Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_χωρίς να βγάζω συμπεράσματα


Μετά από μέρες περισυλλόγης.... η σελίδα επανέρχεται με την παραπάνω προγραμματική δήλωση από τον "Κήπο με τις Αυταπάτες" του Ελύτη ....
Η σκέψη μου κυνηγημένη από την "τρέχουσα" πολιτική επικαιρότητα... λιθοβολημένη από έναν λεκτικό όχλο... με τις κάμερες να παραμορφώνουν τα πρόσωπα... με τα μικρόφωνα να αλλοιώνουν τις φωνές.... με το ιερατείο ατάραχο από την υπερυψωμένη αυλή των Βρυξελλών να επιβλέπει την οριστική διάλυσή της.... τρέχοντας και ασθμαίνοντας μπαίνει στο Ναό της Ποίησης....   ζητά εκεί να βρει άσυλο και καταφύγιο.
Από εδώ θα συνεχίζω να σκέφτομαι χωρίς να βγάζω συμπεράσματα....χωρίς να γίνω οπαδός... χωρίς να είμαι χρήσιμος και χρηστικός ... χωρίς να πρέπει να σας πω πώς πρέπει να ζείτε... τι πρέπει να κάνετε.... τι πρέπει να πιστεύετε.... πώς να σώσετε τις καταθέσεις σας.... πού να επενδύσετε τις ελπίδες σας...
Τη μιά θα σας πω ότι ο κόσμος αλλάζει.... την άλλη θα σας πω ότι ο κόσμος παραμένει απελπιστικά ίδιος....
Όχι δεν μπορείτε να βασιστείτε πάνω μου!!

Σε καιρούς αιματηρών οικονομιών εγώ ας είμαι μια σπατάλη....
του αθέατου ανάμεσα στους ανθρώπους.... 

Σχόλια

  1. "Μέσα στη μάζα της εκάστοτε πλειοψηφίας ", μας λέει ο ποιητής, όμως το ΟΧΙ του δημοψηφισματος, δεν προέρχεται από άμορφη μάζα αλλά από συνειδησιακή έκρηξη αφανών ηρώων που προτίμησαν εξαρχής την φωνή της απεξάρτησης παρά τη δουλοπρέπεια με το σταγονόμετρο, που θα διαρκέσει μήνες, αφού συνεχίζονται τα καψώνια με "σκληρά ναρκωτικά ".
    Για αυτή την πλειοψηφία, θα συμφωνούσα, ότι η ωραία πλειοψηφία είναι το κάτι άλλο, που την κάνουμε σημαία και την υψώνουμε με υπερηφάνεια σε όλες τις αρένες του κόσμου, όπου θα βρεθούμε να παλέψουμε για την Εθνική αξιοπρέπεια.
    Όσο για την ολιγαρχία που υψώνει σθεναρά φωνή αντίστασης στην αρπακτική πολιτική, δεν είναι ολιγαρχία αλλά ευλογημένη πλειοψηφία κατά κράτος, διότι βρίσκεται υπό την υποστήριξη και την σύμπνοια του Μέγα Κράτους του Ουρανού και των μυριάδων Αγίων Αγγέλων.
    Δεν είμαστε μόνοι μας στον αγώνα, δόθηκε εντολή στον Άγιο Ουρανό όλοι οι Άγιοι να κατέβουν στην αρένα, και να μας ακουμπούν, να συμπολεμούν και να συμπάσχουν μαζί μας, εκεί όπου οι ογδοήτες Χλιαροί Χριστιανοί, παλεύουμε απέναντι στα φαινομενικά ψεύτικα θηρία να περισώσουμε ότι μπορούμε, από Πίστη, κουράγιο, δύναμη, ελπίδα.
    Είμαστε κατά Χάρην ευλογημένος λαός παρά την πνευματική μας σκοτίδα, και γιαυτό κατά Χάρην θα νικήσουμε, και θα ζήσουμε.
    Κατά Χάρην σημαίνει ΔΩΡΕΑΝ, λόγω πνευματικής συγγένειας. Ο Πανάγαθος και Φιλεύσπλαχνος Θεός, που συντηρεί και κυβερνά τα σύμπαντα, δεν θα μας αφήσει, και δεν θα μας περιφρόνησει, εάν κράξουμε με άπειρη ταπείνωση να μας ελεήσει. Και θα μας ελεήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διαβάζοντας το σχόλιό σου, αγαπητέ Μαρίνο, σκέφτομαι πόσο παράδοξος, παράταιρος και σχεδόν ακαταλαβίστικος θα πρέπει να ακούγεται ο λόγος σου.
      Πολλοί που θα σε διαβάσουν ίσως σκεφτούν : τι λέει ο άνθρωπος; πού ζει αυτός;

      Ταυτόχρονα κι όσο συντάσσω την χλιαρή μου απάντηση, ακούω από την τηλεόραση σε εθνικό δίκτυο ειδήσεις στην γλώσσα την οποία ακούει και πρέπει να μάθει να μιλαει ο απλός άνθρωπος : ι-εφ-εσ-εν, ι-εφ-εσ-εφ, γιουρογκρουπ, γκρέξιτ, και άλλα τέτοια..... τα οποία θεωρούνται απολύτως κοινά και λογικά....

      Διαγραφή
  2. Κάποτε και ο Μέγας των Ηρώων Θ. Κολοκοτρώνης, ακουγόταν ακαταλαβίστικα όταν ανακοίνωσε ότι τον πληροφόρησε ο Θεός για την ελευθερία της Ελλάδος και δεν τον πίστεψαν. Οπωσδήποτε ουδεμία σχέση και σύγκριση, εκτός του DNA και της παρακαταθήκης τού Αγίου Πνεύματος, που τα πάντα δύναται να μεταμορφώσει.
    Θάρσει θύγατερ, και ο Θεός εγγύς, πολύ εγγύς!
    Συγγνώμη για την καθυστέρηση αλλά τώρα το είδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός