Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_σκέψεις για το νόημα της ημέρας και τα συντρίμια του νοήματος


Έργο: Θεόφιλος


Δεν ενημερώθηκα εάν τελικά έγιναν οι ανακαινισμένες παρελάσεις... παρέλειψα....
Κάπου χάθηκα ανάμεσα στα συντρίμια του ερ μπας και στο νόημα της ημέρας.
Το νόημα της ημέρας και το νόημα μιας συντριβής, αμφότερα που χάνονται κι αυτά, όπως κι εγώ.

Τι δράμα κι αυτό! Να πρέπει, εκτός της ισορροπίας μιας διαπραγμάτευσης, εκτός των εντυπώσεων ενός δείπνου, εκτός της αναστήλωσης κάποιας εθνικής αξιοπρέπειας .... να έρχεται και μια 25η Μαρτίου και να πρέπει να ανακαινίσεις μια παρέλαση... να επιστρατεύεις προς τούτο σκηνοθετικές πρακτικές του "στην υγειά μας" του Παπαδόπουλου... του παρουσιαστή εννοώ, όχι του άλλου...
Γλέντια με παραδοσιακά τραγούδια, με τσάμικα και με φουστανέλες από παραδοσιακά συγκροτήματα που κατέφθασαν από όλα τα μέρη της Ελλάδας... στο Σύνταγμα
Μια μετάγγιση ενός ξεριζωμένου λαϊκού πολιτισμού, ενός βάθους απροσπέλαστου, που όσο και να τεντωθείς δεν μπορείς πλέον να φτάσεις, μιας ποιότητας συγ-κοινωνίας ανθρώπου - φύσης - λόγου - ρυθμού - αρμονίας στο σώμα της πόλης των σκληρών συναλλαγών, των σειρήνων, των πολυκατοικιών, των χυδαίων  και των βιαστικών ανθρώπων....
Μια φενάκη ζωής... μπας χτυπήσει μια φλέβα γαλανόλευκη, μπας και σκιρτήσει ένας παλμός απελευθερωτικός....

Πλην όμως, κι οι πρωινές εκπομπές της ημέρας, που βρίσκονται σε υπερδιέργεση, μου φαίνονται σαν τα μπαλάκια του πινκ πονκ, πάνε κι έρχονται : από το Σύνταγμα στο Μαξίμου κι από εκεί στη Μητρόπολη Αθηνών, ζουμάρουν στο πρόσωπο της προέδρου της Βουλής των Ελλήνων, παράλληλα βρίσκονται σε διαρκή σύνδεση με τον "τόπο της τραγωδίας".... νέες εικόνες από τις έρευνες στις Άλπεις και από εκεί στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα παράγοντες της οποίας διέρρευσαν κάποιες πληροφορίες, ταυτοχρόνως υπολογίζονται τα ταμειακά διαθέσιμα του ελληνικού κράτους....
Εντω μεταξύ κατέφθασαν και οι  ειδικοί - πρώην πιλότοι και τεχνικοί αεροσκαφών, ίσως κι άλλοι που δεν συγκράτησα τις ειδικότητές τους- με ύφος 100 καρδιναλίων και  ενός, τουλάχιστον, επιστημονικού συνεδρίου -γιατί "η κοινή γνώμη" θέλει να πληροφορηθεί - μας παραχωρούν απλόχερα  μια πληθώρα δεδομένων, αριθμητικών, ασύνδετων, ρηχών, στεγνών δεδομένων:  πόσες μοίρες είχε κλίση το αεροπλάνο, τι συστήματα διέθετε η καμπίνα πλοήγησης, πόσα και πότε γίνονται τα σέρβις, οι συντεταγμένες, τα λεπτά, οι χρόνοι, οι δηλώσεις, οι έρευνες.... γιατί όλα πρέπει να δουν το μόνο "φως" τ' αληθινό... της δημοσιότητας...
Ντοκυμαντέρ από παλιότερες ανάλογες συντριβές, προς εμπλουτισμό των ιστορικών μας γνώσεων, βγαίνουν από τα αρχεία των στούντιο...
Κι όλα τούτα  διατείνονται ότι συμβάλλουν στην ενημέρωση, όπου ενημέρωση, διάβαζε ότι παλιά, πολύ παλιά, εννοούσαμε ως  την σύνδεση και πρόσληψη από τον άνθρωπο ενός γεγονότος της αντικειμενικής πραγματικότητας....
Τόσα πολλά και τόσα ασύνδετα, εκεί που θα αρκούσε μόνο μια προσευχή.
Εκεί που η Τέχνη, σε κάθε της μορφή - τραγούδι, θρήνος, θέατρο, ζωγραφική, λογοτεχνία-  μετουσίωνε και έκανε προσλήψιμη την πραγματικότητα στην βαθύτερη και συν-κινησιακή της διάσταση, που έφερνε στα μέτρα του κάθε ανθρώπου το δράμα της ζωής, την δυστυχία, την σκληρή  αντικειμενικότητα, τώρα στέκει ανίκανη, αμήχανη και αποσυρμένη... εξάλλου το κέρδος δεν προέρχεται από τα μέτρα αλλά από τα άμετρα...

Η τραγωδία των ανθρώπων που χάθηκαν στην Άλπεις γίνεται ένα άλλο μακρινό και απροσπέλαστο γεγονός περίπου σαν αυτό της επανάστασης του 1821... μας χωρίζουν χιλιόμετρα... μας χωρίζουν 194 χρόνια....

Κι ο φόβος;
Ο φόβος ότι "κάθε προσπάθεια μια καταδίκη είναι γραφτή..." , ο φόβος ότι δεν μπορούμε να προβλέψουμε... ότι μπορεί να συμβεί ανά πάσα ώρα και στιγμή, ότι δεν ξέρεις ούτε ένα τσάμικο να χορεύεις, ότι δεν ξέρεις ούτε πού πέφτουν του "Βάλτου τα χωριά" , ότι δεν μπορείς να συλλάβεις τι να γύρευε  εκείνος εκεί ο Νικηταράς ο ζητιάνος;  ο φόβος ότι φτηνήσαμε την ζωή μας ευθέως και αναλόγως προς τις χαμηλού κόστους πτήσεις.... όλα τούτα που συνιστούν την γνώση της ανθρώπινης κατάστασης μας, σκεδάζεται.. συντρίβεται κι αυτός. 

Μπορεί όμως να συντριβεί ο φόβος; 
Μπορεί να πάει αλλού; 
Σήμερα, πλέον κι εκτός  απ' αυτά... είναι του Ευαγγελισμού! 

ΥΓ. Ω ναι! Τώρα μόλις έμαθα ότι έγιναν οι παρελάσεις κι οι χοροί.. με την συμμετοχή πλήθος κόσμου....

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός