Τελευταία με τρομάζουν οι ήχοι. Αρκεί το κλείσιμο μιας πόρτας, για να νιώσω μέσα μου μεγάλη ταραχή. Πιστεύω ότι οφείλεται στις αισθήσεις μου που αναπτύχθηκαν όλες στην απομόνωση.
Η ζωή στην απομόνωση είναι αλλιώς.
Η απομόνωση έχει άλλες αισθήσεις.
Ο ήχος της απομόνωσης είναι αυστηρά ο σωματικός σου ήχος. Το στομάχι σου, τα βλέφαρά σου, η ροή του αίματος στις φλέβες σου, μετά τις 12 το βράδυ.
Η κίνηση και ο θάνατος των κυττάρων σου. Μικρά παφ!!
Η όραση είναι άσπρη και εστιασμένη στις ευθείες, στις γωνίες, στη χαραμάδα ανάμεσα στη πόρτα και το πάτωμα, στη κυκλική κλειδαρότρυπα.
Η αφή είναι λειασμένη στίλβουσα χωρίς τραχύτητα.
Η γεύση είναι μεταλλική, μουδιάζει το στόμα.
Η όσφρηση είναι ό,τι μπορείς ακόμα να θυμάσαι.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου