρια" Θὰ προσπαθήσω νὰ δώσω τὸ σχῆμα μου ὅπως συντρίβεται σὲ δυὸ λιθάρια (Μιχάλης Κατσαρός, απόσπ.   Το σχήμα μου ) Όταν οι τρεις φίλοι του Ιωβ τον επισκέπτονται μένουν άφωνοι από την δυστυχία του και στέκονται δίπλα του σιωπηλοί, μέσ' στα χαλάσματα   για επτά μέρες και επτά νύκτες.  Μετά αρχίζουν να κάνουν διάφορες υποθέσεις για να εξηγήσουν πώς είναι δυνατό ένας τόσο δίκαιος, θεοσεβής και άμεμπτος άνθρωπος να περνάει τέτοιες δοκιμασίες;  Προσπαθούν να βρουν την αιτία της μεγάλης συμφοράς του φίλου τους, που έχασε χωρίς εμφανή λόγο, από τη μια στιγμή στην άλλη, τα δέκα του παιδιά, επτά χιλιάδες πρόβατα, τρεις χιλιάδες καμήλες, πεντακόσια ζεύγη βοδιών, πεντακόσια υποζύγια, δούλους πολλούς και πλούτη και στέκει ολομόναχος μεσ' τα χαλάσματα και με φρικτές πληγές αρρώστιας στο σώμα του, κατά πώς λένε οι Γραφές. Υποθέτουν ότι κάπου είχε φταίξει. Ίσως είχε διαπράξει κάποια αμαρτία, ίσως είχε παραμελήσει τα καθήκοντά ...

φωτο: Θοδωρής Αθανασιάδης   Δεν ξέρω πόσο θα μείνω ακόμη. Ναι, κάποια στιγμή θα φύγω. Σε σας όμως που έχετε καιρό να μείνετε ως το τέλος, Σε σας λέω ότι το πάνω παράθυρο το κεντρικό έχει καλύτερη θέα, βλέπει τον δρόμο ως κάτω την πολιτεία όλη την πεδιάδα ως πέρα μακριά στο βάθος την θάλασσα, τ’ άσπρο πανί, τον γλάρο που πετάει, ακούει πιο καλά, όλους τους ήχους, την σιγαλιά ακούει τη νύχτα. Δείτε τ’ ορίζοντα την αχνή γραμμή που κόβει στα δυό τον κόσμο. Κι αν έρθει η ώρα να φύγετε κι εσείς να μη  ξεχάσετε Αφήστε ανοιχτό εκείνο το παράθυρο το κεντρικό το Δόξα Πατρί παράθυρο, με την ωραία θέα.

Δεν είναι όλων των ανθρώπων οι λέξεις ίδιες. Για κάποιους είναι οι ήχοι της αγέλης. Μια σακατεμένη αλφάβητος.  Μια φαιδρότητα λόγου.  Δεν είναι όλων των ανθρώπων οι σιωπές ίδιες. Για κάποιους η σιωπή δεν είναι επιλογή, είναι η φυσική απουσία οποιουδήποτε εαυτού. Δεν είναι όλων των ανθρώπων τα δάκρυα ίδια. Για κάποιους προέρχονται από αιτίες που ποτέ δεν γεννήθηκαν εντός τους.  Δεν είναι όλων των ανθρώπων η θέληση ίδια. Για κάποιους υπάρχει μόνο ως μια έτοιμη πρόταση. Ένα παζάρι από μπαλώματα.  Δεν είναι όλων των ανθρώπων το πεπρωμένο ίδιο. Για κάποιους είναι ανώδυνα βήματα, πάντα μέσα στον περίβολο, κάτω από τους ήχους ενός νανουρίσματος και μπερδεύονται όταν κάποτε αλλάξει η μελωδία και γίνει ένας χορός άγριος. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Για κάποιους οι λέξεις είναι απλώς χρήσιμες, οι σιωπές η φυσική τους παρουσία, τα δάκρυα είναι αντίδραση σε ένα εξωτερικό ερέθισμα, το αντανακλαστικό ενός εντόμου.  Για κάποιους   ο σκοπός είναι...

Έργο : Ιφ.Σιαφάκα   Δεν μίλαγε κανείς. Έβγαινε φως απ’ το βωμό. Έλαμπε ο λαιμός της. Ριγμένη στα πόδια του  του έλεγε για τον καιρό που την βαστούσε μωρό παιδί στα γόνατα γελούσε και την καλούσε «κόρη μου». Ήμουν εγώ, Εγώ συλλάβιζα κομμένο τ’ όνομά σου. Του έλεγε γι’ αργότερα που χτενιζότανε να βγει εύμορφη   να στολιστεί ο κόσμος   να καμαρώσει κι αυτός  και την καλούσε «κόρη μου». Ήμουν εγώ, Εγώ κοίταζα κομμένη τη μορφή σου. Πνιγμένη σε δάκρυα ακριβά φιλώντας τ’ άπαρτα χέρια  -φρικτό φέγγει λεπίδι - ξέσχισε το στήθος της να λυπηθεί,  ικέτευε   την λατρεμένη κόρη. Κοίτα με είμαι Εγώ η καρδιά σου. Μα ήταν σημάδια σίγουρα κι ίχνη πολλά  θανάτου πέτρα ο χρησμός να γίνει η σφαγή να φύγει το καράβι να πάψει τ’ ανέμου ο θυμός, να διαβεί ο στρατός να δοξαστεί τ’όνομα κι ο μέγας στρατηλάτης. Απ’ όταν την γέννησε έγραψε στον άσπρο της λαιμό το ...

Δεν ξέρω ποιά ακριβώς ήταν τα κίνητρα των παραγωγών όταν αποφάσισαν να διανείμουν χθες (30 Απριλίου) δωρεάν τα προϊόντα τους στις λαϊκές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.  Φαντάζομαι ότι ήταν κίνητρα διαμαρτυρίας απέναντι στην κυβερνητική πολιτική.  Αδυνατώ όμως να καταλάβω πώς συνδέονται αυτά τα δύο. Γιατί δηλαδή να ενοχληθεί μια κυβέρνηση σαν αυτή που κυβερνάει την χώρα από μια τέτοια διαμαρτυρία; Κι ακόμα περισσότερο: γιατί να ενοχληθούν οι παρόντες αλλά και οι μέλλοντες να κυβερνήσουν τη χώρα από μια τέτοια κίνηση; Αντίθετα, θα πρέπει να νιώθουν σιγουριά!  Σχεδόν να είναι ευγνώμονες προς τους αφελείς και δημαγωγούς παραγωγούς... Γιατί τους βεβαιώνουν με τρόπο περισσότερο χειροπιαστό και αποτελεσματικό, από κάθε ακριβοπληρωμένη δημοσκόπηση ή έρευνα κοινής γνώμης που κάνουν οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, για τις διαθέσεις και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η μάζα του λαού που θέλουν να κυβερνήσουν. Γιατί τους βεβαιώνουν ότι πρόκειται γ...