Η Άνοιξη, εκτός όλων των άλλων που έχουμε πει παλιότερα, είναι η εποχή... της ρίγανης.
Της ρίγανης της κανονικής, της άγριας... της αγριεμένης ρίγανης.
Επιμένω σ' αυτό το σημείο... για να την ξεχωρίσω από τις άλλες τις ρίγανες που μαζί με άλλα αρωματικά φυτά, φυτεμένα σε ροζ, φούξια και λαχανί γλαστράκια αποτελούν το απαραίτητο ντεκορ που κάθε εκπομπή μαγειρικής που ενδημεί στην ελληνική τηλεόραση, επιθυμεί να έχει,...έτσι που να εξασφαλίζεται ένας τόνος απλότητας και φυσικότητας, μια αύρα φρεσκάδας του χωριού, μπροστά από κάμερες και κάτω από προβολείς, πίσω από καλώδια και επεξεργαστές ήχου, ανάμεσα σε ηχεία και μικρόφωνα .... κι όλα αυτά που κάνουν τω όντι στούντιο ένα στούντιο, και θελκτικό το προς πώλησιν εμπόρευμα, ήτοι την εκπομπή της μαγειρικής....
Απλώνει ο καλός τηλεοπτικός μάγειρας ...συγνώμη σεφ, ήθελα να πω... το χέρι του στο γλαστράκι με τη ρίγανη, το βασιλικό, το δυόσμο, τον μαϊντανό, κόβει με μια απαλή, χορευτική κίνηση ένα κλαδάκι, μας το δείχνει με χαμόγελο και νόημα που να υπογραμμίζει την ποιότητα της μαγειρικής του... και βάζει την τελευταία χαριτωμένη πινελιά, γαρνίροντας το πιάτο που θα "απογειώσει την γεύση σας"....
(μικρή παρένθεση εδώ : ποτέ δεν κατάλαβα αυτό το λεκτικό σχήμα: γιατί να "απογειώσει" και να μην "προσγειώσει" τη γεύση μας;)
Απλώνει ο καλός τηλεοπτικός μάγειρας ...συγνώμη σεφ, ήθελα να πω... το χέρι του στο γλαστράκι με τη ρίγανη, το βασιλικό, το δυόσμο, τον μαϊντανό, κόβει με μια απαλή, χορευτική κίνηση ένα κλαδάκι, μας το δείχνει με χαμόγελο και νόημα που να υπογραμμίζει την ποιότητα της μαγειρικής του... και βάζει την τελευταία χαριτωμένη πινελιά, γαρνίροντας το πιάτο που θα "απογειώσει την γεύση σας"....
(μικρή παρένθεση εδώ : ποτέ δεν κατάλαβα αυτό το λεκτικό σχήμα: γιατί να "απογειώσει" και να μην "προσγειώσει" τη γεύση μας;)
Βέβαια, παράλληλα με τα απλά, πανάρχαια αυτά φυτά - που κάποτε ήταν τόσο οικεία στους ανθρώπους όσο το ξύλινο τραπέζι της κουζίνας με τις σανίδες που δεν εφάρμοζαν ακριβώς αλλά άφηναν ένα ελάχιστο άνοιγμα μεταξύ τους και το κατώφλι του σπιτιού τους που είχε φθαρεί από τα τόσα πόδια - φιγουράρουν άψογοι πάγκοι μαγειρικής, ανοιξείδωτα σκεύη, διάφορα γκουρμέ σκευάσματα, πανάκριβα σετ μαχαιριών... κι όλα αυτά που κάνουν το μαγείρεμα να μοιάζει με κάτι εξωφρενικό κι υπερ-ανθρώπινο, σαν μια υπερπαραγωγή του Χόλιγουντ.
Κι ενώ επαναλαμβάνονται τα υλικά μιας παράξενης συνταγής.... στο πλάι "τρέχουν" οι διαφημίσεις των καλών χορηγών και διαφημιζομένων εταιριών πώλησης ειδών σπιτιού, εξοπλισμού εστιατορίων, πώλησης ειδών κήπου και φυτών εσωτερικού χώρου, καθώς και της πολυεθνικής αλυσίδας σούπερ μάρκετ που έχει αγοράσει τον καλό σεφ και του οποίου τα προϊόντα και τις συνταγές διαθέτει στα καταστήματά της....
Από αυτή λοιπόν την δυστυχισμένη ρίγανη εσωτερικού χώρου των στούντιο, ξεχωρίζω την αγριεμένη ρίγανη που φύεται σε ένα χωράφι πιο κάτω από το σπίτι μου... εδώ και πολλά χρόνια... απ' όταν ο γερο-Λευτέρης όταν ζούσε, ερχόταν τέτοια εποχή με το μουλάρι του, να την τρυγήσει και να επισκευάσει με τα χέρια του την ξερολιθιά που ήταν δίπλα της, και την τριγύριζε και την στήριζε, εκεί απ' ανέκαθεν....
Ναι, φύεται... έξω στον αέρα.. στο χώμα.... χωρίς να ρωτήσει κανέναν... εκεί από πάντα. Κανείς δεν την ποτίζει... κανείς δεν της τραβάει πλάνα... κανείς δεν την χρησιμοποιεί ως ντεκόρ για να πουλήσει κάτι...
Και τώρα την Άνοιξη, ο άγριος θάμνος της, που δεν μπορούν πέντε άνθρωποι να τον αγκαλιάσουν, ξεχειλίζει από άσπρα μικρά ανθάκια, βουίζει ολόκληρος από μέλισσες και φτερωτά και στη ρίζα του κρατάει τις σαύρες κι τ' άλλα τα μικρά πλάσματα της γης... και μυρίζει.. Θέ μου πώς μυρίζει!
Περήφανη κι αγριεμένη μου ρίγανη!!
Από αυτή την ρίγανη πήγα κι εγώ σήμερα κι έκοψα μερικά κλαδιά. Τα έκανα ματσάκια και τα άφησα να ξεραίνονται. Ρίγανη για όλο το χρόνο....
Σκέφτηκα λοιπόν να δώσω κι εγώ μια συνταγή ανάλογη με το ήθος της, στους εκλεκτούς φίλους της ταπεινής σελίδας:
Πατάτες με τη ρίγανη
Υλικά : πατάτες, ρίγανη, αλάτι, πιπέρι, λάδι.
Εκτέλεση : Παίρνουμε τις πατάτες. Προτιμώ τις φρέσκιες, τις οποίες απλώς πλένω εξωτερικά και δεν τους αφαιρώ τα φλούδια. Γίνονται πιο νόστιμες! Σε διαφορετική περίπτωση τις καθαρίζουμε κανονικά και παραδοσιακά. Τις κόβω σε μεγάλα κομμάτια μακρόστενα, συνήθως στα 4.
Τις βάζω στο ταψάκι, τους ρίχνω αλάτι, πιπέρι και τρίβω την φρέσκια ρίγανη που μοσχοβολάει από την αγριάδα της, βάζω και κανα-δυό κλαδάκια ολόκληρα σταυρωτά... Τα ανακατεύω με τα χέρια να πάνε παντού.
Ρίχνω ένα κρασοπότηρο λάδι, ένα ποτήρι νερό και τις βάζω στο φούρνο για 45 λεπτά στους 180ο βαθμούς. Όταν πάρουν χρώμα και τρυπιούνται με το πιρούνι είναι έτοιμο το φαγητό.
Συνοδεύεται με κρασί (εμείς έχουμε κόκκινο) και ντοματοσαλάτα.
Τόσο απλά. Πατάτες με τη ρίγανη.
Γιατί τι θα ήταν οι πατάτες χωρίς τη ρίγανη;
Τι θα ήταν η ρίγανη χωρίς την Άνοιξη;
Τι θα ήταν η Άνοιξη χωρίς την ξερολιθιά και την ανάμνηση του γέρο-Λευτέρη, που την επισκεύαζε με εκείνα τ' άγρια τρυφερά χέρια του;
Ε λοιπόν είστε...είστε. .ανελέητη στην εξέχουσα νεα ταση πραγμάτων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαραδοσιακές πατάτες στο φούρνο!
Ευχαριστούμε για την συνταγή
Εγώ σας ευχαριστώ!
ΔιαγραφήΕ... ναι, να λέμε και κάτι πρακτικό.. όχι μόνο ποιήσεις και φιλοσοφίες....
ευχαριστουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές ευχές - Καλό απόγευμα!
ΔιαγραφήΤί θέλετε να πείτε κ. Ελένη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως όχι ότι είμαι καλή νοικοκυρά και μαγείρισσα.
ΔιαγραφήΑν και αυτοί οι τίτλοι δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητοι... αλλά δυστυχώς για μένα και τους συνοικούντες μετ' εμού, δεν είμαι.
Το παρόν "τεχνούργημα" (ή μήπως "τερατούργημα";) θα μπορούσε ίσως να διαβαστεί με πολλούς τρόπους....
Ο ένας απ' αυτούς θα ήταν για να περιγράψει τον Ευχαριστιακό άνθρωπο (γέρο -Λευτέρη).
Ο άλλος για να αντιπαραβάλει τον σύγχρονο καταναλωτικό τρόπο ζωής με τον απλό φυσικό, που έχουμε ξεχάσει. .
Ένας άλλος θα μπορούσε να ήταν μια συνολική μεταφορά.... η ρίγανη ως πνευματική δημιουργία και οι τόποι της, ο ωραίος καιρός της Άνοιξης, οι προϋποθέσεις της και οι παραμορφώσεις της, η σχέση με το σώμα και η σύνδεση όλων με όλα.
Ο άλλος ως μια απλή συνταγή αγανακτισμένης νοικοκυράς.
Κι ένας άλλος ως μια προσωπική μου ιστορία.
Ευχαριστώ από καρδιάς...
Tις έφτιαξα σήμερα. Βέβαια πρόσθεσα και σκόρδο και μουστάρδα και πιπέρι καγιέν και κολοκυθάκια
ΑπάντησηΔιαγραφήεκτός από το λάδι, το αλατοπίπερο και τη ρίγανη.Κοινώς το χάιδεψα πολύ το φαγητό. Εννοείται ότι βγήκε καλό λίαν. Ευχαριστώ για την ιδέα του ψησίματος της πατάτας με τη φλούδα. Κάνει τη διαφορά!
Μα εσύ αγαπητέ μου... ελάμπρυνες το φτωχό μου φαγητό!
ΔιαγραφήΠάω τώρα εδώ παρακάτω, σε μια αγριοκληματαριά να κόψε τρυφερά αμπελόφυλλα για ανοιξιάτικους ντολμάδες συνοδεία γιαουρτιού...
άλλο φαγητό αυτό... να φας, να ευφρανθείς και να ευχαριστήσεις...
Ωραία η συνταγή!Της πρόσθεσα κι ένα κοτόπουλο κι έγινε μούρλια!!!Απογειώθηκε!
ΑπάντησηΔιαγραφήπαπα-Κώστας
Αυτό μάλιστα! να το δεχθώ... μόνο απογειώθηκε; Εδώ μιλάμε για ανάληψη στον 7ο ουρανό της γεύσης, παπα-Κώστα μου...
ΔιαγραφήΝα' σαι καλά...
περιμένουμε συνταγή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ! κάποια πράγματα δεν γράφονται... πρέπει να κάτσεις μαζί με μια παλιά νοικοκυρά, να πιάσεις με το χέρι σου τη γέμιση να καταλάβεις την ποσότητα, να δεις πώς διπλώνεται το φυλλαράκι, πώς "χτίζεται" η στρώση, να καταλάβεις πόσο ζουμί χρειάζεται...
ΔιαγραφήΕίναι όπως εκείνο το "όσο αλεύρι σηκώσει"... τι φόβητρο κι αυτό! Τι σημαίνει "σηκώσει";
Κάποια πράγματα απλώς γίνονται....και έτσι εγγράφονται.
Εμένα μου αρέσει ο τίτλος. όχι πατάτες με ρίγανη, αλλά πατάτες με τη ρίγανη. Κάνει τη ρίγανη αναπόσπαστο και απόλυτα αναγκαίο κομμάτι του φαγητού. δεν είναι απλώς ένα πασπάλισμα. Είναι Η ρίγανη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ.
Το πράγμα.
ΔιαγραφήΤο άρθρο δεν είναι τυχαίο μέρος του λόγου στην ελληνική γλώσσα. Δεν υπήρχε βέβαια από πάντα (π.χ. Ομηρικά έπη) αλλά και τίποτα δεν ήταν ριγμένο έτσι στη τύχη.
Είναι ορισμός και διάκριση. Κύρια συστατικά της ελληνικής σκέψης.
Ευχαριστώ!