Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_θέματα


Θέματα Δύο, (ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ)

Πρώτον : Υπάρχει η αγάπη στον κόσμο ;

-μην βιαστείτε ν' απαντήσετε-

Δεύτερον: Και πού;

Τεκμηριώστε.

Σχόλια

  1. Πρώτον:Ναι
    Δεύτερον:Παντού
    Αντί τεκμηρίωσης αρκεί να πάρετε μια βαθιά ανάσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σου φάνηκαν εύκολα τα θέματα, π. Κώστα;
      Εμένα πάλι, με δυσκόλεψαν πολύ.
      Τρεις ώρες έγραφα - έσβηνα.
      Και η επιτήρηση ήταν πολύ αυστηρή.
      Κανένας δεν μπορούσε ν' αντιγράψει... ούτε τα σκονάκια δούλεψανε.
      Στο τέλος παρέδωσα την κόλα μου με κάτι μουτζούρες πάνω.

      Διαγραφή
    2. Αυτά είναι πραγματικά θέματα;Και ζητάνε τεκμηρίωση της ύπαρξης της αγάπης;Καλό κι αυτό. Ακαδημοποίηση της αγάπης.Από τότε που οι σχολαστικοί και οι σοφοί κάνουν κουμάντο,ο διάβολος βγήκε σε αχρηστία!

      Διαγραφή
    3. Εξαρτάται... από τον βαθμό κατανόησης του θέματος.

      Διαγραφή
    4. Τι να πω.Κάποια πράγματα βιώνονται και κάποια αναλύονται

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος17/6/15, 6:16 μ.μ.

    Συμφωνώ με παπα-Κώστα. Απολύτως! Χωρίς αγάπη Παντού, θα διαλυόταν το Σύμπαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος17/6/15, 10:25 μ.μ.

    ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΟΣΜΟ
    ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΠΑΠΑ-ΚΩΣΤΑ.
    ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ
    ΕΛΕΝΗ ,ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ
    ΝΑ ΕΧΕΙ ΘΕΜΑ :
    ''Η ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ''.
    ΣΚΕΡΠΑΝΟΣΚΟΤΩΜΕΝΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα έχετε τους λόγους σας για να προτείνετε ένα τέτοιο θέμα...και αν κρίνω από ψευδώνυμό σας... πρέπει να είναι λόγοι Ζωής και Θανάτου.

      Διαγραφή
  4. Ανώνυμος17/6/15, 10:53 μ.μ.

    Το να γράφεις ένα σχόλιο είναι αγάπη.
    Το να χαιδεύεις κάποιον είναι αγάπη.
    Το να χτυπάς κάποιον είναι πάλι αγάπη.
    Η αγάπη φέρνει κοντά όλα τα πλάσματα
    φορώντας είτε το φωτεινό είτε το σκοτεινό φορεμά της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ....το να χτυπάς κάποιον είναι πάλι αγάπη...
      Μένω άλαλη.

      Φαντάζομαι ότι αφού "χτυπήσετε" κάποιον θα τρέχετε να εξομολογηθείτε και θα κάνετε βαθιές μετάνοιες.
      Ή ούτε αυτό; ... αφού το κάνετε από αγάπη και για καλό σκοπό!
      Έλεος!

      Διαγραφή
  5. Ανώνυμος17/6/15, 11:10 μ.μ.

    ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕ ΜΕ ΤΟ ΣΚΕΠΑΡΝΙ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΝ ΑΓΑΠΟΥΣΕ.
    ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕ ΤΟΣΗ ΑΓΑΠΗ...
    ΠΕΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΩΜΕΝΟ, ΝΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΔΙΟΤΙ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΣΕ ΠΟΛΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα "να σου πω" για να "του πεις" , τα σού πα και τα μού πες... που θυμίζουν κακοπαιγμένα ελληνικά σήριαλ ή οικογενειακές σφαγές και μαχαιρώματα... δεν έχουν θέση σ' αυτό το μπλογκ.
      Εάν γνωρίζεστε με τον προηγούμενο σχολιαστή και ξέρετε λεπτομέρειες για την ζωή του ή θέλετε να του μεταφέρετε κάποιες προσωπικές του πληροφορίες, καλά θα κάνετε να τον πάρετε ένα τηλέφωνο και να του τα πείτε.
      Τέτοια ξεφωνήματα και τέτοιας υπονοούμενα... όχι εδώ.

      Διαγραφή
  6. Ανώνυμος18/6/15, 7:28 π.μ.

    Ναι, διότι υπάρχουν ακόμα "δέκα" ανθρωποι που κατεβάζουν την Αγάπη Του -Χριστόν- εν τη Θεία Λειτουργία και κρατείται ακόμα ο κόσμος. Ηξει ομως η μέρα που θα καταρρεύσει το σύμπαν ροιζηδόν διότι πλέον δεν θα κατεβαίνει η Αγάπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος18/6/15, 8:15 π.μ.

    Γιατί τόσος εκνευρισμός; Δεν καταλαβαίνουν το χιούμορ σε αυτή τη σελίδα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι, δεν το "καταλαβαίνουν"!
      Και θα επιμένουν να μην καταλαβαίνουν...
      και ευτυχώς που δεν καταλαβαίνουν...

      Διαγραφή
  8. Ανώνυμος18/6/15, 8:36 π.μ.

    Εκνευρισμός; ε.... οχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάλι δεν το πετύχατε!
      Αυτό που εσείς λέτε "εκνευρισμό" ή "χιούμορ"... εγώ αποκαλώ "θέση" θεμελιωδών Αρχών που δεν υπαγορευόνται από καμία αυθεντία ή από καμία σκοπιμότητα (π.χ. ιδεολογικό συμφέρον) ή πολύ περισσότερο από τις τρέχουσες αντιλήψεις περί μπλογκ, περί διαλόγου στο ιντερνετ και άλλα τέτοια φαιδρά του συρμού και του πάγκου της λαικής όπου ο καθένας πουλάει ότι έχει, ότι διαθέτει... και κυρίως σωτηρία.. .. είναι ΘΕΣΗ και ΑΥΤΟΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ..

      Δύσκολο;

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος18/6/15, 12:33 μ.μ.

      ΤΟ ΝΑ ΧΤΥΠΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ,ΤΟ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΣΧΟΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ.
      ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ; ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΙΑ ΒΑΡΟΥΣΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΛΑΣΤΙΧΟ ΠΟΤΙΣΜΑΤΟΣ,ΛΕΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΝΑ ΗΤΑΝ ΑΓΑΠΗ;ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΟΥΜΕ ΠΑΕΙ!

      Διαγραφή
    3. Μην μπερδεύεστε... όσοι τα λένε αυτά έχουν μαύρα μεσάνυχτα από αγάπη.
      Και το μαύρο του μεσονυχτίου εξαπλώνεται... τάχα για λόγους σωτηρίας.
      Τίποτα πιο ψεύτικο από αυτό.
      Τίποτα πιο λάθος.
      "Επιτέλους, ας πούμε την αλήθεια στα παιδιά", όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος ποιητής Μανώλης Αναγνωστάκης.

      Διαγραφή
  9. Ανώνυμος18/6/15, 12:15 μ.μ.

    Φυσικά και εκνευρισμός , το λιγότερο...χάσιμο ψυχραιμίας.. της διαχειρίστριας..δεν κατάλαβα το λόγο... ως ειρωνεία επιβεβαιώθηκε η μουτζούρα στο γραπτό της αγάπης. Το παρουσιάζουν τα χριστιανικά blogs αυτό με αποκαρδιωτική συχνότητα..λυπηρό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω εξηγήθηκα.
      Οι ερμηνείες είναι ελεύθερες για τον καθένα.

      Διαγραφή
  10. Ανώνυμος22/6/15, 1:01 π.μ.

    Η γλυκύτατη φιλόλογός μου κυρία Χατζηδημητρίου, με βοήθησε στην 2η τάξη του λυκείου να καταλάβω πως έκθεση είναι, να γράφω αυτό που θέλει να διαβάσει ο αναγνώστης, χωρίς εκείνος να καταλαβαίνει πως αυτό ακριβώς κάνω. Καλή της ώρα όπου και να είναι.

    Εκείνο το "βγήκες εκτός θέματος" και το εννιάρι που ακολούθησε για την έκθεση μου με θέμα την Δημοκρατία, ακόμα το θυμάμαι, τα 'χω γράψει και αλλού. Τελικά, αφού έγραψα την έκθεσή μου στις πανελλαδικές, αποφάσισα πως δεν το έβρισκα και τόσο ευχάριστο να γράφω με τον προαναφερθέντα τρόπο, κι έτσι ίσως εγκατέλειψα μια λαμπρή καριέρα δημοσιογράφου με σεμινάρια στο ΔΝΤ.

    Ξέρω καλή μου Ελένη -μη το πεις- βγήκα εκτός θέματος. Διορθώνω λοιπόν τον εαυτό μου. Προ καιρού ο πατέρας μου και η μητέρα μου είχαν επισκεφθεί ένα μοναστήρι. Δε θυμάμαι ακριβώς την στιχομυθία που είχε ο πατέρας μου με έναν καλόγερο, όταν όμως πάνω στην κουβέντα αναφέρθηκε στην αγάπη, του είπε ο καλόγερος "και που είδες την αγάπη"; Κι ο πατέρας μου αντί άλλης απάντησης, κοίταξε την μητέρα μου. Να που την έχω δει την αγάπη αγαπητή Ελένη. Στους γονείς μου. Και μεταξύ τους, αλλά και προς εμένα.

    Ακολουθεί τώρα κι η τεκμηρίωση. Πριν λίγες μέρες μάθαμε ότι η μητέρα μου έχει ένα πρόβλημα υγείας και θα χρειαζόταν χειρουργείο. Ο πατέρας μου, τέρας ψυχραιμίας! Κάποιος που δεν θα τον ήξερε, μπορεί να τον χαρακτήριζε κι αναίσθητο. Το ζάχαρό του βέβαια, άλλα είχε να πει περί αυτού, που πήρε την ανιούσα... Κι όχι μόνο αυτό. Το βλέμμα της μητέρας μου. Εκεί έχω δει πολλές φορές την αγάπη. Όπως και τη στιγμή που την είδα πάλι μετά το χειρουργείο. Πως έλαμπαν τα μάτια της! Ξέρεις γιατί Ελένη; Όχι επειδή πήγε καλά το χειρουργείο ή επειδή ζούσε. Επειδή μας έβλεπε και πάλι, εμένα και την αδερφή μου. Πως να μη δακρύσουν λοιπόν τα δικά μου μάτια; Και με βραχνή φωνή ακόμα, πήρε τηλέφωνο τον πατέρα μου, που μόλις την άκουσε, γελούσε κι έκλαιγε μαζί. Αργότερα την ίδια ημέρα, μου εξομολογήθηκε πως η μητέρα μου τον έμαθε να αγαπά. Και ξέρω πως έτσι είναι.

    Καλή μου κυρία Χατζηδημητρίου, συγχωράτε με αν και πάλι έχετε την αίσθηση πως βγήκα εκτός θέματος. Προσπαθώ να εφαρμόσω εκείνο που μου είπε η συνάδελφός σας στην 3η λυκείου, να μείνω όπως είμαι. Κι αν δεν σας άρεσε η ιστορία μου, ελπίζω να σας αρέσει το παρακάτω τραγουδάκι. Σας το αφιερώνω.

    https://www.youtube.com/watch?v=T5hQf7KdQlI

    Ήλος

    Υ.Γ. Καλή μου Ελένη, ξέρω πως δεν έγραψες αυτό που έγραψες με σκοπό να σου απαντήσουμε. Δεν κρατήθηκα όμως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σ' ευχαριστώ Ήλε για τις αναμνήσεις, τις ιστορίες και τις εμπειρίες που μοιράζεσαι μαζί μου και με όσους μας διαβάζουν.
    Σε κάθε εξέταση υπάρχουν : τα θέματα, ο εξεταζόμενος και εξεταστής
    (όπως π.χ. η κ. Χατζηδημητρίου)
    Τα θέματα είναι τα δύο υποχρεωτικά που οφείλει να απαντήσει ο κάθε άνθρωπος.
    Και η τεκμηρίωση οφείλει να είναι ένα "εδώ να" (dasein) που λένε οι φιλόσοφοι (αλλά ποιός τους υπολογίζει αυτούς;) Άλλη τεκμηρίωση δεν υπάρχει. Οφείλεις δηλαδή εσύ ο ίδιος, το κάθε τι πάνω σου, να είναι το τεκμήριο της αγάπης.
    Το κεντρικό όμως στην περίπτωση της αγάπης δεν είναι ούτε η απάντηση των θεμάτων ούτε η τεκμηρίωση που ο καθένας θα δώσει.
    Το κεντρικό εδώ είναι ο Εξεταστής, αυτός που δίδαξε την Αγάπη... θα κρίνει την ορθότητα των απαντήσεών μας.

    Ήλε, να είσαι καλά και να χαίρεσαι τους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου.
    Ευχαριστώ και για το διαχρονικό τραγούδι του Σαββόπουλου... με πήγε δεκαετίες πίσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_αν αυτή είναι η πολιτική

 Δεν θα το επιδιώξω, αλλά θα εκμεταλλευτώ αυτή τη καταπληκτική συγκυρία : ώρα απογευματινή, μάθημα σε σπίτι, σε κεντρική πλατεία, σε κεντρικό χωριό, από κάτω τα καφενεία και είχα εντοπίσει καθώς πήγαινα ασυνήθιστες κινήσεις, μια αναταραχή και μια κυρία, άγνωστη σε μένα,  με χρώμα μαλλιών σε ώριμη μελιτζάνα να περιφέρεται μαζί με μια φίλη της που δεν είχε τίποτε το αξιοσημείωτο. Εγώ πρόσεξα την μελιτζανί.  Το μάθημα κυλούσε ανάμεσα σε απογοητεύσεις και προσπάθειες, οι ήχοι  της πλατείας γνωστοί και γι αυτό ανήκουστοι  έφταναν αλλά και δεν έφταναν σ'αυτιά μου, ίσως αν πρόσεχα έξω να έφταναν, αλλά εγώ πρόσεχα μέσα.  Οι ήχοι αλλάζουν. Ξέρω την αλλαγή των μικροφωνικών στις μικρές πλατείες των χωριών.  Τέλος μαθήματος. Η προεκλογική συγκέντρωση στα μισά. Έμεινα να ακούσω κι εγώ. Παράγγειλα όπως κάνω πάντα μια τσικουδιά και τι ανανέωση προσώπων, κινήσεων, χρωμάτων. Ίδιες ιδέες ή καλύτερα καμία ιδέα... χωρίς ιδέες. Το απόγευμα όμως δεν έχασε σε τίποτα την ομορφιά του Απρίλη του.  Το κόμμα,