Υπάρχουν εποχές που ο κόσμος συνωστίζεται,
μπουκώνουν οι είσοδοι,
βλέπεις μόνο τις πλάτες των μπροστινών και οι πίσω βλέπουν την δική σου.
Σε σπρώχνουν και σπρώχνεις...
Όλοι βλέπουν μόνο πλάτες.
Ένας αγκώνας έχει χωθεί στο πλευρό σου.
Ένας εφαψίας σπρώχνει το πέος του, κρατώντας ψηλά το μούτρο του.
Που μου θυμίζει πρόβατο.
Ακόμα κι αν απέλυες τα πόδια σου δεν θα σωριαζόσουν.
Βλακεία, βλακεία.... συμπαγής.
Τίποτα δεν μπορεί να εισχωρήσει
ούτε κάτι τόσο λεπτό όσο ένα σπίρτο.
Τα σώματα αναδύουν ιδρώτα κι απλυσιά πάνω από μήνα.
Τα κεφάλια αναδεύονται αργά παχύρευστα σαν βάλτος.
Ακόμα κι αν λιποθυμούσες από την βρώμα δεν θα κατέρρεες.
Τα πλήθη ποδοπατούνται στην επόμενη φήμη.
Βρίσκεσαι καρφωμένος μες τον συνωνιστισμό των εθνών
πίσω έρχονται κι άλλοι κι άλλοι αδιάκοπα
Κι η έξοδος είναι κλειστή
Για όλους.
μπουκώνουν οι είσοδοι,
βλέπεις μόνο τις πλάτες των μπροστινών και οι πίσω βλέπουν την δική σου.
Σε σπρώχνουν και σπρώχνεις...
Όλοι βλέπουν μόνο πλάτες.
Ένας αγκώνας έχει χωθεί στο πλευρό σου.
Ένας εφαψίας σπρώχνει το πέος του, κρατώντας ψηλά το μούτρο του.
Που μου θυμίζει πρόβατο.
Ακόμα κι αν απέλυες τα πόδια σου δεν θα σωριαζόσουν.
Βλακεία, βλακεία.... συμπαγής.
Τίποτα δεν μπορεί να εισχωρήσει
ούτε κάτι τόσο λεπτό όσο ένα σπίρτο.
Τα σώματα αναδύουν ιδρώτα κι απλυσιά πάνω από μήνα.
Τα κεφάλια αναδεύονται αργά παχύρευστα σαν βάλτος.
Ακόμα κι αν λιποθυμούσες από την βρώμα δεν θα κατέρρεες.
Τα πλήθη ποδοπατούνται στην επόμενη φήμη.
Βρίσκεσαι καρφωμένος μες τον συνωνιστισμό των εθνών
πίσω έρχονται κι άλλοι κι άλλοι αδιάκοπα
Κι η έξοδος είναι κλειστή
Για όλους.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου