Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_κατάσταση τεριρεριρέμ δίχως κρατήματα...


Ναι, διαβάζω τα συμβόλαια.
Γνωρίζω τους όρους πλήρως
έχω κι εγώ κάμποσα υπογράψει.
Γνωρίζω τα δικαιώματά μου
Γνωρίζω τις υποχρεώσεις και τις διατάξεις
Γνωρίζω τα ψιλά γράμματα και τις υποπαραγράφους
Γνωρίζω την κατάσταση
μη νομίζετε ότι αγνοώ τα βασικά και τα θεμελιώδη.

Ναι, ναι ! ξέρω και να υπογράφω κείμενα,
όχι όπως παλιά με ένα Χ,
αλλά με το όνομά μου
ολόκληρο.
Πόσο δύσκολο ήταν να μάθω να γράφω το όνομά μου....
Και πόσο ξύλο έχω φάει
δι' αυτήν την συμβολαιογραφικήν πράξιν

Γνωρίζω ότι τα κομμάτια μου
είναι εξόριστα σε κάποια ρωσική στέπα
ντυμένα με ρούχα ξένα
που είμαι σίγουρη ότι καθόλου δεν τους ταιριάζουν
κι ούτε μπορούν να ανακόψουν
το κρύο του χειμώνα του αιώνα

Γνωρίζω την κατάσταση του σώματός μου
την θερμοκρασία του
την ροή των φλεβών του
τους χυμούς
να τραβάω και να ρίχνω τον ήχο του
σ' όλα αυτά που κάνουν τα σώματα
Υπόκειμαι
των κειμένων...

κατάσταση μόνιμου τεριρεριρέμ δίχως κρατήματα....
Γνωρίζω το όνομα που δεν είναι όνομα.

Σχόλια

  1. Ανώνυμος7/3/15, 10:59 π.μ.

    Γνήσια! Με απέχθεια ωστόσο στα εξαπατητικά προσωπεία της υπερβολικής εξωτερικής καλωσύνης.
    Γι αυτό σε εκτιμούν Έλένη όσοι δεν είναι ρουφιάνοι διαδικτυακοί
    και απλά, αναπαύονται στο λυπημένο, φιλοσοφημένο χαμόγελο της σελίδας σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είθε και αμήν!
    ν' αναπαύονται. Κάποιος να πιστεύει, όχι βέβαια σε μένα (θα ήταν αστείο αφού κι εγώ δεν πιστεύω σε μένα και το δηλώνω με κάθε τρόπο) αλλά στην δυνατότητα...
    σ' Αυτό που κάνει τα πράγματα δυνατόν να υπάρχουν, δυνατόν να σώζονται από την λήθη του μηδ-ενός, να α-ληθεύουν.
    έστω και ένας....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός