Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_το πρωτόκολλο


 

"Αντικειμενικά μιλώντας, ο θάνατός μου,  ανήμερα  πρωτοχρονιάς του 2013,  θα προσέφερε πολλές υπηρεσίες στην επιστήμη. Στην θεραπαινίδα αυτή της  εργαστηριακά και πειραματικά θεμελιωμένης γνώσης του ανθρώπου.
Της επιστήμης του αιώνος μας.
Τι επιστημονική έξαψη θα ένιωθαν όλοι αυτοί που ακαμάτως συντάσσουν ερωτηματολόγια, κάνουν έρευνες, συγκεντρώνουν πληροφορίες.  Ω! ναι, εάν πέθαινα τώρα, δεν θα υπήρχε καλύτερη δικαίωση των προσπαθειών και μεγαλύτερη επιβεβαίωση όλων των θεωριών τους .  Θα κατέφταναν οι ειδήμονες από παντού, σοβαροί καθηγητές περιτριγυρισμένοι από διψασμένους νεοσσούς, φιλόδοξα στελέχη εργαστηρίων, και θα έσπαγαν το κεφάλι τους: μα γιατί, πώς συνέβη, γιατί πέθανε αυτή η δύστυχη, τώρα; Τόσο νέα, τόσο έξυπνη, τόσο φιλοσοφημένη, τόσο ερωτευμένη. ….Μα, τώρα;

Και αφού σπαζοκεφαλιάζανε πολύ ώρα πάνω από το νεκρό μου σώμα, αφού διαβουλεύονταν μεταξύ τους σοβαροί θα κατέληγαν  μετά από σκέψη ότι πέθανα γιατί άλλο; διότι παραβιάστηκε το πρωτόκολλο.
Δεν άντεξε η καημένη τόση ανήμερη χαρά, τόση πρωτοχρονιά κι έπεσε από το μπαλκόνι!!. Και, ως γνωστόν, οι παραβάτες του πρωτοκόλλου αυτοτιμωρούνται, αυτοκτονούν και αυτοκαταστρέφονται.
Μην αμφιβάλλετε θα εύρισκαν και τον υπαίτιο της τόσης παραβίασης.
Είναι επίμονοι και πολύ συστηματικοί.
Α! Όλα κι όλα. Η έρευνα πρέπει να γίνει ο λ ο κ λ η ρ ω μ έ ν α.
Κι αλίμονο σ’ αυτόν τον απερίσκεπτο, τον επικίνδυνο επαναστάτη.
Θάνατος και σ’ αυτόν. Τι λέω;  Δις εις θάνατον σ’ αυτόν. Καθόσον και επίορκος και ανεπαρκής απεδείχθη.
Η περίπτωσή μου ίσως και να  γινόταν  αντικείμενο διατριβής, ίσως και να χρηματοδοτείτο μάλιστα, από κάποια μεγάλη εταιρία όπως η Procter & Gamble, γνωστή ως P&G, που κάνει καμπάνιες για την εμμηνόπαυση,  για τις μητέρες των αθλητών και άλλες περιπτώσεις καταναλωτικού ενδιαφέροντος.
Στη συνέχεια, μπορεί να γινόμουν ανακοίνωση σε κάποιο επιστημονικό συνέδριο και μετά απ’ αυτό μπορώ να φανταστώ μια σειρά επιστημονικών άρθρων που θα αντάλλαζαν μεταξύ τους οι διάφορες σχολές, να κατακλύζουν τα επιστημονικά περιοδικά, όπου  θα διαφωνούσαν συμφωνώντας ότι :

- Το πρωτόκολλο εξακολουθεί να ισχύει. Μην ακούτε διαδόσεις.
- Δεν υπάρχει ζωή έξω από το πρωτόκολλο. Την έχουμε συγκεντρώσει όλη.
- Η ζωή χωράει στο πρωτόκολλο. Διαθέτουμε την τελευταία τεχνολογία συμπύκνωσης.
- Και επιτέλους βάλτε το καλά στο νου σας :
Η γνώση εξαντλείται σ’ ότι εμείς σας λέμε για τον κόσμο, μέσα στις προτάσεις πρωτοκόλλου και δεν αντέχει ο άνθρωπος έξω απ’ αυτές. Γιατί, τι είναι ο άνθρωπος; Ένας κάβουρας. Και τι είναι το ζουμί του;  Ένα ανθρωποζούμι.
Και τέλος πάντων… εμείς ευθύνη δεν φέρουμε για όποιον  βγει έξω από αυτές…ας πέσουν πάνω του κεραυνοί, ας γίνει βορρά των σκύλων!!

Εκλαϊκεύοντας, το επιστημονικό αυτό διάγγελμα, πάνελς θα στήνονταν απ’ άκρη σ’ άκρη, όπου το θέμα θα έπαιρνε τις προσήκουσες κοινωνικές, πολιτικές, θρησκευτικές, ηδονοβλεπτικές και άλλες διαστάσεις. Μπορεί να εμπνεόταν και ο Πατσόπουλος να γράψει  το επόμενο βιβλίο του.
Αντικειμενικά  μιλώντας, ο θάνατός μου τώρα….ανήμερα….
Ω! Η επιστήμη του αιώνος μου  ζητάει τόσα πολλά από μένα, που δεν εγώ μπορώ να προσφέρω…..
Γιατί, αν και έχω ένα ωραιότατο μπαλκόνι με φρικτή θέα, πρόσφατα απέκτησα φτερά  και συνεχώς νιώθω κάτι στο στήθος μου, σα να βγάζω και βράγχια".

1/1/2013

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός