Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_το άλογο των Χανίων και το άλογο του Τορίνο

alogo

"Πτώση αλόγου στο λιμάνι των Χανίων

Λίγες μέρες έχουν περάσει από τη συνάντηση του συλλόγου και της Ομοσπονδίας μας με εκπροσώπους του Λιμεναρχείου και τους αμαξάδες του λιμανιού όπου συζητήθηκαν οι συνθήκες ευζωίας των αλόγων και η βελτίωση αυτών και σήμερα είχαμε πτώση ενός αλόγου στο κέντρο του λιμανιού.
Δε γνωρίζουμε ακόμη τα αίτια που προκάλεσαν την πτώση του αλλά ελπίζουμε να μην οφείλεται στην εξάντληση του ζώου από την πολύωρη έκθεση στον ήλιο,γιατί ακόμη οι θερμοκρασίες δεν είναι υψηλές και έρχεται το καλοκαίρι ......",  
 λέει η επικεφαλίδα και η ανακοίνωση του φορέα....

Πού να οφείλεται άραγε η πτώση του αλόγου; 
Δεν ξέρω. 
Το αφήνω, λοιπόν,  στους αρμόδιους να το ψάξουν καθώς αρμόζει.... 
να κινητοποιηθούν, να τεθούν προ των ευθυνών τους οι υπεύθυνοι, προ των παραλείψεων τους οι ιδιοκτήτες, προ του κινδύνου της δυσφημήσεως οι τουριστικοί διαχειριστές (tour operators) κλπ, κλπ...  Ας τους αφήσουμε να πράξουν τα δέοντα!

Εγώ θέλω να  μιλήσω σε σένα, δύστυχε και βασανισμένε φιλόσοφε Νίτσε, και να σου πω  ότι τα άλογα πέφτουν, στο Τορίνο και στα Χανιά, το 1900 και το 2015....
Ναι, τα άλογα εξακολουθούν να λυγάνε και να πέφτουν σε γέφυρες και σε λιμάνια....
κι ο άνθρωπος εξακολουθεί να εξευτελίζει τα πάντα... να υποτάσσει τα πάντα... να μετατρέπει ό,τι αγγίζει με τη σκέψη του,  με τον λόγο του, με το χέρι του σε  αντικείμενο της έρευνας, της εκμετάλλευσης και της επιθυμίας του....

Μέσα στο φως και το μεγαλείο της Πρωτομαγιάτικης μέρας, ένα άλογο που πέφτει στο λιμάνι... η αστάθεια και η ζάλη του, ο παφλασμός του σώματος στα νερά, το βύθισμά του, το τίναγμα του κεφαλιού και ο χλιμιντρισμός του, η αγωνία του, οι φωνές των περαστικών, τα έκπληκτα μάτια των τουριστών.... είναι μια πτώση που θα αρκούσε να σε σκοτώσει και πάλι, Φρίντριχ....

 

Σχόλια

  1. Ανώνυμος2/5/15, 2:20 μ.μ.

    Με τέτοιο μουστάκι που 'χε κι αυτός,τι περίμενε...;

    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά παπα-Κώστα! Μ' έκανες και γέλασα!!
      Ο Νίτσε ήταν ένας μεγάλος φιλόσοφος και ένας μεγάλος φιλόλογος. Γνώριζε όσο λίγοι τα ελληνικά γράμματα. Από τα πιο αιχμηρά και γόνιμα πνεύματα των Νέων καιρών.
      Πολύ βαθιά τραυματισμένος, επίσης.
      Δύσκολος συνδυασμός.
      Έχεις διαβάσει το "Όταν έκλαψε ο Νίτσε" του Γιάλομ;
      Είναι μια ενδιαφέρουσα ψυχαναλυτική προσέγγιση....

      Καλό μήνα, παπα - Κώστα!

      Διαγραφή
    2. Πρέπει να προσθέσω, για λόγους τάξεως, ότι το βιβλίο του Γιάλομ δεν αφορά πραγματικά γεγονότα και πολύ περισσότερο δεν διεκδικεί μια επιστημονική ανάλυση της προσωπικότητας του Φ.Νίτσε.
      Ο Γιάλομ περισσότερο παίρνει αφορμή κι εμπνέεται για μια μυθιστορία... κάτι που έκανε και με άλλους φιλοσόφους, όπως ο Σοπενάουερ και ο Σπινόζα (βλ. "Η θεραπεία του Σοπενάουερ" και "Το πρόβλημα του Σπινόζα").

      Πάντως είναι καλογραμμένα και ευχάριστα μυθιστορήματα για αναγνώστες με απαιτήσεις...

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος2/5/15, 8:28 μ.μ.

      Δεν έχω διαβάσει ούτε Νίτσε ούτε Γιαλόμ.Η ενασχόλησή μου με τη φιλοσοφία αρχίζει και τελειώνει με τους Κυνικούς,με ολίγη από Στωικούς.Ο Νίτσε έχει όλο αυτό το αρνητικό φορτίο της φιλοσοφικής βάσης του Ναζισμού συν ότι όσους έχω γνωρίσει και τον επικαλούνται σαν μεγάλο φιλόσοφο με απωθούν σαν άνθρωποι(συμπεριφορά,απόψεις κλπ).Δεν ξέρω κατά πόσο τον έχουν διαβάσει βέβαια.Και αυτός και είναι και ο λόγος που θεωρώ πολύ σημαντικά τα έργα των χριστιανών.Στα έργα φαίνεται αυτό που πιστεύεις.Τι να τις κάνω τις λειτουργίες και τις ακολουθίες και την προσήλωση στις διδασκαλίες της Εκκλησίας αν όταν πεθαίνει ο διπλανός σου,εσύ βλέπεις "Μπρούσκο" ή αν δεν αγαπάς ούτε τα άντερά σου;Είδες,πάλι στα εκκλησιαστικά το πήγα.
      Τον Γιαλόμ τον ξέρω σαν όνομα αλλά στη ψυχολογία προτιμώ ή τον π.Φιλόθεο Φάρο ή τον "χαζοχαρούμενο" Μπουσκάλια!
      παπα-Κώστας

      Διαγραφή
    4. Ελπίζω η επίκληση του Νίτσε να μην συμπεριλάβει κι εμένα ανάμεσα σε αυτούς που σε απωθούν παπα-Κώστα...
      Ξέρω την σχετική κριτική για το Νίτσε...
      Δεν θα ήθελα να αναφερθώ...
      Σχετικά με το άλογο, παραδίδεται το επεισόδιο της γέφυρας του Τορίνο, όπου μια βροχερή ημέρα ο Νίτσε αντίκρυσε έναν αμαξά να ματιγώνει ανελέητα το άλογό του που είχε κολήσει με την άμαξα στις λάσπες... εκεί ο Νίτσε όρμησε στο λαιμό του αλόγου και το αγκάλιασε... κλαίγοντας και φωνάζοντας... εκεί κατέρρευσε ψυχολογικά. Κλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική. Μετά όλα ήταν θέμα χρόνου...ο άνθρωπος σε λίγο διάστημα πέθανε μέσα σε παράκρουση...
      Η αδελφή του μετά τον θάνατό του, χειρίστηκε πολύ άσχημα τα χειρόγραφά του και λέγεται ότι ευθύνεται πολύ για την φιλοσοφική σύνδεση του Νίτσε με το ναζισμό.

      Ας είναι. Μια χαρά τα διαβάσματά σου παπα-Κώστα.
      Περισσότερο όμως βρίσκω μεγάλο μυστήριο στα έργα σου: το να είσαι παπάς σε μια ενορία, μου φαίνεται τεράστιο έργο.


      Διαγραφή
    5. Ανώνυμος2/5/15, 9:59 μ.μ.

      Χαχα!Όχι!Εσύ άλλωστε επικαλείσαι...όλους τους φιλοσόφους.Μιλάω για πολύ συγκεκριμένη συνομοταξία!
      Α,το θυμάμαι αυτό το επεισόδιο.Το είχα διαβάσει κάποτε.Δεν τον βοήθησε τελικά η φιλοσοφία του να ισορροπήσει.Όπως πολλούς δεν τους βοηθά η τέχνη τους.Παράξενο.Δεν το καταλαβαίνω αυτό.
      Γιατί σου φαίνεται τεράστιο έργο;Ρωάω για να δω τι θα απαντήσω.
      παπα-Κώστας

      Διαγραφή
    6. Γιατί μου φαίνεται τεράστιο έργο;
      Γιατί η Εκκλησία είναι ένα τεράστιο θεραπευτήριο και οι λειτουργοί της θεραπευτές... μόνο που δεν το γνωρίζουν όσο θα όφειλαν.
      Ή δεν το γνωρίζουν καθόλου.

      Ο Νίτσε ήταν από τους μεγαλύτερους και πρώτους κριτικούς του Διαφωτισμού και του ηθικισμού της πουριτανικής κοινωνίας, όταν η βιομηχανική επανάσταση ήταν στο απόγειό της. Έκανε μια δύσκολη φιλοσοφία... την Υπαρξιακή - Φιλοσοφία της ζωής... δίκοπο μαχαίρι και ναι, δεν τον βοήθησε.
      Ήταν ένα τραγικό πρόσωπο... ας έχει βρει γαλήνη "ότι πολύ ηγάπησε"....

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος2/5/15, 4:03 μ.μ.

    ΚΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΑΙΤ ΣΑΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eυχαριστώ αγαπητέ ανώνυμε...
      αν και φοβάμαι ότι το σάιτ μου δεν είναι η καλύτερη πηγή ενημέρωσης για την Κρήτη και γενικώς...
      Ευτυχώς όμως υπάρχουν πολλά άλλα για να ενημερωθεί κανείς.
      Πάντως κι έτσι, ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος4/5/15, 8:42 π.μ.

    Συμφωνώ και με τους δυο σας. Τον Νίτσε δεν τον βοήθησε η φιλοσοφία του και η εκκλησία είναι το θεραπευτήριο για το πλήθος των ασθενούντων αν θέλουμε να γίνουμε υγιείς για να φιλοσοφούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συνήθως οι φιλόσοφοι είναι οι λιγότερο ωφελημένοι από την φιλοσοφία τους. Γιατί η φιλοσοφία ΔΕΝ ΣΩΖΕΙ. Για να κάνεις όμως φιλοσοφία -πραγματική κι όχι του εργαστηρίου ή των νοητικών πειραμάτων, όπως συνηθίζεται ιδίως στις μέρες μας- για να δεις την εποχή σου και να την εκφράσεις με έννοιες καθαρές, έτσι που να μπορούν κι άλλοι να την δουν και να σκεφτούν πάνω σ' αυτήν ή πάνω στον άνθρωπο- χρειάζεται να δώσεις τον εαυτό σου. Κι αυτό είναι κάτι που - εν δυνάμει - μπορεί να γίνει καταστροφικό.
      Ο Κ. Καστοριάδης έλεγε : "Δεν φιλοσοφούμε για να σώσουμε τον κόσμο, αλλά για να σώσουμε την συνοχή της σκέψης μας".
      Αυτό ανοίγει πολύ τον ορίζοντα και κατατάσσει στους "φιλοσόφους" πολλούς άλλα και ελάχιστους.
      Η μεγαλύτερη πρόκληση, σημείο καμπής και αναμέτρησης για την φιλοσοφία είναι - νομίζω- ο χριστιανισμός. Όχι το φαινόμενο της θρησκείας, αλλά η Ενσάρκωση και η Ανάσταση.
      Εάν τα δεχθείς αυτά, όχι ως νοητικές a priori προϋποθέσεις, αλλά ως προσωπικό βίωμα, ως προσωπική Αποκάλυψη... τότε κάνεις άλλη Φιλοσοφία.
      Ίσως τη μόνη Φιλοσοφία που μπορεί ένας άνθρωπος να κάνει....

      Ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να σκεφτώ και να εκφράσω τις σκέψεις μου.

      Διαγραφή
  4. Ανώνυμος4/5/15, 7:28 μ.μ.

    Από τα γραφωμενά σας καταλαβαίνω οτι έχετε γνώση θετικής φιλοσοφίας.
    Μακρυά από το Χριστό αληθινή φιλοσοφία δεν υπάρχει.
    Για παράπηγμα έχουμε τους Αγίους στο χώρο της εκκλησίας, διότι υπήρξαν και υπάρχουν
    άνθρωποι ενωμένοι με τον Χριστό.
    Η ζωή του Χριστού εγκρύπτεται μέσα στη δική τους ζωη και δική τους μέσα στου Χριστού!
    Πάντως, πιστεύω οτι ού μακράν της αληθούς φιλοσοφίας είστε.
    Καλό σας βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεγάλες συζητήσεις... το μέσον (του διαδικτύου) ίσως δεν είναι το προσφορότερο... έχω τις ελπίδες μου κυρίως στο μέσον της γραφής και στην καλή θέληση.
      Αυτό που λέει ο Καστοριάδης, ένας άθεος φιλόσοφος, ας μην το περάσουμε με ελαφρότητα.
      Μετά την Αποκάλυψη του Θεού Λόγου μέσα στην Ιστορία, τι Φιλοσοφία μπορούμε να κάνουμε;
      Φαίνεται να έχει λυθεί το κεντρικό πρόβλημα που βρίσκεται στην βάση όλων των φιλοσοφικών ερωτημάτων.
      Κι όμως, η Αποκάλυψη αυτή δεν τίθεται ως τσιμεντόπλακα πάνω στις σκέψεις των ανθρώπων, δεν δημιουργεί ένα στατικό σχολαστικιστικό οπλοστάσιο έτοιμων απαντήσεων, στάσεων... αυτό θα ήταν κατάργηση της ιστορικότητας, δηλαδή του γίγνεσθαι.
      Μέσα στο οποίο "γίγνεσθαι" ενέχεται και εμπλέκεται τελικά η ελευθερία του ανθρώπου, οι λόγοι των όντων και ο διάλογος ανθρώπου - Θεού.
      Εάν λοιπόν υπάρχει ένας λόγος για να κάνουμε ακόμα Φιλοσοφία αυτός είναι για να ερμηνεύουμε το πολυσχιδές, πολύτροπο και μεταβαλλόμενο "γίγνεσθαι" με το οποίο ζυμώνονται τα "έσχατα" σε μια εκρηκτική και άκρως ενδιαφέρουσα ερωτοτροπία.
      Κι αυτό είναι κατ' εμέ το περιεχόμενο της "συνοχής της σκέψης" μας που λέει ο Καστοριάδης.
      Έτσι το ερμηνεύω.
      Οι προκλήσεις όλες είναι μπροστά μας και ταυτόχρονα έχουν αναιρεθεί.
      Το πώς θα το εκφράσουμε αυτό είναι ένα μεγάλο ζητούμενο.
      Παράδειγμα : σήμερα διάβασα κάποια δήλωση του προκαθήμενου της Ελλαδικής Εκκλησίας για την αφαίρεση των εικόνων από τους δημόσιους χώρους.
      Το βάθος αυτής της συζήτησης -εάν θα υπάρξει- είναι η πρόκληση για την οποία μιλάω.

      Προσωπικά, ό,τι γνώσεις έχω και ό,τι μπορώ και ό,τι δεν μπορώ να κάνω, το αναφέρω πλέον στον Χριστό.

      Σας ευχαριστώ.

      Διαγραφή
  5. Ανώνυμος5/5/15, 7:07 π.μ.

    Τέλεια!
    Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας.
    Συγγνώμη, να σας αγγίξω λιγο?
    Ποια είσθε?
    Τι επαγγέλεστε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Tίποτα ιδιαίτερο.
      Προς το παρόν σπουδάζω, δεν εργάζομαι, ζω με δανεικά -όπως πολλοί Έλληνες- και ελπίζω σε καλύτερες μέρες!!

      Διαγραφή
  6. Ανώνυμος5/5/15, 8:24 μ.μ.

    Μου είπατε πολλά,
    Σας ευχαριστώ!
    Θα εύχομαι για 'σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός