γράφει ο Τεύκρος Χατζηλίας
Η ομιλία του Τσίπρα
και η συνακόλουθη τραβάγια που δημιουργήθηκε, κάποιες στιγμές, εντός του
ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δείχνει ότι το θέμα της Ελλάδας δεν είναι πια ένα
εθνοκρατικό, διακρατικό τεχνοκρατικό πρόβλημα. Είναι ένα ουσιοκρατικό πρόβλημα
της Ευρώπης ως σύνολο. Είναι πλέον ξεκάθαρο αυτό. Τα κακαρίσματα, όπως και οι
άλλες φωνές των ζώων, τις οποίες θα μπορούσαμε ν’ αντιστοιχίσουμε σε καθέναν από
τους ομιλητές, είναι απλώς φωνές ζώων που διαβιούν, εν τω παρόντι, μέσα στο άγριο
ευρωπαϊκό δάσος. Όμως πέρα απ’ τη βιολογία του δάσους, δηλαδή της πανίδας και
της χλωρίδας του, υπάρχει υπέρτερα η δύναμη της Δημιουργίας. Εν προκειμένω η
δύναμη της Δημοκρατίας, του Ορθού λόγου, του Συναισθήματος της αλληλεγγύης και
όλων εκείνων των ενεργημάτων, που μεταμορφώνουν τη ζωωδία σε ανθρώπινη κατάσταση.
Ο
ουδός
μεταξύ ζωωδίας και ανθρωπινότητας δείχτηκε σήμερα απροσχημάτιστα ενώπιων
όλων μας.
Είδαμε, εν τω γίγνεσθαι, να φανερώνεται ο πυρήνας του κεντρικού
ζητήματος. Η
Ευρώπη συγκροτείται από τάξεις και έθνη και κατά συνέπεια στην
επικράτειά της
διεξάγονται εθνοταξικές διαμάχες που κάποτε φτάνουν στα άκρα.
Βρισκόμαστε, λοιπόν, στα άκρα. Δεν είναι άγνωστα αυτά τα άκρα στη
διαχρονία των Ελλήνων. Μάλλον αυτή
είναι η φυσική μας κατάσταση. Μια ακριτική εθνότητα ήμαστε παράλογη,
βίαιη, απροσάρμοστη
αλλά και διαχυτική, δημιουργική, απρόβλεπτη στο θαύμα. Αυτό ειναι
πιστοποιημενο όχι από μας αλλά απ' όλους τους σοβαρούς ανθρώπους.
Νομίζει κανείς
πως όλα είναι χαμένα, αλλά εμείς δεν αποτελούμε μια εθνότητα της σύντομης μα της μακράς
διάρκειας, για να θυμηθούμε ένα όρο της σχολή των Αnnales*.
Σήμερα βρισκόμαστε
για ακόμα μια φορά ταπεινωμένοι, αλλά δεν απελπιζόμαστε. Άλλωστε σπάνια
υπήρξαμε τη νεώτερη εποχή επιδέξιοι στις μάχες του ανοιχτού πεδίου
λόγω συνήθως αντικειμενικών συνθηκών, όμως στο ανταρτικό έχουμε μεγάλη
εμπειρία από τα χρόνια
της τουρκοκρατίας.
Νομίζω ότι το νεαρός αυτός πολιτικός μαζί με τον κύριο κορμό του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να επιχειρήσει, μετά από τη σύναψη μιας λεόντειας συμφωνίας στη Σύνοδο Κορυφής, την τακτική του αντάρτικου.
Τι σημαίνει αυτό και πώς πραγματοποιείται σε συνθήκες σύγχρονης χρηματοπιστωτικής δουλείας είναι κάτι που χρειάζεται να σκεφτούμε, να κουβεντιάσουμε και να τολμήσουμε...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου