Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_Femen: οι γυναίκες που πέθαναν





Το είπανε στις ειδήσεις : "νέο γυναικείο κίνημα"... 
FEMEN.... δείξανε και εικόνες από κάποια διαμαρτυρία... όπως ακριβώς ήθελε το "κίνημα". 
Λένε, οι απελευθερωμένες γυναίκες, ότι το σώμα τους ανήκει... it belongs to me...
έτσι μπορούν να το κάνουν ότι θέλουν.... μέχρι και τοίχο για συνθήματα, μέχρι και όπλο, μέχρι και βιτρίνα...

Εγώ πάλι,
Σε προτιμώ με τα μάλλινα τσεμπεράκια σου
σε προτιμώ να βήχεις και να ριγείς,
σε προτιμώ να έχεις μια όψη μικρού παιδιού ή της ανήμπορης γιαγιάς, της Ολυμπίας, που καθόταν μέρες τέτοιες σαν έμπαινε η άνοιξη, στο μπαλκόνι με τις ώρες... με τα τσεμπεράκια της και σκεπασμένη με μια κουβερτούλα, σα μωρό, την έπαιρνε ο ύπνος
Κι έλεγε, στην κόρη της, που ήταν μωρομάνα: ο ήλιος θα με γιάνει, παιδί μου...
Σκεφτόταν άραγε τίποτα εκείνες τις ώρες  ή μόνο αφηνότανε;
Όσο έμενε στον ήλιο τόσο μάζευε στο σώμα...ώσπου στο τέλος, όταν ήταν να πετάξει για πάντα, έγινε σαν ένα πουλάκι...

Έτσι, σε προτιμώ μαζεμένη,
σε προτιμώ κουκουλουμένη, όχι γιατί δεν μ' αρέσει το σώμα σου, ούτε γιατί πρέπει να ντρέπεσαι γι' αυτό... το λατρεύω το σώμα σου, θα μπορούσα να μείνω πάνω του για πάντα, να το φιλώ και να το χαϊδεύω σαν αγία εικόνα, να του μιλάω και κείνο να πείθεται... γιατί να ξέρεις τα σώματα πείθονται εύκολα, δεν είναι όπως το μυαλό...
Το σώμα είναι καθαρό και ήρεμο πράγμα κι ας λένε ό,τι θέλουν κι ας το τραβολογάνε στα δικαστήρια της ηθικής και της σεμνοτυφίας, φορτώνοντάς του τον παραλογισμό μιας ύπαρξης εντελώς χαμένης και σκοτεινής.
Εσύ, όμως, να το προσέχεις το σώμα σου....
Σου λέω ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο λεπτό, πιο ευάλωτο, πιο ντροπαλό, πιο μοναχικό και πιο χωμάτινο από το σώμα...
Είναι ο λόγος του αυτός.
Κι είναι θαρρώ μεγάλη διαστροφή αν νομίζουν οι άνθρωποι πως από το χώμα μπορούν να φτιάξουν ένα σπαθί....
Κι απ' αυτό που πονάει και ζαρώνει κι αναρριγά και σπάζει εύκολα και τρυπάει, μπορούν να φτιάξουν μια πέτρα ή μια ασπίδα....
Σε προτιμώ σα την γιαγιά Ολυμπία που είχε για εραστή της τον ήλιο και σ'αυτόν παράδιδε το σώμα της ...
Ο παραλογισμός του πολέμου είναι ότι οι άνθρωποι πάντα πολεμούσαν με το σώμα τους, μ' αυτό που τραυματίζεται και ματώνει και σήπεται και πεθαίνει και χάνεται...
Αλίμονο όμως και σε καιρούς ειρήνης... 
Και οι πόλεις κι αυτές... είναι γεμάτες θάνατο.
Σώματα που εμπορευματοποιούνται, που εκτίθενται, που χρησιμοποιούνται για κάποιον σκοπό...
Επιτέλους : Ποιός θέτει τον σκοπό; 
Και,  πώς ν' αντέξουμε μες το χειμώνα την επίθεση των γυναικών με τα γυμνά μπράτσα, τα παρά-λογα φουσκωμένα στήθη και τα νεκρά τους σώματα που διαδηλώνουν ή που κυκλοφορούν παντού ανάμεσά μας;  

Σχόλια

  1. Ανώνυμος5/3/15, 5:23 π.μ.

    " Επιτέλους : Ποιός θέτει τον σκοπό;"
    Αυτή είναι η σωστή ερώτηση Ελένη! Αν απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση
    (και δεν είναι καθόλου εύκολο να απαντήσουμε)
    όλα τα προβλήματα θα μας λυθούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αργά ή γρήγορα, η Μεταφυσική που διώξαμε κλωτσηδόν, γυρνάει πίσω με όλα τα δικαιώματά της σε ισχύ.
      Αυτό να το ξέρουνε όσοι διεκδικούν για τον εαυτό τους τον τίτλο του "μορφωμένου" ανθρώπου...
      Δεν θα γίνεται στα χρόνια που έρχονται να θεωρείται κάποιος άνθρωπος "μορφωμένος" ή και απλά "πολιτισμένος" ακόμα εάν δεν είναι σε θέση να αποδεχθεί αυτή την αλήθεια, ότι : δεν αρκεί να γνωρίζει ή να έχει δει πίνακες του Ρέμπραντ, να ακούει κλασική μουσική, να έχει διαβάσει βιβλία κ.ο.κ. δεν αρκεί να είναι καλός επιστήμονας... θα πρέπει να προβληματιστεί, να ανάγει όλα αυτά στα θεμελιώδη ερωτήματα περί του σκοπού και το νοήματος, της αρχής...
      Σε κάθε άλλη περίπτωση η μόρφωση και η επιστήμη δεν θα είναι τίποτα περισσότερο παρά μια παρατακτική απαριθμηση γνώσεων, που καταλήγει σε έναν πρωτογονισμό της μαζοποίησης με ό,τι αυτός συνεπάγεται....
      Όχι δεν είναι εύκολο να απαντηθεί η ερώτηση....
      Η προσπάθεια για να τεθεί όμως είναι η ίδια η ερώτηση και η απάντησή της.
      Αυτό όμως για να παράγει "πολιτισμό" πρέπει να γίνει με έναν τρόπο όχι αυστηρά διανοητικό, αλλά με τρόπο που να εμπλέκει τις διάφορες εκφάνσεις της ζωής του ανθρώπου, από την πιο μικρή έως την πιο μεγάλη.
      Αυτή είναι η δουλειά των λεγόμενων "πνευματικών" ανθρώπων.... αν υποθέσουμε ότι θέλουν να μειώσουν την αν-εργία τους...

      Ευχαριστώ για την επίσκεψη

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος5/3/15, 9:22 π.μ.

    Αγνεια σημαινει αποκτηση της ασωματου φυσεως...
    Αγνος θα πει εκεινος που με τον ενα ερωτα απεκρουσε τον αλλον.......και εσβησε το υ λ ι κ ο
    Πυρ...με το α υ λ ο !
    Η αγνοτης κατα το πατερικο υφος και ηθος και τον μοναχικο βιο[εαν ερθουν και οι καταλληλες συνθηκες] δεν πρεπει να εκληφθει ως ενα γεγονος στερησεως αλλα π λ η ρ ω σ ε ως!.
    Ακατανοητα..ομως κατανοητα αφου ξεπροβαλλει το απεραντο καλλος Του Θεου και αιχμαλωτιζει την ψυχη επειδη του προσφερει Ουρανια θελγητρα προ των οποιων ωχρια καθε σαρκικη ηδονη.[Σημειωνει ο Μ.Βασιλειος] και με αιχμαλωτιζει ωστε να λησμονισει κανεις καθε επιγεια χαρα.....
    --
    Ο εγγαμος βιος,δεν απαγορευει τις σαρκικες σχεσεις ουτε ειναι αμαρτια.
    Ουτε θελοντας και μη πρεπει να πεισθη κανεις οτι ντε -και καλα θα
    Ακολουθησει αυτη την οδο,αφου Ο Κυριος και γι αυτους που ζουν
    Κοσμικα αλλα εχουν θεληση δινει αλλους δρομους αγιοτητας.
    Ποιος θετει το σκοπο;
    Ζητας κ σου αποκαλυπτεται!
    Ειπες
    Το σωμα πειθεται..
    Αυτο ειναι δικο σου κατορθωμα
    Κανεις ομως απο οσους ασκησαν την αγνεια δεν θεωρησαν δικο τους την αποκτηση της.
    Θα προτιμουσα να σε δεσω και να φυγω...π

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα π.
      προβληματίζεσαι πολύ κι αυτό είναι καλό,νομίζω.
      Αν θέλεις μια γνώμη... θα σου έλεγα να αφήνεσαι... και να μην φοβάσαι.
      Να αφήνεσαι στο κείμενο που διαβάζεις....και να μην το κατευθύνεις, να του μιλάς.
      Αγαπητή π, ο τρόπος ύπαρξης του Θεού είναι παντού σε ότι υπάρχει.

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος5/3/15, 1:24 μ.μ.

      Αγαπητη ''φιλοσοφος'' και το λεγω φιλαδελφα και οχι επικριτικα,η δευτερη φραση σου μου δινει την εντυπωση πως θελεις να κερδισεις κατι ...πλην ομως εχω μαθει πως το πυθαρι οταν ειναι ατελες και το βαλεις στο ρεμα το παρεσυρε και παει,οταν ομως ειναι τελειωμενο αυτο ειναι πετρα.Αυτο εχω κατα νουν και πορευομαι.
      Δεν θα ξαναπερασω απο εδω και αυτο επειδη βαζεις μεσα στα κειμενα σου τασεις και ροπες αχαρακτηριστες .. ..
      εσυ εμπαιζεις...
      Καλη μετανοια!π

      Διαγραφή
  3. τη σήμερον ημέρα, αν θες να βρίσεις κάποιον μπορείς να τον πεις και "φιλόσοφο", ανάμεσα σ'άλλα ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος5/3/15, 3:34 μ.μ.

    Το να σκεπασω το ''γραφειν αισχρως ''ειν το ζητημα.πην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. και ως επίσης είναι γνωστό, όχι μόνον τη σήμερον, αλλά από την συντελείας, υπάρχουν πλήθος ενάρετοι άνθρωποι...
    άς τον "σοφο" στην τρέλα του και μην τον συνεφέρεις
    τι κρύβει μέσα το μυαλό ενός σοφού δεν ξέρεις....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος6/3/15, 10:34 π.μ.

    Κάποιοι μπορεί να είναι τόσο στερημένοι ( σεξουαλικά; συναισθηματικά; ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν)
    που όταν δουν μια φωτό με (συμβολικό έστω) γυμνό, σκανδαλίζονται (σεξουαλικά; συναισθηματικά; ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν) και επεμβαίνουν με επιτιμητικά σχόλια στον συντηρούντα τη σελίδα , γράφοντας απαξιωτικές κρίσεις, εις βάρος των προθέσεών του, που μου θυμίζουν ΕΝΤΟΝΑ τις πρακτικές των Λουθηροκαλβίνων μετά τη Μεταρρύθμιση του Λουθήρου.

    Αδελφοί, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΑΝ σας σκανδαλίζει μια σελίδα, ή ένας άνθρωπος, κόψτε το (κατ' επιταγήν; )
    τρολάρισμα και ΜΗΝ ξαναεπισκέπτεσθε τη σελίδα ή ΜΗΝ ξαναμιλάτε στον άνθρωπο.

    Είναι τόσο απλό!
    Έτσι θα είμαστε ΟΛΟΙ χαρουμενοι και ευχαριστημένοι!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ ανώνυμε...
      δεν ξέρω εάν σκανδάλισε η φωτογραφία.. το θεωρώ απίθανο. Θα προτιμούσα να είχε ερεθίσει - σκανδιλίσει το κείμενο.. και επ' αυτού του κειμένου να έλεγε όποιος θέλει κάποια άποψη.
      Πότε όμως δεν μπορούμε να πούμε μια άποψη; Δηλαδή πότε μας είναι αδύνατον να σχετιστούμε με κάτι;
      Μπορώ να σκεφτώ δύο λόγους :
      Ή όταν σαν ύπαρξη (σκέψη, σώμα, διάθεση, συναίσθημα) έχουμε γίνει μπετόν...
      καθότι για να πεις - διάβασε σχετιστείς - με κάτι πρέπει να έχεις πόρους... να είσαι πορώδης έτσι που να μπορείς να προσλάβεις και να σε προσλάβουν οι άλλοι...
      Ο άλλος λόγος είναι να είσαι πορωμένος... δηλαδή να νομίζεις ότι όλα περιστρέφονται γύρω σου... έτσι που να μην μπορείς να διακρίνεις την ετερότητα. Να είσαι τόσο πορωμένος που να έχουν φράξει όλες οι αρτηρίες και όλες οι διακλαδώσεις...
      Να ενδιαφέρεσαι μόνο για το άτομό σου, για την ηθική του αρτιοτητα, για την δική σου σωτηρία -η οποία θα μπορούσε να ειπωθεί και σωτηριούλα- και με βάση αυτό - το πορωμένο Εγώ- να μετράς τα πάντα.
      Και στη μία και στην άλλη περίπτωση ο κόσμος, τα προβλήματά του, τα φαινόμενα (όπως αυτά που περιγράφω στην ανάρτηση) γίνονται ξένα...
      Ο Χριστός όμως, μια και αρέσκονται οι φίλοι της σελίδας να μιλάνε για τον Χριστό και τον Θεό και το Άγιο Πνεύμα... προσέλαβε όλη την Κτίση... τίποτα δεν του ήταν ξένο.

      Διαγραφή
  7. Ανώνυμος6/3/15, 10:58 π.μ.

    " Θα προτιμουσα να σε δεσω και να φυγω...π" έγραψε αυτός ο π. Τι ήθελε να πει με αυτό αγαπητή ιστολόγε; έχει φαντασιώσεις δεσίματος ο άγνωστος π; είδε άραγε τις " 50 αποχρώσεις του γκρι" αυτός ο π;
    Σκανδαλίστηκα! Μου αναπτύχτηκαν αστραπιαία φαντασιώσεις!
    Επειγόντως πρέπει να δω τον πνευματικό μου, να διώξω το άγος από πάνω μου!
    ;-0

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ... δεν ξέρω τι ήθελε να πει με το "δέσιμο".. Ποιόν να δέσεις; Πού να τον δέσεις ; και γιατί να τον δέσεις τον χριστιανό;
      Πάντως τώρα που το λες.. κάποιοι γνωστοί μου που πήγαν και είδαν την ταινία "50 αποχρώσεις του γκρι" μου έλεγαν ότι έκαναν μεγάλο χαβαλέ... για να κλαίνε τα λεφτά που έδωσαν για αυτή την πατατιά..
      Ωστόσο, όπως μου είπαν αυτοί οι γνωστοί μου, στην Αγγλία που η ταινία έχει κάνει ρεκόρ εισιτηρίων, η πυροσβεστική των Άγγλων δεν προλαβαίνει τις κλήσεις για να ξεδέσει ανθρώπους που κάπως δέθηκαν....με αλυσίδες, με χειροπέδες (θα σε γελάσω).. Τι παθαίνουν τα ανθρωπάκια... πάνω στην φαντασίωσή τους!!

      Διαγραφή
  8. Ανώνυμος6/3/15, 3:58 μ.μ.

    ΚΑΛΗ ΜΟΥ,ΣΑΛ
    ΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΔΙΠΛΑΝΗ ΜΠΗΚΕ ΠΑΚΙΣΤΑΝΟΣ ΝΑ ΚΛΕΨΕΙ ΕΙΧΕ ΣΧΟΙΝΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ.
    ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΣ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΜΥΝΑ ,,,
    ΕΛΕΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος6/3/15, 7:52 μ.μ.

      A! τώρα καταλάβαμε τι ήθελε να πει με το "δέσιμο" αυτός ο π. επιτέλους.

      Διαγραφή
  9. Ανώνυμος6/3/15, 5:07 μ.μ.

    Να προσθεσω επισης αγαπητες πως ενω καποιοι εξουσιαζαν τις αδυναμιες τους υπεπαισαν σε πτωσεις παρα την θεληση τους.Αυτα απο την πειρα Πατερων!

    Ο σκανδαλισμος ειναι απο κειμενα που φαινονται ευδιακριτως.
    Οι φαντασιωσεις ειναι δικο σας επιτευγμα.
    Αρκετα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος6/3/15, 9:56 μ.μ.

    και γω προσπαθώ να πω ότι ότι όταν του παριστάνεις τον αυστηρό ιεροκήρυκα
    του άλλου, ειδικά όταν ΔΕΝ τον γνωρίζεις και ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ στον ΑΛΗΘΙΝΟ κόσμο,
    αυτός την προσπάθειά σου, να τον φέρεις στον κατ' εσέ "ίσιο " δρόμο, τη συνδέει με...Κάιρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός