Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο : Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά...
...οταν θα δεις καράβι στο πέλαγο με κόκκινα πανιά θα'ναι η αγάπη μου που γυρνά απ'την λησμονιά...
ΑπάντησηΔιαγραφή...που γυρνάει ή πάει στη λησμονιά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως και να χει, ευχαριστώ για την συμπόρευση!
Γιατί ρίξατε το βάρος στη λησμονιά και όχι στο κρασί;Αν είναι καλό το κρασί και η παρέα τότε η λησμονιά είναι αχρείαστη
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι π. Κώστα....έχεις δίκιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ.