Όλοι τους αναψοκοκκινισμένοι, καλοκαιρινοί στις φορεσιές τους και ρόδινοι στα πρόσωπά τους κι έτσι όπως τους έβλεπα να επιβιβάζονται ο ένας πίσω από τον άλλο στο λεωφορείο του ΚΤΕΛ για Γεωργιούπολη – Καβρό – Ρέθυμνο, μου ήρθε στο νου το παραδοσιακό :
ντρου ντρου τα βραχιόλια της βροντούν….
ντρου ντρου τα βραχιόλια της βροντούν….
Μακάρι να βροντούσαν λέω.... ν’ αντηχούσαν και γενικά να έκαναν έναν σαματά.
Τούτα δώ τα βραχιόλια, όμως, είναι σιωπηλά, με ζωηρά χρώματα –φούξια και λαχανί- και τα φορούν άνθρωποι πειθήνιοι.
Συμβολίζουν δε ακριβώς την πειθήνια συμπεριφορά του σύγχρονου ευρωπαίου πολίτη - τουρίστα.
Συνάδουν με την αρχή που διέπει όλη τη ζωή του στις Μεγαπόλεις της δυτικής και της ανατολική Ευρώπης, απ΄όπου προέρχονται : αυτή του ατομικού συμφέροντος και οφέλους.
Επιπλέον διαθέτουν και μαγικές δυνάμεις. Εφόσον όσοι τα φορούν γίνονται αλώβητοι από τα κακά που μπορεί να βρουν έναν αθώο τουρίστα όταν κάνει τις αθώες διακοπές του.
Όπως π.χ. να πέσει θύμα κάποιου εστιάτορα, κάποιου ταξιτζή, κάποιου εμπορομανάβη κλπ.
Να πέσει δηλαδή θύμα ενός ασυνείδητου ο οποίος θα κερδοσκοπήσει σε βάρος του.
Ενώ δεν θα έπρεπε. Όπως δεν θα έπρεπε γενικά οι άνθρωποι να κερδοσκοπούν ο ένας σε βάρος του άλλου. Και το ίδιο να κάνουν και οι κυβερνήσεις και οι τράπεζες και όλοι.
Τότε θα ήταν όλοι αθώοι και θα έκαναν αθώες διακοπές σ' έναν αθώο κόσμο.
Πλην όμως τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει.
Έτσι, φαίνεται απόλυτα λογικό οι ξένοι που έρχονται στην ταλαίπωρη και εξευτελισμένη πατρίδα μας να φορούν το άηχο πλαστικό βραχιολάκι τους.
Έτσι, δεν έρχονται σε επαφή με το «κακό» που παραμονεύει παντού.
Έτσι όλα φαίνονται ασφαλή και τακτοποιημένα.
Ναι, οι διακοπές που ήρθαν να κάνουν για λίγες μέρες στην Ελλάδα , μπορεί να διακόπτουν κατάτι την δωδεκάμηνη εργασιακή τους μονοτονία, φροντίζουν όμως να μη ξεφύγουν ούτε εκατοστό από την αρχή, την λογική που την διέπει. Την ίδια αυτή αρχή που διέπει τον απανταχού παγκοσμιοποιημένο κόσμο μας.
Οπότε τι σόι διακοπές είναι αυτές;
Το ξέρουν όλοι δα! «Διακοπές» τις λέμε. Δεν είναι όμως.
Διακοπές κατευθυνόμενες, όπως κατευθυνόμενες είναι οι στάσεις ζωής τους, οι επιλογές και οι απόψεις τους, όπως κατευθυνόμενα είναι τα ιδανικά και οι αξίες τους.
Αν τους ρωτήσεις θα απαντήσουν πως :
...Πάνε στα σίγουρα και στα δοκιμασμένα.
...Πάνε σ’ αυτά που κάποιοι από πριν έχουν επιλέξει ως ωφέλιμα, ως αβλαβή, ως πρέποντα…
...Πάνε γιατί έτσι τους συμφέρει καλύτερα.
...Πάνε στα τυφλά.
...Πάνε στα μουγκά.
Μήπως όμως κι εμείς αυτό δεν κάνουμε;
Σε διάφορες ανόμοιες κι όμως απελπιστικά όμοιες περιπτώσεις.
Που δεν διακόπτουν τίποτα πιά….
Που δεν βροντούν….
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου