_όταν ο Γλέζος απάντησε στον Σούλτς

Συγκλονιστική ομιλία Γλέζου στα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά, στο ευρωκοινοβούλιο

Ρήσεις στα αρχαία ελληνικά και στα λατινικά χρησιμοποίησε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μανώλης Γλέζος σε παρέμβασή του στο Ευρωκοινοβούλιο.

Αρχικά χρησιμοποίησε λόγια του Θησέα από το έργο του Ευριπίδη «Ικέτιδες» και συγκεκριμένα τα ακόλουθα:

«Πρῶτον μὲν ἤρξω τοῦ λόγου ψευδῶς, ξένε, ζητῶν τύραννον ἐνθάδ᾽· οὐ γὰρ ἄρχεται ἑνὸς πρὸς ἀνδρὸς ἀλλ᾽ ἐλευθέρα πόλις. δῆμος δ᾽ ἀνάσσει διαδοχαῖσιν ἐν μέρει ἐνιαυσίαισιν, οὐχὶ τῷ πλούτῳ διδοὺς τὸ πλεῖστον ἀλλὰ χὠ πένης ἔχων ἴσον».

Στα νέα ελληνικά τα παραπάνω σημαίνουν: «Πρώτα-πρώτα, ξένε, άρχισες το λόγο σου μ᾽ ένα λάθος, όταν ζητάς δυνάστη εδώ· η πόλη αυτή δεν εξουσιάζεται από έναν άνδρα, είναι ελεύθερη. Εδώ κυβερνούν οι πολλοί που εναλλάσσονται στα αξιώματα χρόνο το χρόνο· δεν δίνουν πιο πολλά στον πλούτο, και ο φτωχός έχει τα ίδια».

Αμέσως μετά ο κ. Γλέζος είπε στα λατινικά τα λόγια του Θωμά του Ακινάτη «Timeo hominem unius libri», που σημαίνουν «να φοβάσαι τον άνθρωπο του ενός βιβλίου».

Η φράση αυτή αφορά την απόλυτη προσήλωση του ατόμου στην μονομέρεια, που έχει ως συνέπεια τη μονοφροσύνη, που κάτω από κατάλληλες συνθήκες, οδηγεί στον φανατισμό και στη σύγκρουση.

Πηγή: εφ. Αυγή, 7.07.015

Σχόλιο:
Όταν ο Γλέζος απάντησε στον Σουλτς...
κάποιοι χειροκρότησαν
κάποιοι άνοιξαν τα λεξικά τους
κάποιοι κοίταζαν στα λαπ τοπ
οι σεκιουριτάδες επισκοπούσαν τις εισόδους
οι ανταποκριτές μετέδιδαν
οι μεταφραστές μετέφραζαν
το Μπιγκ Μπεν έδειχνε 11 παρά είκοσι
η Ελλάδα είχε κάνει δημοψήφισμα.
Όταν ο Γλέζος απάντησε στον Σουλτς
κάποιοι δεν κατάλαβαν την γλώσσα
αλαφιασμένες οι Ικέτιδες μαζί με τον Θωμά
θεόθεν ψάχνανε για συμμάχους
κάποιοι νόμιζαν πως είδαν μια σημαία
να ανεβαίνει...
κάποιοι είδαν έναν βράχο
κι ένα κοντό γεροντάκι να ανεμίζει
στις Βρυξέλλες
όταν ο Γλέζος απάντησε στον Σουλτς
η νεότητα του κόσμου
μετρούσε ήδη 2.500 χρόνια!!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

Διαβάστε περισσότερα

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο : Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

Διαβάστε περισσότερα

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός

Διαβάστε περισσότερα

[ παράκοσμος_ ]

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου