Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_Ανδρέας Κάλβος: θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία



1792-1869
 α´.
Ὅσοι τὸ χάλκεον χέρι
βαρὺ τοῦ φόβου αἰσθάνονται,
ζυγὸν δουλείας, ἂς ἔχωσι·
θέλει ἀρετὴν καὶ τόλμην
ἡ ἐλευθερία.       5

β´.
Αὐτὴ (καὶ ὁ μῦθος κρύπτει
νοῦν ἀληθείας) ἐπτέρωσε
τὸν Ἴκαρον· καὶ ἂν ἔπεσεν
ὁ πτερωθεὶς κ᾿ ἐπνίγη
θαλασσωμένος·       10

γ´.
Ἀφ᾿ ὑψηλὰ ὅμως ἔπεσε,
καὶ ἀπέθανεν ἐλεύθερος. -
Ἂν γένῃς σφάγιον ἄτιμον
ἑνὸς τυράννου, νόμιζε
φρικτὸν τὸν τάφον.       15

Σχόλιο επί της επικαιρότητας: 
Από χθες το βράδυ ακούω εμβρόντητη τη νέα κατοχή της πατρίδας μας.
Επιτέλους μπορούμε να δούμε καθαρά τι είναι  και τι σημαίνει ο νέος παγκοσμιοποιημένος κόσμος... 
Δεν πρόκειται ούτε για τις παντοδύναμες αγορές, ούτε για την ελεύθερη διακίνηση των εμπορευμάτων σε όλο τον πλανήτη.... Η ουσία, ο πυρήνας, το κεντρικό ζήτημα - όπως θέλετε πείτε το- βρίσκεται στην αποθέωση του ατόμου. 
Ο παγκοσμιοποιημένος κόσμος έχει μία και μόνο προϋπόθεση... 
.....ο κόσμος να αποτελείται από  ά τ ο μ α.
Μεμονωμένα... περίκλειστα και γιγαντιαία άτομα, τα οποία να έχουν χάσει κάθε δυνατότητα αναφοράς σε οτιδήποτε συλλογικό, σε μια συνείδηση που να τα υπερβαίνει στον τόπο και στο χρόνο. 
Όλη τους η δραστηριότητα και η ανησυχία να εξαντλείται μέσα στα όρια της διαιώνισης της αταραξίας τους και της  ευζωίας τους, αυτά είναι τα νέα ιερά.... να μην μπορούν να δουν τίποτα πέρα από τη μύτη τους. 
Είναι τα σκυφτά και αναίσθητα άτομα.... εδώ όλα, μα όλα μετριούνται μόνο -αδιανόητο να υπάρχει κάτι άλλο- με την δική τους, την ατομική ταλαιπωρία... με την δική τους, την ατομική "αξιοπρέπεια".
Εξάλλου γι' αυτό ψηφίζουν κυβερνήσεις.... Για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Για να μην ενοχλούνται, παρά μόνο μια φορά στα 4 χρόνια.... ή ίσως και καθόλου.
Έτσι τα έθνη αδειάζουν από λαούς,  οι κυβερνήσεις γίνονται "κενά πουκάμισα"... ανδρείκελα. και τσαρλατάνοι της εξουσίας.... έρμαια στα συμφέροντα των "οίκων" και των μίντια, αιχμάλωτες των οικονομικών εγκληματιών.
Έτσι οι λαοί μπορούν να διαλυθούν, να αλλωθούν... για τα λίγα ψίχουλα της ευτυχίας που αναλογούν στον καθένα. 
Όλα τα υπόλοιπα μπορούν να γίνονται φούμαρα... κουβέντες του αέρα για τα μικρά παιδιά, για τα μπαλκόνια και για τις επετείους.....

Έτσι, δεν αισχύνεται ο βουλευτής του ελληνικού λαού Αδωνις Γεωργιάδης να τσιρίζει επειδή δύο μέρες τώρα, ο τζίρος του - λέει-  από την πώληση των βιβλίων του έχει μειωθεί στο 1/20 και από εκεί που τζίραρε 2.000 ευρώ την ημέρα.... τώρα τζιράρει 100. Οποία αναταραχή, οποία απειλή για την .... θεά επιχειρηματικότητα.
Αυτό θεωρείται μέγιστο επιχείρημα .... Και είναι. Είναι το μόνο τους επιχείρημα.
Εξάλλου γιατί εξελέγη; Κι αυτός και οι άλλοι όλοι; Για να προωθήσουν τα ατομικά συμφέροντα των ατόμων...

Έτσι, δεν αισχύνονται όλοι αυτοί να ωρύονται,  να συνδέουν και να εξισώνουν την "αξιοπρέπεια" με τα 60 ευρώ. Τόσο αποτιμάται...  Όποιος μπορεί να δώσει κάτι παραπάνω, σ' αυτήν την δημοπρασία της αξιοπρέπειας ας την αγοράσει... είναι δική του.
Όποιος μπορεί να μας υποσχεθεί και να μας εγγυηθεί το "δικαίωμα" στην αναισθησία ενός αδιατάρακτου ύπνου... ας αγοράσει την ζωή μας.... είναι δική του. Εξάλλου είναι τόσο επώδυνο να ζεις εν εγρηγόρσει... σ' έναν τόσο επικίνδυνο κόσμο. Καλύτερα να κοιμάσαι στον καναπέ του σπιτιού σου... πλακωμένος από διαφημιστικά μηνύματα.
Έτσι χάθηκε η χώρα μας. 
Έτσι χάσαμε -ή μάλλον ποτέ δεν βρήκαμε- από την απελευθέρωση του γένους, την δική μας ταυτότητα. 
Γιατί για να έχει ένας λαός ταυτότητα... πρέπει να πασχίσει ... θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία....

Βρισκόμαστε στα όρια της νεωτερικότητας.... ένας καινούργιος κόσμος ανατέλλει και όλα θα οριστούν αλλιώς.  Ίσως όχι από εμάς...
οι μόνοι που -ίσως -καταλάβουν θα ναι τα παιδιά,
πλούσια απ' την κληρονομιά μας
πρώτη φορά, τα παιδιά
σκληρά στη μνήμη, σκληρά σε μας,
θα διαβάσουν ίσως έγκαιρα
τ' αδέξια μηνύματα των προτελευταίων ναυαγών
διορθώνοντας τα λάθη,
σβήνοντας τα ψέματα 


(απόσπ. Κατάσταση Πολιορκίας, Ρένα Χατζηδάκη)






Σχόλια

  1. Τρεις,επιγραμματικές,παρατηρήσεις.
    1.Το ΚΚΕ τα έλεγε χρόνια τώρα.
    2.Ο λαός που πούλησε Οτσαλάν και Σερβία(ξαναψηφίζοντας την κυβέρνηση Σημίτη)με αντάλλαγμα ευρώ και χρηματιστήριο κάποια στιγμή θα πληρώσει.
    3.Κάνει τόσο τζίρο ο Adonis;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το διεθνές κεφάλαιο δείχνει τα δόντια του.... παπα - Κώστα..
      Τώρα άκουσα το φοβερό : εικόνες κοινωνικής διάλυσης σε όλη τη χώρα....
      Αλίμονο στις κοινωνίες που διαλύονται επειδή έκλεισαν για 3 ημέρες οι τράπεζες...
      Αναρωτιέμαι αν έτσι διαλύονται οι κοινωνίες γιατί όχι και οι οικογένειες;
      Κι αν τελικά μπροστά μας δεν βρίσκεται κάτι καινούργιο αλλά το πτώμα ενός από χρόνια πεθαμένου και τίποτα άλλο.
      Και σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι το ανέβασμα....και πόσοι ελάχιστοι είναι αυτοί που τελικά τολμάνε να πιστέψουν.
      Ας είναι...

      Διαγραφή
    2. Τα κανάλια προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα υπέρ αυτών που τα ταϊζουν.
      Δεν νομίζω ότι διαλύεται τίποτα.Ακόμα.
      Απλά λέω ότι ο φοβερός ελληνικός λαός θα ψηφίσει και πάλι με τα ίδια κριτήρια.Θα ψηφίσει ΝΑΙ και θα το λουστεί.
      Και θα μας αξίζει.Όταν το όνειρο του μέσου Έλληνα των 25-35 ετών είναι αυτοκίνητο-κινητό-Μύκονος,τι περιμένετε;

      Διαγραφή
    3. Πάντως π. Κώστα στα κανάλια βλέπω ανθρώπους πάνω από 60 χρόνων να κάνουν ολονυχτία έξω από την τράπεζα... με τις χειρότερες φάτσες, με τα πιο τραχιά σώματα και φαρμάκια στο στόμα τους....να απειλούν... δεν χρειάζεται να είσαι πλούσιος για να έχεις τη νοοτροπία του μακελάρη, μπορείς να είσαι απλώς συνταξιούχος στην Ελλάδα παραμονές δημοψηφίσματος με τις κάμερες απέναντι σου....
      Οι ίδιοι άνθρωποι δεν έχω καμία αμφιβολία, γεμίζουν ευλαβείς τις εκκλησίες και γίνονται το εκκλησίασμα...για τύπους σαν τον Άνθιμο.
      Έτσι είναι...
      Και η σιωπή είναι συνενοχή.

      Διαγραφή
    4. Καλά κάνεις και δεν έχεις αμφιβολίες.Και δεν είναι μόνο ο Άνθιμος,έχουμε πολλούς ...Άνθιμους.Είναι και οι επιδοτήσεις από την ΕΕ βλέπεις.

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος1/7/15, 7:06 μ.μ.

    Εδώ δεν μπορεί να γίνει απλή εφαρμογή αριθμητικών πράξεων (ας όψονται ο πανικός η τρομοκρατία και ο φιλοτομαρισμός μας) και εσείς ψάχνετε για αρετή και τόλμη;

    1. 30ημέρες Χ 60 ευρώ = 1800 ευρώ. Υπάρχει σήμερα άνθρωπός της τάξης μας, που να έχει τέτοιο μισθό; Το θέμα είναι αν έχεις ευρώ στην τράπεζα και όχι πόσα μπορείς να αποσύρεις.

    2. Αυτοί που με τις πολιτικές και τις επιλογές τους κατέβασαν το βασικό ημερομίσθιο στα 23,50 ευρώ, εναντιώνονται σε αυτούς που παλεύουν για μια ζωή με αξιοπρέπεια;

    Εδώ μέσα σε 72 ώρες ξεχάσαμε χιλιάδες ανθρώπινες ζωές που "έφυγαν" κάτω από την ψυχολογική πίεση που ασκούσε το σύστημα (μέσω ΜΜΕ, Τραπεζών, και κεντρικής εξουσίας), χιλιάδες συνανθρώπων μας που αρρώστησαν, οικογενειών που διαλύθηκαν, ατελείωτες ουρές πεινασμένων και αστέγων και επικεντρωνόμαστε στις ουρές των τρομοκρατημένων ανθρώπων που ξημερώνονται στα ΑΤΜ;

    Ο μεγαλύτερος σύμμαχός τους είναι ο ΦΟΒΟΣ μας, για αυτό και τον προβάλλουν παντού.

    Και για να μπω και λίγο στα χωράφια του παπά-Κώστα.
    Μήπως όλο αυτό μαρτυράει και την έλλειψη πίστης σεβαστέ πατέρα;
    Μήπως δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι με αυτή την στάση μας δηλώνουμε υπηρέτες δύο αφεντάδων;
    Γιατί τέτοια προσκόλληση και αναζήτηση ασφάλειας στον μαμμωνά;
    "Ει ο Θεός μεθ' ημών ουδείς καθ' ημών" συνήθιζε να λέει ο Ιωάννης Καποδίστριας. Δυστυχώς οι σύγχρονοι ηγέτες σε αποστροφή του λόγου τους μέχρι και συμμαχίες με τον διάολο δηλώνουν.

    Καλή δύναμη σας εύχομαι.

    Χ



    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν σκεφτούμε ότι το 80% των Ελλήνων έχει πρόσβαση μόνο στην τηλεόραση ή σε αμφίβολης ποιότητας σχόλια στο Φ/Β, είναι απελπιστικό το πόσο μονότονα είναι όλα....
      Τα ίδια πρόσωπα... άνθρωποι παντός καιρού.... επαναλαμβάνει ο ένας τον άλλον, τα ίδια επιχειρήματα... τόσο που σκέφτεσαι : μα καλά σταμάτησε αυτός ο τόπος να γεννά ανθρώπους που να έχουν κάτι να πουν; Δεν υπάρχουν άλλες φωνές;

      Και δεν θα μ' ένοιαζε τόσο πολύ εάν μαζί με τον αποκλεισμό δεν υπήρχε κι αυτή η αμετροέπεια... κανείς τους δεν λέει το απλό: τι να σας πω; δεν ξέρω.. δεν το έχω σκεφτεί... ή ας το σκεφτούμε... ή ας το εξετάσουμε...
      Όχι, τέτοιοι δισταγμοί είναι ανεπίτρεπτοι....
      Όλοι ξέρουν καλύτερα από όλους.
      Τέτοιος αποκλεισμός -όχι των διανοούμενων - αλλά θεμελιακός και οργανικός αποκλεισμός του άλλου.... και του Άλλου.

      Κι όμως ο άνθρωπος που ξέρει... πρώτα απ' όλα ξέρει ότι δεν ξέρει... και γι'αυτό μπορεί είναι σε θέση να διστάζει...
      Οι υπόλοιποι παραμένουν με κάθε μορφή.. αδίστακτοι.

      Εϊναι κι αυτό μια μορφή απιστίας... Ίσως η μόνη μορφή απιστίας.

      Καλή δύναμη και σε σένα αγαπητέ Χ

      Διαγραφή
    2. Άμα το πιάσουμε και θεολογικά καήκαμε.Έλλειψη πίστης ήταν πιο φανερή τη δεκαετία του '90 και στις αρχές του 2000.Εκεί ξεπουλήσαμε τα πάντα.Λαϊκοί και κληρικοί.
      Δεν έχω δει κανέναν ηγέτη.Αν δω θα σου πω.
      Στα όσα άλλα λες συμφωνώ απόλυτα.

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος1/7/15, 7:33 μ.μ.

    ΤΑ "ΠΙΑΝΟΥΝ" ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΠΑΔΕΣ; ;

    ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΑ;

    ΕΚΠΛΗΞΗ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευτυχώς όχι όλοι! Πρέπει να το λέμε αυτό. Είναι μεγάλη απογοήτευση και δεν έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε, για εκείνους τους ανθρώπους που παλεύουν στο περιθώριο και αντίθετα στο ρεύμα.
    Και τέτοιοι μυστήριοι τύποι (γιατί για μυστήριο μέγα πρόκειται!) υπάρχουν παντού.

    Ευτυχώς και στην Εκκλησία και στην Τέχνη και στα Γράμματα και στην Επιστήμη και στην καθημερινή ζωή.

    Η ύπαρξή τους, νομίζω, ότι επιβεβαιώνει ότι ο Θεός δεν μας έχει εγκαταλείψει και το Άγιο Πνεύμα εργάζεται αδιάκοπα μέσα σ' ένα κόσμο της αθλιότητας και της εξαργύρωσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος1/7/15, 10:37 μ.μ.

    Aκούσατε το διάγγελμα του πρωθυπουργού;
    Τόλμησε και είπε ότι οι...κακοί ξένοι έκλεισαν τις τράπεζες.
    Εντάξει. Ο άνθρωπος είναι ανώτερος από το βαρώνο Μυγχάουζεν
    στις τερατολογίες. Αργήσαμε αλλά τον καταλάβαμε και αυτόνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος1/7/15, 11:22 μ.μ.

    ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ Ο ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ ΕΝΕΚΑ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΠΟΡΟ ΑΔΕΛΦΟ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_αν αυτή είναι η πολιτική

 Δεν θα το επιδιώξω, αλλά θα εκμεταλλευτώ αυτή τη καταπληκτική συγκυρία : ώρα απογευματινή, μάθημα σε σπίτι, σε κεντρική πλατεία, σε κεντρικό χωριό, από κάτω τα καφενεία και είχα εντοπίσει καθώς πήγαινα ασυνήθιστες κινήσεις, μια αναταραχή και μια κυρία, άγνωστη σε μένα,  με χρώμα μαλλιών σε ώριμη μελιτζάνα να περιφέρεται μαζί με μια φίλη της που δεν είχε τίποτε το αξιοσημείωτο. Εγώ πρόσεξα την μελιτζανί.  Το μάθημα κυλούσε ανάμεσα σε απογοητεύσεις και προσπάθειες, οι ήχοι  της πλατείας γνωστοί και γι αυτό ανήκουστοι  έφταναν αλλά και δεν έφταναν σ'αυτιά μου, ίσως αν πρόσεχα έξω να έφταναν, αλλά εγώ πρόσεχα μέσα.  Οι ήχοι αλλάζουν. Ξέρω την αλλαγή των μικροφωνικών στις μικρές πλατείες των χωριών.  Τέλος μαθήματος. Η προεκλογική συγκέντρωση στα μισά. Έμεινα να ακούσω κι εγώ. Παράγγειλα όπως κάνω πάντα μια τσικουδιά και τι ανανέωση προσώπων, κινήσεων, χρωμάτων. Ίδιες ιδέες ή καλύτερα καμία ιδέα... χωρίς ιδέες. Το απόγευμα όμως δεν έχασε σε τίποτα την ομορφιά του Απρίλη του.  Το κόμμα,