Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_για την επίσκεψη των ιεραρχών στη Λέσβο



Από την επίσκεψη του Πάπα και των Ορθόδοξων ιεραρχών στην Λέσβο, σε λίγες μέρες δεν θα χει μείνει τίποτα.
Ή για να είμαι πιο δίκαιη: δεν θα έχει μείνει τίποτα από τα λόγια τους, ενώ κάπως  περισσότερο θα μείνουν οι εικόνες που μεταδόθηκαν με τους ολοφυρόμενους στα πόδια τους, μετανάστες. Εικόνες που πιθανόν  θα ξανασυναντήσουμε,  σε κάποια εκπομπή ανασκόπησης των σημαντικότερων γεγονότων της χρονιάς που πέρασε, παραμονές Πρωτοχρονιάς του 2017....
Α! θα έχει μείνει και αρκετό υλικό στους εκκλησιαστικούς "κύκλους" για να τροφοδοτήσουν τους θρησκειολογικούς διαξιφισμούς τους (επί το θεολογικότερον: αφορισμούς, εξορκισμούς κι αναθέματα).

Αλλά τί να γίνει;  αυτό είναι το τίμημα της εκκοσμίκευσης στον σύγχρονο κόσμο του θεάματος:
Όλοι και όλα να μοιάζουν απελπιστικά μεταξύ τους, έτσι που μετά από λίγο, μόλις δηλ. η είδηση πάψει να είναι πρώτο θέμα,  να σου είναι εξαιρετικά δύσκολο, έστω να θυμηθείς κάτι διακριτό  που να μπορείς να το αποδώσεις σε έναν επίσης διακριτό φορέα.

Επειδή όμως, όσοι παίζουν στα "μεγάλα γήπεδα" [και οι λογής μεγαλόσχημοι  εξ ορισμού (μεγαλο-) παίζουν στα Μαρακανά του εντυπωσιασμού της κοινής γνώμης, εκεί δηλ. που ευλογείται ο ληθαργικός μέσος όρος]  γνωρίζουν από ποιούς κινδύνους απειλείται η δημόσια παρέμβασή τους [τα γραφεία δημοσίων σχέσεών τους (public relations) και εικόνας (image makers) δουλεύουν πυρετωδώς χρησιμοποιώντας τα ίδια μεθοδολογικά εργαλεία , όπως σε κάθε εταιρεία, κόμμα, οργανισμό, αθλητική ομάδα κ.ο.κ.] φροντίζουν κάθε τέτοια δημόσια παρέμβαση/εμφάνιση να συνοδεύεται κι από μια πράξη "ύψιστου συμβολισμού", όπως λέγεται τελευταία.
Έτσι,  ο Πάπας φεύγοντας πήρε μαζί του στο Βατικανό 12 πρόσφυγες, και έτσι πριν λίγο καιρό είχε πλύνει τα πόδια 12 αλλόθρησκων... χάριν συμβολισμού.
Ο κόσμος μας όμως δεν πένεται συμβόλων. Αντίθετα είναι γεμάτος σύμβολα. Στην πραγματικότητα πήξαμε από σύμβολα -κύμβαλα. Αυτό που λείπει -αν υπάρχει- είναι η αλήθεια που τα σύμβολα συμβολίζουν.

Ειρήσθω εν παρόδω να επισημάνω ότι οι 12 πρόσφυγες ήταν όλοι με "χαρτιά", ήταν δηλαδή νομότυποι, συμφώνως προς τις ισχύουσες κρατικές νομοθεσίες της ΕΕ κλπ. Πράγμα το οποίο τονίστηκε πολλάκις στα δελτία ειδήσεων  προς αποφυγήν παρεξηγήσεων και δημιουργίας κλίματος δυσφορίας ή αναταραχής στη νομοταγή, καλοβαλμένη κι ήσυχη κοινή γνώμη της γηραιάς... Προς θεού, Ποντίφηκά μου, πάνω απ' όλα ο Νόμος!

Γιατί όμως η δημόσια εμφάνιση των ιεραρχών στην Λέσβο, να κινδυνεύει τους ίδιους κινδύνους, όπως και κάθε π.χ. ανθρώπου του θεάματος, βλ. Αντζελίνα Τζολί, Σούζαν Σαρατον κλπ. ή/και της πολιτικής σκηνής;
Μα, διότι θέλουν κι αυτοί (οι ιεράρχες) να είναι αποτελεσματικοί!
Να αποδώσουν οι λόγοι και οι πράξεις τους κάποια πρακτικά, μετρήσιμα αποτελέσματα, να είναι κοινωνικά  χρήσιμοι.. 
Από το πνεύμα αυτό,  της αποτελεσματικότητας,  διαπνέονταν οι εκκλήσεις τους στους  "ισχυρούς" της Ευρώπης και οι δηλώσεις τους για τα κράτη που έχουν κλείσει τα σύνορά τους....
Το ίδιο αυτό πνεύμα της χρησιμότητας έπιασαν οι Αρχές της Λέσβου και προσβλέπουν εξ αιτίας της επίσκεψης σε αύξηση του τουρισμού στο νησί, αλλά και ο Τσίπρας ο οποίος προσβλέπει σε ενίσχυση της δημοτικότητάς του (;) και της πολιτικής θέσης της κυβέρνησης στο εσωτερικό και εξωτερικό της χώρας... Σειρά τώρα έχει η βασίλισσα Ράνια της Ιορδανίας!
Υιοθετούν λοιπόν, οι ιεράρχες την λογική και τις πρακτικές της διεθνούς διπλωματίας, των κυβερνήσεων και των ΜΚΟ, για να "ασκήσουν πιέσεις", να συνάψουν μπλοκ συμμαχιών, να στείλουν ηχηρά μηνύματα, να επηρεάσουν τους συσχετισμους , να διεθνοποιήσουν προβλήματα, όπως γίνεται με τις παγκόσμιες ημέρες....κι όλα αυτά που ακούμε...

