_κοριτσάκι

Σε είδα στη φωτογραφία, Κοριτσάκι.

Στη σχολική γιορτή, με τ’ άσπρα καλτσάκια σου, στο βάθρο που λένε τα ποιήματα

Το στόμα σου ένα ωραίο μακρόστενο 0, τα χέρια σου προς τα κάτω με τις παλάμες μπροστά ανοιχτές .  

Πατρίδα μου πολύ σε αγαπώ…

Και ο κόσμος χωρισμένος στα δύο : στους καλούς και στους κακούς τους μαθητές.

Ο Θεός είναι στους καλούς.

Εμείς είμαστε καλοί, έχουμε καλούς βαθμούς, καλή ανατροφή,  καλή οικογένεια,

και λέμε πάντα την αλήθεια, βοηθάμε τους άλλους, ακούμε τους γονείς μας, που ξέρουν το καλό και το κακό και θέλουν το …

Κοριτσάκι, το καλό μέλλον σου, το καλό σου, τον καλό έρωτά σου.

Οι κινήσεις είναι σαφώς προσδιορισμένες, εννοώ τα βήματα που πρέπει να κάνεις.
Φέρε στο μυαλό σου τα απολυτήρια και τους ελέγχους προόδου των σχολείων σου, τους τίτλους των σπουδών σου. Στη σειρά, το ένα μετά το άλλο, τα βήματα.

Σχεδόν είχες φτάσει. Στο καλό.
Με τ’ άσπρα σου καλτσάκια κοριτσάκι…

Με τους καλούς, ήθελες να είσαι. Αυτούς που έχουν φοβερά σχέδια, που έχουν έξυπνες ιδέες, που θέλουν να  κάνουν τον κόσμο αισθητικά πιο υποφερτό, πιο χαμηλόφωνο, πιο μίνιμαλ. Να τον κάνουν καλύτερο.

Γιατί δεν τον αντέχουν άλλο.

Στα άσπρα σου καλτσάκια κηλίδες από αίμα κοριτσάκι…

Έχεις δίκιο να κλαις κοριτσάκι, ψέματα σου είπαν.

Κι εγώ ψέματα σου λέω.

Ο κόσμος δεν είναι τίποτα, ούτε καλός ούτε κακός.

Ο κόσμος είναι…

Βρες μόνη σου τι είναι ο κόσμος.

Κάτσε στο ίδιο δωμάτιο με την απόγνωση, με την εξευτελιστική εξομολόγηση, με την αμήχανη σιωπή, με τον πανικό, με την επανάληψη, με τα σκατά,  με αυτά που δεν υποφέρεις.
Μη φύγεις από κει ούτε λεπτό.

Μέχρι να τα δεις να καθρεφτίζονται μέσα σου.

Μέχρι να δεις με τα μάτια σου τον κόσμο μέσα σου.

Και να βρεις εσύ ένα όνομα για τον κόσμο.

Όχι δικό μου ή δικό του.  

Ένα όνομα δικό σου. Το ΔΙΚΟ ΣΟΥ.