Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_το χρώμα της αγάπης





πες μου τι έχεις χάσει 
να σου πω πόσο αγάπησες...

το χρώμα της αγάπης είναι μαύρο.


Σχόλια

  1. Ανώνυμος1/3/15, 5:05 μ.μ.

    Ελένη, η αγάπη είναι πολύχρωμη, ίδια Ουράνιο Τόξο...ευτυχώς!
    Το τραγουδάκι χαρισμένο σε όλους τους φίλους του blog σου.

    https://www.youtube.com/watch?v=KLf5MpREbJM

    Χ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος1/3/15, 6:31 μ.μ.

    φυσικά ΠΡΩΤΑ σε σένα !!! (παράλειψη λόγω ταχύτητας) ;-)

    Ααα και καλό μήνα.

    ΥΓ: ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ROBOT

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα και καλό μήνα Χ
    όχι δεν είσαι robot... είσαι ένας πολύ ξεχωριστός κι απρόσμενος για μένα φίλος!
    πολύ νέος... όχι ότι είναι κακό να είσαι νέος...
    πολύ σώος... όχι ότι είναι κακό να είσαι σώος...
    κι ο Λουδοβίκος των Ανωγείων που μου έστειλες... είναι πολύ τροβαδούρος...
    Όλα αυτά είναι πολύ όμορφα.
    Και δεν έχω λόγια, ούτε επιχειρήματα ικανά να ανατρέψουν την ομορφιά της νεότητας και των τραγουδιών.... είναι κάτι σαν τα θεμέλια του κόσμου μας.

    Αυτό που λέω στην ανάρτηση έχει νόημα μόνο εάν ο κόσμος έχει ήδη ανατραπεί και βρίσκεσαι μέσα στα ερείπια.
    Μη βιαστείς να μου πεις ότι αυτό δεν γίνεται. Γίνεται... προς δόξαν της αγάπης.

    Χαίρε καλέ μου Χ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος1/3/15, 7:44 μ.μ.

    Χαίρομαι που με θεωρείς φίλο! Και εγώ το ίδιο αισθάνομαι.
    OMG….koita na deis pou petixainei kai xoris aitima filias…! 

    Αν το νέος…πολύ νέος, αναφέρεται στην ηλικία μου, μάλλον σου χρωστάω κέρασμα.

    Εύχομαι η αναφορά στην ανατροπή και τα ερείπια να μην είναι προσωπικό γεγονός.
    Αν πάλι είναι, μην το ξεχνάς… έχεις τα «δώρα» του Θεού.

    Καλό σου βράδυ!

    Χ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Τα δώρα του Θεού", πολύ μ' άρεσε αυτό.
    Και συμφωνώ.
    Έχω δεχθεί αυτό που λες όχι σαν παρηγορία... ένας νήπιος άνθρωπος μέσα μου εξακολουθεί να παραμένει απαρηγόρητος... αντλώ απ' αυτόν ευαισθησίες και βαθιές συμπόνιες...
    Το έχω δεχθεί ως μυστικό νόημα.

    Ίσως κάποτε να γράψω κάτι παραπάνω.

    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός