Καιρό είχα ν' ακούσω τ' όνομα Ασημίνα.
Θυμάμαι μόνο μια γειτόνισσα κυρία Ασημίνα που είχε κόρη της την Ειρηνούλα.
Στη γειτονιά κυκλοφορούσε η φήμη ότι η Ειρηνούλα δεν ήταν πραγματική κόρη της κυρίας Ασημίνας, αλλά την είχε υιοθετήσει γιατί δεν μπορούσε να κάνει δικά της παιδιά. Παράξενο είναι ότι δεν θυμάμαι καθόλου τον άνδρα της κυρίας Ασημίνας, τον πατέρα της Ειρηνούλας, αν και υπήρχε...
Έτσι, μ' αυτήν την ιστορία περί υιοθεσίας, εξηγούσε η γειτονιά - γιατί και οι γειτονιές εξηγούν - την ανομοιότητα, όχι μόνο την εξωτερική - φυσιογνωμική αλλά και του χαρακτήρα ανάμεσα σε κόρη και μάνα, ανταπέδιδε την υποτίμηση που δεχότανε από τη στριφνή, δύστροπη και αυστηρή γειτόνισσα υπενθυμίζοντας υποδορίως και κρυφίως ότι ήταν στείρα, και απολάμβανε την λύπηση που ένιωθε για εκείνο το δύστυχο πλάσμα την Ειρηνούλα που ήταν αδυνατούλα κι ετοιμόροπη, με ίσια μαλλιά σαν πράσσα και κάτι χοντρά γυαλιά που έκαναν τεράστια δυό άδεια μάτια...
Με πόσους τρόπους μπορεί να εξαφανιστεί ένα πλάσμα;
Κάποια στιγμή έφυγαν απ΄τη γειτονιά... από τότε υποθέτω ότι είχα ν' ακούσω τ' όνομα Ασημίνα.
Με πόσους τρόπους μπορεί να εξαφανιστεί ένα πλάσμα;
Η κυρία αυτή μπήκε σε μια ενδιάμεση στάση, έκατσε απέναντί μου και διαγώνια, μόνη της, βόλεψε δίπλα της την γυναικεία τσάντα που κρατούσε και ζήτησε από τον εισπράκτορα ένα εισιτήριο για Σούδα... στο απογευματινό λεωφορείο των 7.00 πολλοί άνθρωποι πηγαίνουν στο λιμάνι για να ταξιδέψουν με το πλοίο... έτσι κι αυτή : ήταν χαρωπή και περιποιημένη, ντυμένη κατά την εποχή, με λίγες ελαφριές αποσκευές και κείνη την ολόφρεσκη προσμονή που έχουν όσοι πάνε ένα ολιγοήμερο ταξιδάκι στην πρωτεύουσα.
Γρήγορα κτύπησε το τηλέφωνό της.
Ποιά άσκηση, Ασημίνα; (Μου φάνηκε ενοχλημένη).
......
Φέρε το βιβλίο να μου την διαβάσεις....
....
Πόσες φορές τα έχουμε πει αυτά; Κάθε αριθμός που διαιρείται με τον εαυτό του μας δίνει τη μονάδα, το 1.
....
4 δια 4 μας δίνει 1 ... έτσι και 0,2 διά 0,2 θα μας δώσει το ένα .... (Μου φάνηκε ικανοποιημένη).
....
Τι δεν καταλαβαίνεις; Από την τρίτη δημοτικού τα έχετε κάνει αυτά. Πες μου, αν διαιρέσουμε το 4 με το 2 πόσο θα πάρουμε;
.....
Θα στο πω για να το καταλάβεις, άλλη μια φορά (Μου φάνηκε παθιασμένη).
Το ύφος της τώρα είχε κάτι το στρατευμένο.... Πολλά παραδείγματα ...
Αν κόψουμε μια σοκολάτα στα 2, αν κόψουμε μια πίτσα στα 4, αν διαιρέσουμε το 10 με το 5....
Πολλές ερωτήσεις...
Στις οποίες ερωτήσεις... η καημένη η Ασημίνα απαντούσε προφανώς λάθος ή δεν απαντούσε καθόλου, γιατί το ύφος της κυρίας έγινε τώρα γρονθώδες, το χέρι της ανεβοκατέβαινε... το στόμα της σφιγγότανε, η φωνή της έβγαινε μέσα από τα δόντια (Μου φάνηκε να χάνει τον έλεγχο)
Η Ασημίνα όμως παρέμενε στο τηλέφωνο και .... επέμενε να θέλει να μάθει την διαίρεση... μάλιστα εκνευριζόταν γιατί κάποια στιγμή η κυρία της είπε :
Μη μου μιλάς εμένα έτσι....
Σε όλες τις διαιρέσεις συμβαίνει το ίδιο. Η διαίρεση είναι το αντίθετο του πολλαπλασιασμού, ο πολλαπλασιασμός είναι το αντίθετο της διαίρεσης, όπως η πρόσθεση είναι το αντίθετο της αφαίρεσης και η αφαίρεση το αντίθετο της πρόσθεσης.....
Παντού σε όλες τις χώρες του κόσμου, Ασημίνα....
Πόσες φορές θα τα πούμε αυτά....
Τι δεν καταλαβαίνεις;
Θα σου το ξαναπώ... είναι απλό και λογικό... αν κόψουμε την πίτσα στα....
Ναι, πάντα και παντού... οι αριθμοί είναι ίδιοι, Ασημίνα...
Θα στο εξηγήσω άλλη μια φορά, για να το καταλάβεις.... κάθε αριθμός που διαιρείται με τον εαυτό του μας δίνει τη μονάδα....
Έχουν οι αριθμοί εαυτό; τι είναι ένας εαυτός; τι είναι μονάδα; τι είναι αριθμός;
Έχει και η Ασημίνα έναν εαυτό μονάδα;
Επί είκοσι λεπτά, εγώ άκουγα την κυρία να εξηγεί την πράξη της διαίρεσης....
Η Ασημίνα άκουγε για τις αναλλοίωτες πράξεις των αριθμών... την άκαμπτη, την αιώνια, λογική, αριθμητική και απλή τους φύση.
Η κυρία δεν άκουγε τίποτα.... (ή μήπως μου φάνηκε;)
Η Ασημίνα δεν ήξερε για ποιόν λόγο δεν μπορούσε να καταλάβει την διαίρεση... τι ήταν αυτό που την εμπόδιζε να καταλάβει τα τόσο απλά πράγματα που της εξηγούσε, τόση ώρα και με τόση υπομονή η μητέρα της....
....η μητέρα της που ήταν στο λεωφορείο, που θα 'μπαινε στο πλοίο και θα 'φευγε χωρίς την Ασημίνα....
Κάποια στιγμή έφτασε η στάση μου και κατέβηκα από το λεωφορείο....
Αχ Ασημίνα!
Καθώς εσύ δεν μπορούσες να καταλάβεις την απλή πράξη της διαίρεσης, εγώ θυμήθηκα ότι για χρόνια δεν μπορούσα να προφέρω την απλή φράση η ζωή μου, ούτε να εξηγήσω ούτε να καταλάβω τίποτα.
Θυμήθηκα ότι μπορούμε ν' ακούμε αλλά να μην ακούμε, να βλέπουμε αλλά να μην βλέπουμε, να εξηγούμε αλλά να μην εξηγούμε, να υπάρχουμε αλλά να μην υπάρχουμε.... να ζούμε αλλά να μην ζούμε...
Σκέφτηκα με πόσους άπειρους τρόπους εξαφανίζεται ένα πλάσμα ... η αδυνατούλα Ειρηνούλα, ο πατέρας της ή η επίμονη Ασημίνα, σε όλες τις χώρες του κόσμου... μπροστά στην αδιάφορη αλήθεια των αριθμών, που δεν φοβούνται τίποτα, δεν έχουν καμία απολύτως ανάγκη, δεν νιώθουν μοναξιά, δεν έχουν ερωτήσεις, δεν πάσχουν ....
Αχ! Ασημίνα μου, δεν έχει σημασία... δεν πειράζει, εάν πας χωρίς να έχεις λύσει την άσκησή σου στο σχολείο...
Όταν γυρίσω θα στα εξηγήσω....μη μου ανησυχείς...
Ναι .... και να πεις στη δασκάλα σου ότι η μαμά μου έλειπε και γι' αυτό δεν μπόρεσα, κυρία, να λύσω τις ασκήσεις της αριθμητικής ....
Δεν κατάφερα ποτέ να συμπαθήσω τα μαθηματικά...προς μεγάλη απογοήτευση του πατέρα μου!Δε φόρεσα και γραβάτα βέβαια.Άλλο μεγάλο χτύπημα αυτό!
ΑπάντησηΔιαγραφήπαπα-Κώστας
Πιστεύω παπα-Κώστα ότι η γνώση είναι μια μορφή φωτιάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μάθημα από μόνο του είναι μια στοίβα ξερά ξύλα, εάν ο δάσκαλος δεν είναι φλέγεται από έρωτα για το μάθημά του καμία γνώση δεν μπορεί να μεταδώσει. Ο πραγματικός δάσκαλος σέβεται απολύτως το μάθημα και νιώθει μικρός...
Ίσως ποτέ δεν υπήρχαν αρκετοί τέτοιοι δάσκαλοι και αν κάποιος βρισκότανε στο δρόμο σου ήταν θέμα καλής τύχης...
Σήμερα όμως γίνεται συστηματική προσπάθεια να μην υπάρχει κανείς....
"Διδακτική Μεθοδολογία" το λένε... Υπάρχουν λοιπόν αρκετές μέθοδοι, δηλ. τρόποι διδασκαλίας, φιλελεύθεροι, δημοκρατικοί, συμμετοχικοί, ανεκτικοί, καθοδηγητικοί, διαδραστικοί κ.ο.κ. ...
Καμία πρόβλεψη για κείνον τον δάσκαλο που είναι "βάτος φλεγομένη και μη καιομένη"...
Οι μαθηματικοί λόγω της σπουδαιότητας του μαθήματος(ποτέ δεν κατάλαβα ποιος το καθορίζει αυτό)είχαν πάντα έναν εφησυχασμό ως προς τη μετάδοση γνώσης.Ως και σνομπισμό.Δε χρειάζεται πρόβλεψη για τέτοιους δασκάλους που περιγράφεις.Ξεπερνάνε τα όποια στεγανά(το ξέρω από πρώτο χέρι).
ΔιαγραφήΑπό τους παλιούς δασκάλους που τους έβλεπαν και τρέμανε τα παιδιά προτιμώ τον πιο αδιάφορο σημερινό δάσκαλο.
παπα-Κώστας
Oύτε εγώ ξέρω μαθηματικά. Ξέρω όμως ότι έχουν μια δική τους ομορφιά. Θα ήθελα να μπορώ κάπως να την προσεγγίσω.
ΔιαγραφήΗ παρατήρησή σου σχετικά με τους αδιάφορους δασκάλους και τους παλιούς δασκάλους θα μπορούσε, παπα-Κώστα να συνοψίσει όλο τον προβληματισμό του Διαφωτισμού και των Νέων Χρόνων και την θεωρώ μεγάλης σπουδαιότητας.
Μια ερώτηση μου γεννιέται, μια και μιλούσαμε για Εκκλησία και θεραπεία πριν λίγες μέρες: Ποιός δεν μπορεί ποτέ και με τίποτα να θεραπευτεί;
Αυτός που δε θέλει.Έχει και πολλές υποκατηγορίες αυτό.
ΔιαγραφήΤα τεκτενόμενα του Διαφωτισμού τα έχω παρακολουθήσει μόνο από το βιβλίο ιστορίας της Γ λυκείου.Δεν με ενθουσίασε η εποχή αυτή ποτέ.Ούτε και η γεωγραφία της.Από εκεί και πέρα μόνο μέσω των όποιων επιρροών εξαπλώθηκαν ανατολικά.
Απλά δεν μου αρέσει το να συγκεντρώνει τόσες εξουσίες ένας άνθρωπος(δάσκαλος,παπάς,πρόεδρος,αστυνόμος)του οποίου η δουλειά είναι διαμετρικά αντίθετη με την εξουσία κατά τη γνώμη μου(ναι ,βάζω πρόεδρο και αστυνόμο μέσα).
παπα-Κώστας
Κατά τη γνώμη σου παπα-Κώστα η μαμά της Ασημίνας, που αναφέρω σ' αυτό το μικρό πόνημά μου, ήταν ένας άνθρωπος που ενδιαφερόταν ή ένας αδιάφορος άνθρωπος;
ΔιαγραφήΕίναι ένα κλασικό παράδειγμα της μέσης Ελληνίδας του σήμερα.Είμαστε εντελώς χαμένοι σαν λαός.Και η κρίση τα έκανε πολύ χειρότερα τα πράγματα.Έχουμε χάσει την ταυτότητά μας και μοιάζουμε να βαδίζουμε σε δάσος μέσα στη νύχτα και χωρίς φεγγάρι.Το ίδιο είναι και η μητέρα της Ασημίνας.Το βλέπω κι εδώ στο νησί τους καλοκαιρινούς μήνες.Σαφώς και ενδιαφέρεται αλλά υπάρχουν και όλες αυτές οι υποχρεώσεις,που προκύπτουν από τη ζωή που κάνουμε,από τις απαιτήσεις που έχουμε,που χρειάζεται να είμαστε ταυτόχρονα σε καμιά δεκαριά μέρη.
ΔιαγραφήΌλα όμως έχουν τις ρίζες τους στη έλλειψη ταυτότητας.
παπα-Κώστας
Συμφωνώ μαζί σου παπα-Κώστα.
ΔιαγραφήΚαθημερινά είναι άπειρα τα δείγματα της βαθιάς και βαριάς ασθένειας του σύγχρονου ανθρώπου...
Καποτε τον δασκαλο τον ειχαμε Ελενη σαν δικο ,ηταν κατι σαν θειος κ ας ηταν αυστηρος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιχα γνωρισει εναν γιατρο .Αυτος μου ειπε''το γεγονος που εγω δεν καπνιζω σημερα ωφειλεται στον καθηγητη μου,που καποτε κ εγω σαν μαθητης εκανα σκασιαρχειο κ πηγα σε ενα μπιλιαρδαδικο μαζι με αλλους.Εκει αναψα τσιγαρο και αρχισα να επιδιδομαι στην τεχνη.Ξαφνικα αισθανομαι πισω μου μια παρουσια ,ηταν ο μαθηματικος μου''Αποστολοπουλε...τι κανεις εδω μεσα εσυ ο καλος μαθητης μου;;;
Δεν ντρεπεσαι ,δεν κοκκινιζεις να ξεπεφτεις εδω μεσα,αντι να εισαι στο μαθημα σου και καπνιζεις συναμα και το μυαλο σου θα γινει κουδουνι.Τι θα λες αυριο στους ασθενεις;Μη καπνιζετε και διπλα σου θα εχεις τσιγαροθηκη;''
Θελω να πω ,ο δασκαλος ,ο καθηγητης ενδειαφερονταν για τους μαθητες σαν να ηταν γονεις.
Αυστηροι ,ναι! Μα πως γινοταν να τους αγαπας αν κ ηταν αυστηροι;
Σημερα,ο καθηγητης στο προαυλιο κανει τσιγαρο με το μαθητη κ στο μαθημα...ο,τι καταλαβες...καταλαβες!
Θα συμφωνησω παρα πολυ με τις αποψεις σου!
Καλημερα σε ολους ,
Υγιαινεται!πην
Παλιότερα, αγαπητή Πηνελόπη, έχω την αίσθηση ότι ο δάσκαλος η ο καθηγητής μπορούσε με το ύφος, την προσωπικότητά του κλπ, να σε κάνει να αγαπήσεις ή να μισήσεις το συγκεκριμένο μάθημα ή το σχολείο, γενικότερα.
ΔιαγραφήΣε βοηθούσε δηλαδή με κάποιο τρόπο να αποκτήσεις μια ΣΧΕΣΗ με το αντικείμενο. Αυτό από μόνο του, το γεγονός δηλ. ότι με κάποιο τρόπο ο μαθητής ΣΧΕΤΙΖΟΤΑΝ με τη γνώση ήταν ένα μεγάλο όφελος, που έχει τις αιτίες του, που υπερβαίνουν τους επιμέρους δασκάλους και καθηγητές.
Σήμερα αυτό που διαφοροποιεί την εκπαιδευτική διαδικασία είναι η έλλειψη ΣΧΕΣΗΣ, το πάγωμα, η αδιαφορία, που εν τέλει είναι μια βαθιά ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ, ένα κλείσιμο στον εαυτό.
Κι αυτό είναι το αντίθετο της ΓΝΩΣΗΣ ή μάλλον η καταστροφή της.
Σου εύχομαι να είσαι καλά
Τα χρόνια εκείνα, παίζαμε στην πλατεία του χωριού και οταν βλέπαμε τον δάσκαλο ....- ο δασκαλος ο δασκαλος- λέγαμε και δισλυόμασταν σαν τις μύγες. Την αλλη μέρα στο σχολείο ο δάσκαλος με αυστηρό ύφος "να σηκωθούν επάνω ολοι οσοι επαιζαν χθες στην πλατεία" και αθρόα σιγά-σιγά ολοι επάνω. Τον αγαπούσαμε ομως, ηταν σαν δεύτερος πατέρας μας! Ας είναι αναπαυμένος!
ΑπάντησηΔιαγραφή