Ωραία δεν ακούγεται;
Παραίτηση από την έγκριση....
Το παρόν μικρό σημείωμα καλόν θα ήτο να μην διαβαστεί ως ενημερωτικό.... αν και έχει κι αυτόν τον χαρακτήρα....
Ενημερώνω, λοιπόν, τους λιγοστούς πλην εκλεκτούς παρεπιδημούντες στα σχόλια της σελίδος ταύτης, ότι στο εξής θα ημπορούν να σχολιάζουν ελευθέρως κι άνευ εγκρίσεως....
Σχολιάζετε αβέρτα - κουβέρτα, κατά δοκούν και κατά το ύφος εκάστου....
Διότι, εκεί που τέμνονται το ήθος και η πράξη της ορδής (και ο κόσμος του διαδικτύου είναι ένα είδος σύγχρονης ορδής, ένας πιθηκισμός, ένα "γιούρια" κι ένα "κάνω ό,τι και όλοι οι άλλοι") με το ήθος και την πράξη του ατομικιστή, αυτού που θέλει να προφυλάξει το εγώ, το έχειν του και το είδωλο του εαυτού που έχει κατασκευάσει και λατρεύει (και ο νεωτερικός άνθρωπος είναι το απόγειο του ατομικισμού και της αρρωστημένης εγωπάθειας) εκεί, λοιπόν που τέμνονται τα δύο αυτά επίπεδα, υπάρχει - διατίθεται για όποιον το θελήσει, ΜΙΑ δυνατότητα, να αναδυθεί το ήθος και η πράξη του ΠΡΟΣΩΠΟΥ....
Αυτού, δηλαδή του ανθρώπου που δεν στέργει να ενταχθεί σε προκατασκευασμένα σχήματα και κατηγορίες σκέψης και ηθικής για να αφομοιωθεί με τον κοινό νου και με τον μέσον όρο...
Αυτού, δηλαδή του ανθρώπου που δεν φοβάται κανένα σχόλιο και καμία επίθεση, γιατί έχει πάψει να είναι ο ίδιος επιθετικός.... γιατί το πρόσωπο του περί ου ανθρώπου ο λόγος, αναφέρεται στην Χριστοείδεια, στο γεγονός ότι ΕΙΝΑΙ ένα είδος Χριστού.... κι αυτά δεν είναι αναμυρηκασμένα λόγια... είναι πράξη παρούσα και καθημερινή που διαπερνά το δεπτερόλεπτο της ύπαρξης... πόσο μάλλον τον ιντερνετικό καθωσπρεπισμό και τα προκύπτοντα από αυτόν "δικαιώματα", προστασίες και ...εγκρίσεις.
Γιατί πάντα ανάμεσα στη μια ή στην άλλη εκδοχή ή στάση απέναντι στα πράγματα του κόσμου τούτου, υπάρχει μια ιδιοπρόσωπη και μοναδική ΤΡΙΤΗ.
Και μετά, τα φιλοσοφικά αυτά και δύσπεπτα....
Είναι και κάτι ακόμα.... Η αρχική μου διάθεση ήταν να μην θέτω υπό την έγκριση ή την απόρριψή μου (!!!) τα σχόλια των όποιων σχολιαστών.... όταν υπέκυψα στην συνήθη πρακτική, ως μέσον -τάχα μου- προστασίας, κάθε φορά που έβγαινε το μήνυμα "το σχόλιο θα είναι ορατό μετά την έγκριση"... [που πάει να πει, ότι μέχρι την "έγκριση" θα ήταν αόρατο, αν και υπαρκτό....μωρέ μπράβο μου! ..να έχω τέτοιες δυνάμεις και να μην το ξέρω]... κάτι, λοιπόν, δεν μου πήγαινε καλά...
Αυτό το "κάτι δεν μου πήγαινε καλά" το έθεσα υπό παρατήρηση*....Παρατηρώντας το, λοιπόν, έλαμψε μέσα μου η ιδέα ότι ήταν πολύ ... αυτοκρατορικό....
Κι εγώ ποτέ δεν ήθελα να είμαι μια αυτοκράτειρα...
Μου αρκεί που μπορώ, όσο μακριά κι αν βρεθώ, σε όποιον δικτυακό ιστό κι αν μπλέξω, μου αρκεί που γυρνάω στην αθωότητα, την παλιά μου την ταυτότητα...
Μου αρκεί που είμαι των Ορέων....
*συμβουλή για επιτυχημένα πιάτα :
Γενικά να θέτετε απέναντί σας τα φαινόμενα και να τα αφήνετε να εμφανίζονται όπως αυτά είναι... με την οδύνη, την γελοιότητα, το μεγαλείο ή τη μικρότητα που αυτά διαθέτουν.... κάποια στιγμή, αν τα βαστάξετε αρκετά θα σας "μιλήσουν", θα σας αποκαλυφθούν ως προς εσάς.... και τότε θα μπορείτε να τα κρίνετε.....αν ας αρέσουν ή όχι... αν σας εκφράζουν ή όχι... αν θέλετε να φάτε απ' αυτό το πιάτο ή είναι για τα σκουπίδια... Μέχρι τότε όμως... παρατηρείτε τα φαινόμενα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου