_Ανδρέας Κάλβος: θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία

1792-1869

 α´.
Ὅσοι τὸ χάλκεον χέρι
βαρὺ τοῦ φόβου αἰσθάνονται,
ζυγὸν δουλείας, ἂς ἔχωσι·
θέλει ἀρετὴν καὶ τόλμην
ἡ ἐλευθερία.       5

β´.
Αὐτὴ (καὶ ὁ μῦθος κρύπτει
νοῦν ἀληθείας) ἐπτέρωσε
τὸν Ἴκαρον· καὶ ἂν ἔπεσεν
ὁ πτερωθεὶς κ᾿ ἐπνίγη
θαλασσωμένος·       10

γ´.
Ἀφ᾿ ὑψηλὰ ὅμως ἔπεσε,
καὶ ἀπέθανεν ἐλεύθερος. -
Ἂν γένῃς σφάγιον ἄτιμον
ἑνὸς τυράννου, νόμιζε
φρικτὸν τὸν τάφον.       15

Σχόλιο επί της επικαιρότητας: 

Από χθες το βράδυ ακούω εμβρόντητη τη νέα κατοχή της πατρίδας μας.

Επιτέλους μπορούμε να δούμε καθαρά τι είναι  και τι σημαίνει ο νέος παγκοσμιοποιημένος κόσμος... 

Δεν πρόκειται ούτε για τις παντοδύναμες αγορές, ούτε για την ελεύθερη διακίνηση των εμπορευμάτων σε όλο τον πλανήτη.... Η ουσία, ο πυρήνας, το κεντρικό ζήτημα - όπως θέλετε πείτε το- βρίσκεται στην αποθέωση του ατόμου. 

Ο παγκοσμιοποιημένος κόσμος έχει μία και μόνο προϋπόθεση... 

.....ο κόσμος να αποτελείται από  ά τ ο μ α.

Μεμονωμένα... περίκλειστα και γιγαντιαία άτομα, τα οποία να έχουν χάσει κάθε δυνατότητα αναφοράς σε οτιδήποτε συλλογικό, σε μια συνείδηση που να τα υπερβαίνει στον τόπο και στο χρόνο. 

Όλη τους η δραστηριότητα και η ανησυχία να εξαντλείται μέσα στα όρια της διαιώνισης της αταραξίας τους και της  ευζωίας τους, αυτά είναι τα νέα ιερά.... να μην μπορούν να δουν τίποτα πέρα από τη μύτη τους. 

Είναι τα σκυφτά και αναίσθητα άτομα.... εδώ όλα, μα όλα μετριούνται μόνο -αδιανόητο να υπάρχει κάτι άλλο- με την δική τους, την ατομική ταλαιπωρία... με την δική τους, την ατομική "αξιοπρέπεια".

Εξάλλου γι' αυτό ψηφίζουν κυβερνήσεις.... Για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Για να μην ενοχλούνται, παρά μόνο μια φορά στα 4 χρόνια.... ή ίσως και καθόλου.

Έτσι τα έθνη αδειάζουν από λαούς,  οι κυβερνήσεις γίνονται "κενά πουκάμισα"... ανδρείκελα. και τσαρλατάνοι της εξουσίας.... έρμαια στα συμφέροντα των "οίκων" και των μίντια, αιχμάλωτες των οικονομικών εγκληματιών.

Έτσι οι λαοί μπορούν να διαλυθούν, να αλλωθούν... για τα λίγα ψίχουλα της ευτυχίας που αναλογούν στον καθένα. 

Όλα τα υπόλοιπα μπορούν να γίνονται φούμαρα... κουβέντες του αέρα για τα μικρά παιδιά, για τα μπαλκόνια και για τις επετείους.....

Έτσι, δεν αισχύνεται ο βουλευτής του ελληνικού λαού Αδωνις Γεωργιάδης να τσιρίζει επειδή δύο μέρες τώρα, ο τζίρος του - λέει-  από την πώληση των βιβλίων του έχει μειωθεί στο 1/20 και από εκεί που τζίραρε 2.000 ευρώ την ημέρα.... τώρα τζιράρει 100. Οποία αναταραχή, οποία απειλή για την .... θεά επιχειρηματικότητα.

Αυτό θεωρείται μέγιστο επιχείρημα .... Και είναι. Είναι το μόνο τους επιχείρημα.

Εξάλλου γιατί εξελέγη; Κι αυτός και οι άλλοι όλοι; Για να προωθήσουν τα ατομικά συμφέροντα των ατόμων...

Έτσι, δεν αισχύνονται όλοι αυτοί να ωρύονται,  να συνδέουν και να εξισώνουν την "αξιοπρέπεια" με τα 60 ευρώ. Τόσο αποτιμάται...  Όποιος μπορεί να δώσει κάτι παραπάνω, σ' αυτήν την δημοπρασία της αξιοπρέπειας ας την αγοράσει... είναι δική του.

Όποιος μπορεί να μας υποσχεθεί και να μας εγγυηθεί το "δικαίωμα" στην αναισθησία ενός αδιατάρακτου ύπνου... ας αγοράσει την ζωή μας.... είναι δική του. Εξάλλου είναι τόσο επώδυνο να ζεις εν εγρηγόρσει... σ' έναν τόσο επικίνδυνο κόσμο. Καλύτερα να κοιμάσαι στον καναπέ του σπιτιού σου... πλακωμένος από διαφημιστικά μηνύματα.

Έτσι χάθηκε η χώρα μας. 

Έτσι χάσαμε -ή μάλλον ποτέ δεν βρήκαμε- από την απελευθέρωση του γένους, την δική μας ταυτότητα. 

Γιατί για να έχει ένας λαός ταυτότητα... πρέπει να πασχίσει ... θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία....

Βρισκόμαστε στα όρια της νεωτερικότητας.... ένας καινούργιος κόσμος ανατέλλει και όλα θα οριστούν αλλιώς.  Ίσως όχι από εμάς...

οι μόνοι που -ίσως -καταλάβουν θα ναι τα παιδιά, πλούσια απ' την κληρονομιά μας πρώτη φορά, τα παιδιά σκληρά στη μνήμη, σκληρά σε μας, θα διαβάσουν ίσως έγκαιρα τ' αδέξια μηνύματα των προτελευταίων ναυαγών διορθώνοντας τα λάθη, σβήνοντας τα ψέματα  (απόσπ. Κατάσταση Πολιορκίας, Ρένα Χατζηδάκη)