Σ' αυτήν την αποτελεσματικότητά τους (την δική τους), που προέρχεται από έναν οικουμενικό καταμερισμό εξουσίας και σφαιρών επιρροής, καλούν τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους όπου γης να στηρίξουν τις ελπίδες τους.  
Εντάσσονται,  έτσι, και οι πνευματικοί ταγοί του χριστιανισμού εντός του κυρίαρχου  πραγματισμού της εποχής, ασχέτως αν αυτός ο πραγματισμός προβάλλει μέσα απο θρησκευτικά σχήματα ή υιοθετεί ένα περισσότερο ψυχολογικό λεξιλόγιο. Για τον λόγο αυτό και εισπράττουν  τις παθογένειές του, απορρίπτονται ή αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό από μια, όχι μεγάλη αλλά ιδιαίτερως απαιτητική μερίδα ανθρώπων, κι εν τέλει εξομοιώνονται με τους άλλους Διεθνείς Οργανισμούς και τον διακινούμενο σ' αυτούς άχρωμο και άνευρο περί ανθρωπισμού λόγο...

Θέλω να πω ότι, και μ' αυτό να ξαναγυρίσω στα σύμβολα που πια δεν συμβολίζουν τίποτα:
Η Εκκλησία -και περιορίζομαι στην Ορθόδοξη- δεν είναι αληθινή επειδή είναι αποτελεσματική, αλλά το αντίθετο: Επειδή είναι αληθινή μπορεί να είναι και αποτελεσματική.
Συνεπαγωγές που δεν ισχύουν -κι ούτε κανείς το απαιτεί ή το ονειρεύεται- για την διπλωματία, τα κράτη, τις ΜΚΟ κλπ, όπου κυριαρχεί η απόλυτη σχετικότητα μέσων -σκοπών.

- Ωραία! και τι θα πρότεινες να γίνει;
- Τι να σας πω; Εγώ ούτε θεολόγος είμαι, ούτε ιεράρχης, ούτε καν ένα "δημόσιο πρόσωπο", παρ' εκτός μια απλή υπηρέτρια που στον ελεύθερο χρόνο της διυλίζει τα κουνούπια του σπιτιού και της περιοχής, όπου εργάζεται...
Θα έλεγα όμως αφού με ρωτάτε:
Ας πηγαίνανε στην Λέσβο, ας ακολουθούσαν τα πρωτόκολλα κι ας βγάζανε και φωτογραφίες κλπ.
Και τελοσπάντων ας πολιτεύονται αν αυτό μπορεί να βοηθήσει έστω κι έναν άνθρωπο, μέσα σ'αυτήν την κοιλάδα των δακρύων της ανθρώπινης Ιστορίας,   όχι όμως για να επιβεβαιωθεί η δύναμη που κατέχουν ως κοσμικές εξουσίες, ούτε και για να κρατηθούν τα φθαρμένα σύμβολα στην θέση τους.
Αλλά για κάτι εντελώς ανοίκειο  και εξωφρενικό να το πεις, να το πιστεύεις, να το ζεις και να το δείχνεις, ότι:  οι κοσμικές εξουσίες, ως κοινωνικά συστήματα, ως περιεχόμενα και νοήματα ζωής, ως αξίες και συμβολισμοί, ως προορισμός και δικαίωση για τον άνθρωπο,  έχουν ήδη νικηθεί:

" Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε. αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον"  (Ιω. 16:33).

Εχουν νικηθεί ήδη, όχι από τον Χριστό ο οποίος ως άλλος πολέμαρχος θα κατέλυε τις ανθρώπινες κοινωνικές και πολιτικές κατασκευές της φρίκης και της αδικίας, αλλά εν Χριστώ, μέσω και μέσα από,.. 
Κι αυτή είναι η νίκη που πραγματοποιείται εξακολουθητικά, τόσο σε ατομικό  όσο και σε συλλογικό επίπεδο, εδώ και 2000 χρόνια,  όπου υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν μέσα στις θλίψεις του κόσμου,  η απρόσιτη και αποσιωποιημένη Αλήθεια  που συμβολίζουν τα σύμβολα!












Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός