Δεν έχω τίποτα,
από ένα ολόκληρο ψωμί
ούτε ένα ψίχουλο
το ξόδεψα όλα στα πουλιά.
το ξόδεψα όλα στα πουλιά.
Δεν έχω τίποτα
από ένα ολόκληρο σύννεφο
ούτε μια σταγόνα
το άδειασα όλο στα δάκρυα.
Δεν έχω τίποτα
από ένα ολόκληρο φεγγάρι φως
ούτε μια αχτίδα
το έστειλα όλο στους δρόμους.
Δεν έχω τίποτα
ούτε εκείνο το παλιό σεντονάκι μου
με τα μπαλώματα
που τύλιγα γύρω μου καμιά φορά
κι ένιωθα ότι βρισκόμουν κάπου...
από ένα ολόκληρο σύννεφο
ούτε μια σταγόνα
το άδειασα όλο στα δάκρυα.
Δεν έχω τίποτα
από ένα ολόκληρο φεγγάρι φως
ούτε μια αχτίδα
το έστειλα όλο στους δρόμους.
Δεν έχω τίποτα
ούτε εκείνο το παλιό σεντονάκι μου
με τα μπαλώματα
που τύλιγα γύρω μου καμιά φορά
κι ένιωθα ότι βρισκόμουν κάπου...
Γι' αυτό θα μένω εδώ στα πόδια Σου
κουλουριασμένη,
Δος μοι Κύριε, δος μοι φωνή να πω το λυγμό του Κόσμου.
Έως τότε μη ρωτάτε : Τι έχεις;
Θα απαντάω σταθερά : Δεν έχω τίποτα.
Δεν έχεις τίποτα και τα πάντα κατέχεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνο το κουλούριασμα στα πόδια Εκείνου στα δίνει όλα και πάνω απ'ολα την δύναμη και το κουράγιο για συμμετοχή στη Ζωή.
... δύναμη, κουράγιο... συμμετοχή.. Ζωή (με κεφαλαίο Ζ)...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω και δεν θέλω να τα αμφισβητήσω όλα αυτά....
Ίσως και να έχετε δίκιο.
Εξάλλου δεν είναι θέμα πειθούς ή επιχειρημάτων. Ούτε νουθεσίας.
Θα έλεγα ότι είναι στρίψιμο, εξάρθρωση, σπάσιμο των κοκκάλων της ύπαρξής σου... πόνος φοβερός.... και περιμένεις, περιμένεις να δέσουν τα σπασμένα σου κόκκαλα, με τρόπο διαφορετικό, να υπάρχεις αλλιώς...
Όποιος το έχει ζήσει αυτό, ξέρει πόσο δύσκολο είναι . Αλίμονο αγγίζεις τα θεμέλια, χωρίς να ξέρεις τι θα βρεις εκεί. Εγώ, για παράδειγμα, βρήκα έναν απέραντο και ατέλειωτο φόβο.
Κάθε άνθρωπος όμως είναι μια διαφορετική περίπτωση.
Ας είναι.....
Σας ευχαριστώ που με το σχόλιό σας εμπλουτίζετε το μικρό μου πόνημα.
Ειν'η Ζωή παράξενο που φεύγει καραβάνι
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου της θερίζει τη χαρά της Μοίρας το δρεπάνι.
Πες μου,γιατί να θλίβεστε και συλλογιέστε τ'Αύριο;
Κέρνα μας,κέρνα κεραστή,κι η νύχτα μας προκάνει.
Έτσι το έβλεπε το πράγμα ο Ομάρ Καγιάμ.Επιδέχεται βέβαια αρκετές ερμηνείες.
Ωραίο π.Κώστα!
ΔιαγραφήΕίναι μια άποψη που έχει σοβαρά ερείσματα...
Τώρα διάβαζα απόσπασμα από τον Εκκλησιαστή...
Λέει : Ματαιότης ματαιοτήτων, είπεν ο Εκκλησιαστής, ματαιότητης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης.
και ιδού τα πάντα ματαιότης και προαίρεσις πνεύματος.
και καρδία μου είδε πολλά, σοφίαν και γνώσιν, παραβολάς και επιστήμην έγνων εγώ...
ότι εν πλήθει σοφίας πλήθος γνώσεως και ο προστιθείς γνώσιν προσθήσει άληγμα.
υιέ μου, φύλαξαι του ποιήσαι βιβλία πολλά, ούκ έστι περασμός και μελέτη πολλή κόπωσις σαρκός....
μελέτη πολλή κόπωσις σαρκός.... Δεν βρίσκεις να έχει μια σχέση με το ποίημα που εστειλες π.Κώστα;
Μοιάζει πιο πολύ με ένα άλλο τετράστιχο του Καγιάμ,
ΔιαγραφήΜια και πηγαίνει ο δρόμος μας προς το νεκροταφείο
Δίχως αγάπη και κρασί ειν'η ζωή φορτίο.
Φιλόσοφε,πες μας λοιπόν,τι σκέπτεσαι για τούτα;
Το κέρδος ποιο να ξέρουμε του κόσμου το βιβλίο;
Αν δεχτούμε ότι το κρασί είναι συμβολισμός της ένωσης με το Θεό(πολλοί υποστηρίζουν ότι το κρασί είναι απλώς...κρασί) τότε μπαίνουμε στο ανατολικό τρόπο σκέψης που υπάρχει και στην Ορθοδοξία.Η γνώση του κόσμου αν δε συνοδεύεται από φόβο είναι όχι μόνο άσκοπη αλλά και επικίνδυνη.Γι'αυτό και ο Κοσμάς ο Αιτωλός λέει από τους μορφωμένους θα έρθουν κακά πολλά.
Κόπωση προκαλεί η γνώση που αποκτάται για τη προσωπική μας δόξα γιατί αυτή τη γνώση δε τη χορταίνουμε ποτέ.
Σ' ευχαριστώ π. Κώστα, μου έδωσε μια ώθηση αυτό που έγραψες... και μια απάντηση σε κάτι που με προβλημάτιζε.
ΔιαγραφήΕμένα η φίλη μου η Ζωή,
ΑπάντησηΔιαγραφήλέει ότι τον κανίβαλο που έχει παντρευτεί και τη βασανίζει
θέλει να τον χωρίσει. Τι να την συμβουλέψω;
Τι να σας πω εγώ;
ΔιαγραφήΝιώθω κάπως σαν στήλη για προβλήματα αισθηματικής φύσεως... Αλλά δεν πειράζει, γιατί όχι;
Εσείς τι λέτε να κάνει;
Εχει σημασία τι λέτε Εσείς να κάνει;
Έκαστος ανάλογα με τη συμβουλή που θέλει να πάρει
ΑπάντησηΔιαγραφήδιαλέγει και το συμβουλάτορα. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια.
Σε κάθε περίπτωση ο άνθρωπος ακολουθεί την ιδίαν προαίρεσιν.
Σ' αυτό που λέτε έχετε δίκιο, ότι η απεύθυνση σε ένα συγκεκριμένο άνθρωπο για την "συμβουλή" του κρύβει την πραγματική φύση του διλήμματος στο οποίο βρισκόμαστε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κύριο είναι ο "συμβουλάτορας" να είναι σε θέση να απομονώσει το πρόβλημα-δίλημμα από τον εαυτό του, από τις δικές του ηθικές, ιδεολογικές ή αξιακές προκείμενες και να το θέσει ανάμεσα στους δύο συνομιλούντες ξεκάθαρα.
Αυτό για να επιτευχθεί χρειάζεται μεγάλη αυτογνωσία και ωριμότητα.
Σε κάθε περίπτωση, νομίζω ότι η φίλη σας δεν είναι έτοιμη για να αποφασίσει τι θέλει να κάνει κι αυτό είναι το πιο βασανιστικό γι' αυτήν - ίσως και για εσάς.
Νομίζω ότι πρέπει να την υπομείνετε και να μείνετε μαζί της, όσο κι αν αυτό σας κουράζει... περιμένοντας το πλήρωμα του χρόνου. Ίσως σ' αυτές τις περιπτώσεις να αποζητάμε έναν συμπαραστάτη στον πόνο της ανατροπής ή της εξέλιξης της ζωής μας....
Όσο αφορά το δεύτερο, για την "ιδία προαίρεση"... νομίζω ότι εδώ ανοίγει ένα μεγάλο κεφάλαιο συζήτησης. Έτσι όπως τίθεται μοιάζει με μια "τελεία", ότι δηλ. θέτοντας το θέμα "προαίρεση" πάσα αρχή παυσάτω.... ενώ κατά τη γνώμη μου, είναι ακριβώς το αντίθετο.
Χαίρεσθε!